Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Ποιηση

WRITING

by William Allingham

A man who keeps a diary, pays
Due toll to many tedious days;
But life becomes eventful–then
His busy hand forgets the pen.
Most books, indeed, are records less

Of fullness than of emptiness.


FOR A MOMENT

by Ron Padgett

It’s funny how
if you just let go
of things they
will come to
you. That is to say
sometimes. So what
good is such a
generalization?
Ah, it makes you
feel good to say
such things from
time to time,
as if you actually
and really and truly
knew something!

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Λυπηρές εικόνες!

Ηγετίσκοι να πανηγυρίζουν επειδή θα παραμείνουν ακόμη λίγο στην εξουσία έχοντας αποκηρύξει στην πράξη περισσότερα και από αυτά που οι πιο κακόπιστοι αντίπαλοί τους προέβλεπαν.

Και άλλοι μελλοντικοί ηγετίσκοι που ανυπομονούν να πάρουν σειρά για να δείξουν κι αυτοί πόσο πειθήνιοι θα είναι στις εντολές των πραγματικών κυβερνητών μας.

Μαριονέτες και οι μεν και οι δε στο παγκόσμιο θέατρο σκιών που τόσα χρόνια τώρα παίζεται μπροστά σε εμβρόντητα ακροατήρια.

Κι όλοι εμείς hoi polloi θύματα των προηγούμενων, αλλά και των μελλοντικών επιλογών μας, δυστυχώς όχι απλοί θεατές, αλλά θλιβεροί κομπάρσοι στο ίδιο αυτό γιγάντιο θέατρο σκιών.


Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Μια δέουσα απάντηση....

Ακου Παυλή, αντράκι μου…


Του Δημήτρη Καμπουράκη, από το Protagon.gr



Πρώτον: Οι καλοί άντρες πρέπει να ‘ναι δίκαιοι άντρες. Ξέρεις πως στο κείμενό μου  στο Protagon για την φωτογραφία σου (για το οποίο έγινε τόσος ντόρος), ούτε σε αδίκησα ούτε σε πρόσβαλα. Και από την εκπομπή μου στο Mega, σου ‘χα φερθεί άψογα για τα υπουργικά σου πεπραγμένα. Κι αυτό το γνωρίζεις, απλώς εντέχνως το παραλείπεις. Εγώ ήμουν ακριβοδίκαιος απέναντι σου. Εσύ δεν ήσουνα εντάξει απέναντι μου, μ’ αυτό το κατεβατό που έγραψες μέσα στο οποίο τα τσουβάλιασες όλα. Ας είναι… Στο κείμενο μου, ούτε εσένα για την φωτογραφία έψεξα, ούτε τους Σφακιανούς σχολίασα αρνητικά. Καταλαβαίνω ότι σε πείραξε η τελευταία παράγραφος, που έλεγε πως ξεφτιλίζεις το πιστόλι που βαστάς. Μεταξύ μας, δεν σε νοιάζει που σου το ‘γραψα εγώ, σε νοιάζει μήπως σου το πούνε οι δικοί σου στα χωριά σου. Αμ δε θα το γλυτώσεις Παυλή μου. Ήδη το λένε στα καφενεία, είναι θέμα χρόνου να σου το πετάξουνε και κατάμουτρα.
Δεύτερον: Χαίρομαι που είσαι από οικογένεια που έβγαλε τόσους σπουδαγμένους ανθρώπους και αγωνιστές και βιοπαλαιστές. Αλλά τι σχέση έχουν αυτοί με την δική μας υπόθεση; Γιατί τους αναφέρεις; Μπράβο σας, ειλικρινά. Πλην σε ενημερώνω ότι έχω κι εγώ πατέρα καταδικασμένο και βασανισμένο απ’ τους Γερμανούς, μπαρμπάδες αντάρτες και καπετάνιους του ΕΛΑΣ και κυνηγημένους κι εξορισμένους και αρκετούς κοντοσυγγενείς με τα ονόματα τους χαραγμένα σε μαρμάρινες στήλες πεσόντων. Ε και; Τι θα κάνουμε τώρα; Θα βγάλουμε έξω τους προγόνους μας και θα… μετρήσουμε την δόξα τους; Η τιμή δεν κληρονομείται Παυλή μου. Σημασία έχει τι είσαι εσύ και τι είμαι εγώ, άσε ήσυχα τα ξαδέρφια ή τσ’ αποθαμένους μας.
Τρίτον: Λες ότι είμαι στρατευμένος σε μια εκστρατεία δολοφονίας του χαρακτήρα σου. Αμ δεν έχεις ιδέα τι πραγματικά σημαίνει δολοφονία χαρακτήρα, αν και το κάνατε συστηματικά όλοι σας στον ΣΥΡΙΖΑ απ’ το 2010. Αυτό που ζείτε εσείς τώρα, είναι γιορτή νηπιαγωγείου μπροστά σ’ αυτό που είχατε εξαπολύσει εναντίον των πολιτικών σας αντιπάλων ή όσων είχατε επιλέξει ως αντιπάλους. Διότι εσείς κυκλοφορείτε στον δρόμο και να σας βλέπουν ως ανίκανους, ιδεοληπτικούς, καρεκλοκένταυρους και κολοτούμπες με τους οποίους γελούνε. Στους προηγούμενους, εσείς είχατε βάλει την σφραγίδα του προδότη, του πουλημένου και του Γερμανοτσολιά, οπότε ο κόσμος λίγο ήθελε να τους λιντσάρει. Εχει μια διαφορά, έτσι;
Τέταρτον: Γράφεις ότι η δολοφονία του χαρακτήρα σου (στην οποία μετέχω), σχετίζεται με την προσπάθεια σου να καθαρίσεις την κόπρο του ΚΕΕΛΠΝΟ. Να σου πω… δυο χρόνια τώρα μας έχεις πρήξει με το ΚΕΕΛΠΝΟ. Όλο το καθαρίζεις κι όλο ακάθαρτο απομένει το άτιμο. Άντε καθάρισε το επιτέλους και στείλε στην φυλακή όσους κάνανε κομπίνες να ησυχάσουμε τέλος πάντων. Διότι αργείς Παυλή, πολύ αργείς και μου φαίνεται παράξενο. Προσωπικά, ούτε απ’ έξω απ’ το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν έχω περάσει. Εσένα όμως, μάλλον σε βολεύει να το κραδαίνεις έτσι βρώμικο, μόλις αποπειραθεί κανείς να κριτικάρει την πολιτική σου. Ωραία πατέντα.
Πέμπτο και σοβαρότερο: Αναφορικά με την θητεία μου στο Mega και πόσο παπαγαλάκι ήμουν και τα γνωστά που κουραστικά επαναλαμβάνεις. Δυο είναι οι επιλογές: Στην πρώτη, εγώ είμαι ένας δημοσιογράφος που λέω τις απόψεις μου (με τις οποίες διαφωνείς) κι εσύ είσαι ένας υπουργός που ασκεί πολιτική (με την οποία εγώ διαφωνώ.) Απλά και έντιμα πράγματα, χωρίς δίκες προθέσεων. Αν προτιμάς την δεύτερη επιλογή, εγώ είμαι ένας πληρωμένος κονδυλοφόρος του παλιού συστήματος κι εσύ (μαζί με τον Αλέξη σου) είσαι ένα ανδρείκελο των Γερμανών που σε φέρανε στην εξουσία για να τελειώσεις την δουλειά των προηγούμενων και καλοπληρώνεσαι γι αυτό ως υπουργός. Διάλεξε και πάρε. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Συνεννοηθήκαμε Παυλή;
Εκτο: Έχεις δίκιο ότι στο κείμενο μου δεν αναφέρθηκα στις μπαταριές που πέσανε στην κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Παράλειψη μου, αλλά -ευτυχώς για μένα- στη ραδιοφωνική μου εκπομπή στον Real fm, αναφέρθηκα στο γεγονός καταδικάζοντας το ρητά και απερίφραστα. Θα βρεις εύκολα το απόσπασμα, αφού στην Κουμουνδούρου έχετε ολόκληρο μηχανισμό με υπαλλήλους που γράφουν τους σταθμούς και τους απομαγνητοφωνούν. Ένα τηλεφώνημα κάνε και τα παιδιά θα σου το φέρουνε στο γραφείο. Άντε, να κάνουνε κι αυτά καμιά δουλειά.
Εβδομο: Γράφεις ότι με το κείμενο μου «δίνω πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης για μελλοντική μου αξιοποίηση». Δεν αντιλαμβάνομαι το πνεύμα σου υπουργέ. Δηλαδή, όταν εσύ στρογγυλοκάθεσαι στην υπουργική καρέκλα κι έχεις τις γραμματίνες σου, τους οδηγούς σου, τους μισθούς σου και τα ταραταζούμ σου, είσαι έντιμος και καθαρός αγωνιστής, έτσι; Αλλά αν τύχει και το σκεφτεί κανένας άλλος, είναι ύποπτος και υποχείριο και άθυρμα που πρέπει εκ’ των προτέρων να καταδικαστεί. Μωρέ μπράβο! Εσύ Παυλή μου, δεν θέλεις μόνο την πίτα ανάκερη και τον σκύλο χορτάτο, παίρνεις και τον σκύλο και φεύγεις.
Ογδοο: Έχε κατά νου λοιπόν, πως ούτε σκέψη έχω, ούτε πρόταση από κανέναν να «αξιοποιηθώ». Αλλά επειδή πολύ ψηλά έχετε πάρει μερικοί-μερικοί τον αμανέ, μην το πολυαναφέρεις γιατί μου θυμίζεις λαγό που τρίβει τη φτέρη. Βάρδα μην μου την βαρέσει, γιατί δεν σε συμφέρει. Την σκόνη μου θα δεις όχι μόνο στον νομό αλλά και στην ίδια την περιοχή σου. Οπότε άσε με ήσυχο στην (βρώμικη) δημοσιογραφία μου και κάνε εσύ το σώου σου κάτω, όσο προλαβαίνεις ακόμα. Γιατί σε βλέπω σύντομα να ξαναγυρίζεις στην Ιατρική και πολύ καλά θα κάνεις καθότι είσαι εξαίρετος γιατρός μαθαίνω.
Ενατο: Δεν έχω αντίρρηση να μονομαχούμε εκ’ του μακρόθεν ως το 2116 που σταματά η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας απ’ τους δανειστές, την οποία εσύ τιμημένα υπερψήφισες. Έχω άπλετο χρόνο εγώ, εσύ όμως έχεις υπουργικά καθήκοντα. Κάμε ό,τι νομίζεις. Εγώ το διασκεδάζω πάντως.
Δέκατο: Να ξέρεις ότι την πορεία του ανθρώπου σε τούτο τον κόσμο δεν την καθορίζουν ούτε οι γνώσεις του, ούτε η ιδεολογία του, ούτε η δουλειά του, ούτε η εξυπνάδα ή η βλακεία του. Ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας. Εχε το κατά νου, για να ξέρεις που να ρίξεις τις ευθύνες όταν θα κυκλοφορείς ξεπεζεμένος και πολύ ολίγοι θα σε χαιρετούνε Παύλο Πολάκη.

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Βροχερή Κυριακή....

Βροχερή η σημερινή Κυριακή στο Μαλάκι...

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ΣΗ

Η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και παραδίδεται άνευ όρων!

Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ απεφάνθη: Η κλιματική αλλαγή είναι μύθος που προωθείται από επιχειρηματικά συμφέροντα. Και ο Πρόεδρος Τραμπ έκανε πολύ καλά που απέσυρε τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία των Παρισίων!


Περιμένω με αγωνία, όπως και ολόκληρη η ανθρωπότητα, την επόμενη ανακοίνωσή των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, στην οποία ελπίζω να “δεήσουν" να ασχοληθούν επιτέλους και με άλλα μεγάλα ανοιχτά θέματα της επιστήμης, όπως οι μαύρες τρύπες και η προέλευση του Σύμπαντος.

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Ανεμογυρίσματα

ΑΝΕΜΟΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Μείναμε μόνοι
εμείς και οι εμμονές μας
αφημένοι στο παράπονο
ενός στημένου παιχνιδιού.

Οι σύντροφοι που λάκισαν
δεν μας αναγνωρίζουν πια
μέσα από τα φυμέ παράθυρα
της κυβερνητικής λιμουζίνας.

Κρατάμε τώρα τα πλακάτ
που κάποτε τα γράφαμε μαζί
ενάντια στους τωρινούς τους
φίλους και συνοδοιπόρους.

Κι ο κυρ Μιχάλης ο καφετζής
που χρόνια τώρα μας σερβίρει
γυρνά στο πλάι σιωπηλά

και κάνει το σταυρό του.

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ

Ανασηκώσαμε τα μανίκια μας
Χορέψαμε τις ζεμπεκιές μας
Τραγουδήσαμε τα ωραία μας άσματα
Και λοιδορήσαμε τους φλούφληδες.

Τουιτάραμε τη μαγκιά μας
Και πλέξαμε το προσήκον εγκώμιο
Του μεγάλου μας Ηγέτη,
που ούτε σε εκατό χρονια
τέτοιονα δε θα δούμε.

Και μετά….
Με γοργές αποφασιστικές κινήσεις
Ατόφια δηλαδή επαναστατικές
Ανοίξαμε σκίζοντάς τον φάκελο
με την ένδειξη Memorandum
για να διαβάσουμε τις σημερινές μας αποφάσεις.

Εκείνες, που με τη γνωστή, την απαράμιλλη
διαπραγματευτική μας δεινότητα
επιτύχαμε να μεταφραστούν στα ελληνικά
και όχι όπως ήταν γραμμένες
σε μια απο τις κακόηχες ιμπεριαλιστικές
γλώσσες των εντολέων μας.

Ω ναι, είναι πληκτικό μερικές φορές
αλλά όχι ολωσδιόλου άχαρο
το να κυβερνάς ένα προτεκτοράτο.



Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Ποίηση: Αγχώδης Εμπειρία

Αγχώδης Εμπειρία 

του Νίκου Καρούζου


Τ' απογεύματα της Κυριακής
ανοίγω το ραδιόφωνο
σηκώνω το καπάκι της σιωπής.
Ποδόσφαιρο. Χρωματιστές φανέλες.
«Έχουμε φτάσει στο ένατο λεπτό
του πρώτου ημιχρόνου ...»
Κατεβάζω το καπάκι.
Πόσο μπορούμε, αλήθεια, να κοιτάζουμε
στην ψυχή μας μέσα ολομόναχοι;
Απολαμβάνω για λίγο
συντριπτική γαλήνη
και ξανανοίγω.
«Την τελευταία στιγμή τρέχει ο Κλάφτης
και κατορθώνει να βοηθήσει την κατάσταση
προσπαθεί να προωθήσει το παιχνίδι
μαρκάρεται όμως απ' τον Πονεμένο ...» -
κλείνω.
Ησυχία με θεόκλειστα παράθυρα.
Ιδεώδης ηρεμία των δευτερολέπτων.
Ανοίγω.
Την άρνηση πνίγω.
« ...ένα πλάγιο άουτ υπέρ της Ενώσεως.
Το εκτελεί γρήγορα ο Κλούβας ...» -
αλλά ξανακλείνω ζαλισμένος.
Φοβερό καπάκι.
Πυκνότερη σιωπή.
Ανάβω κεράκι
και χαίρομαι την εξουσία μου.
Ο θάνατος εργάζεται εδώ και εκεί.
Ξανανοίγω.
«Κοντρολάρει έξω απ' τη μεγάλη περιοχή ...»
Όλο το γήπεδο σείεται με καταρρακτώδη βροχή.
« ...τη μπάλα τώρα έχει ο Γρηγορίδης
και ψάχνει μάταια να βρει συμπαίχτη του...»
Έτσι, στοχάζομαι, προβάλλει η ψυχή
στη ματαιότητα λάμπει.
Τώρα μπερδεύτηκα πια μες στις φωνές
ουρλιάζουν τα πάντα.
« ...ο Πονεμένος σουτάρει από πολύ κοντά
ο Αρχειοφύλαξ αποκρούει ...»
Ν' ανοίξω το παράθυρο
το παράθυρο, το παράθυρο.
Αυτή η ζωή ... Αυτή η δύναμη...
Να 'χει την ίδια δυνατότητα
την ησυχία και το σάλο…


Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι διαμαρτύρονται για το νέο νόμο για τα Πανεπιστήμια, που τα φέρνει 30-40 χρόνια πίσω. Και έχουν δίκιο. Αλλά τι περίμεναν απο την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Είχαν μήπως πιστέψει τς παπαρολογίες πρωθυπουργού και υπουργών περί αναγκαιότητας συναίνεσης για τα θέματα της εκπαίδευσης;

Η ζωή όμως προχωράει και οι αλλαγές που είναι απαραίτητες για να μπουν τα ελληνικά ΑΕΙ στη νέα εποχή θα φτάσουν κάποτε και στη χώρα μας.

Με τρομερή όπως πάντα καθυστέρηση και με τεράστιο κόστος για τη νεολαία μας, αλλά και για την πρόοδο της χώρας.

Οι λαοί πάντα πληρώνουν για τις επιλογές τους, είναι με άλλα λόγια άξιοι της τύχης τους.



Διαβάζοντας....Συρία. Άλλοτε και τώρα (ή πως αλλάζουν οι καιροί…)

Από ένα κινέζικο κείμενο του 7ου μΧ αιώνα, που αναφέρεται στη Συρία.

Η Συρία, γράφει ο συγγραφέας, είναι ένα μέρος που παράγει υφάσματα που αντέχουν στη φωτιά, αναζωογονητικό θυμίαμα, λαμπρά μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους που λάμπουν στη νύχτα. Κακοποιοί και ληστές είναι άγνωστοι και οι άνθρωποι εκεί ζουν ευτυχισμένα και ειρηνικά. Οι νόμοι που ισχύουν είναι οι πιο δίκαιοι και μονάχα οι ενάρετοι αναλαμβάνουν τα ύψιστα αξιώματα. Η χώρα είναι μεγάλη και εύφορη και τα λογοτεχνικά της έργα είναι γεμάτα διαύγεια και καθαρότητα.

Από το βιβλίο “Οι δρόμοι του μεταξιού” του Peter Frankopan.


Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

Οι θρησκείες στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Όπως έγραψε ο Gibbon, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι απλοί άνθρωποι θεωρούσαν όλες τις θρησκείες το ίδιο αληθινές, οι φιλόσοφοι τις θεωρούσαν το ίδιο ψεύτικες και οι κρατικοί λειτουργοί το ίδιο χρήσιμες.

Από το βιβλίο του Steven Weinberg. “To Explain the World. The Discovery of Modern Science>"

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Στο μυαλό του Νίκου Καρανίκα

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, από το Βήμα

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης αναπτύχθηκε ένα είδος αριστερής γραφής η οποία, σε αντίθεση με τη Γραμμική Β που αποκρυπτογράφησε ο Μάικλ Βέντρις, ουδείς ενδιαφέρθηκε μέχρι στιγμής να αποκρυπτογραφήσει. Εύχομαι και ελπίζω ότι οι αιώνες του μέλλοντος, αν υπάρξουν, θα αναλάβουν το άχαρο τούτο έργο. Προς το παρόν αρκούμαι να παραθέσω ορισμένα συμπεράσματα, αμιγώς εμπειρικά τα οποία επ’ ουδενί διεκδικούν επιστημονικές περγαμηνές. Τη γραφή αυτή λέγεται πως την εισήγαγαν στην ελληνική ορισμένα φύλα που είχαν μετοικίσει εις Παρισίους κατά τη διάρκεια της επαράτου και επέστρεψαν οίκαδε άμα τη καταρρεύσει της. Εκεί, εκτός από τις επαναστατικές εργασίες στις οποίες διέπρεψαν, βρήκαν και τον χρόνο να διαφωτισθούν. Διάβασαν Αλτουσέρ, σημειολογία, γαλουχήθηκαν στα μυστικά της εβδόμης τέχνης από τα «Τετράδια του Κινηματογράφου» και οι πιο προχωρημένοι βυθίστηκαν στον Λακάν και κατόπιν στον Ντεριντά.
Γνωρίζοντας, ως Ελληνες, ότι η σοφία αποτελείται από λέξεις, αλίευσαν όσες τους εντυπωσίασαν με τη σπανιότητά τους, κυρίως δε με την πλήρη απουσία σημασίας και, όταν επέστρεψαν, έστησαν το εμπόριό τους αποδίδοντάς τες με ελληνικούς χαρακτήρες. Οταν δεν μπορούσαν να βρουν καμιά απ’ αυτές τις λέξεις στα κλασικά λεξικά, όπως Robert ή Larousse, ενθουσιάζονταν με την πρωτοτυπία της. Η αριστερή γραφή της μεταπολίτευσης συνίσταται στην παράθεση τέτοιων λέξεων σε προτάσεις που μπορεί να μη βγάζουν νόημα, επειδή όμως δεν βγάζουν νόημα θεωρούνται απαύγασμα της προοδευτικής σκέψης. Διότι, ως γνωστόν, η παραγωγή νοήματος είναι μέσον καταπίεσης.
«Δεν εννοώ τις διαδηλώσεις γιατί αυτό μπορεί να είναι και διαπροσωπικές σχέσεις εκτός από φετίχ... Οι απογοητεύσεις είναι εγωισμοί που δεν ταιριάζουν στο συλλογικό άτομο, ενώ συμπυκνώνει (sic) τη μικροαστική ερμηνεία των ικανοποιήσεων... Η κυβέρνηση παλεύει να βγάλει τη χώρα από την κρίση κι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ο μικροαστός που το ερμηνεύει από τη μάχη των απολαβών που απολαμβάνει γενικά... Η Αριστερά δεν υποκύπτει στην ομοιότητα των δομών... Υπεράσπιση αξιών που δεν γίνονται γραφειοκρατίες που τις φετιχοποιεί μέσα από οργανισμούς κομματικούς... Προχωράμε για να νικήσουμε και όχι για να κάνουμε επίδειξη ένδυσης...»
Πρόκειται για φράσεις από άρθρο του Νίκου Καρανίκα, του γνωστού συμβούλου του πρωθυπουργού, που διάβασα σε ανάρτηση του φίλου Τέλη Σαμαντά στο FB. Το τουρλουμπούκι στο βασανισμένο μυαλό του παιδιού μάς επισημαίνει πως οι βλάβες που επέφερε η αριστερή γραφή της μεταπολίτευσης δεν είναι περαστικές. Πόσα ποιήματα, πόσα θεατρικά και πόσες ταινίες έχουν γίνει κάπως έτσι; Αναρωτιέμαι μόνον τι σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος όταν πάει να φάει ένα φιλέτο ή να περάσει τον δρόμο. Και πώς τα καταφέρνει.

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Η αξία της ποίησης...

"Οι στενόμυαλοι κριτικοί επισημαίνουν ότι εκείνο ή το άλλο ποίημα, με τις μακροσκελείς του περιγραφές. στο τέλος απλά λέει ότι αυτή είναι μια ωραία μέρα. Αλλά το να πεις ότι μια μέρα είναι ωραία ειναι δύσκολο και αυτή η ωραία μέρα τελικά περνάει. Εξαρτάται από εμάς να διατηρήσουμε αυτή την ωραία μέρα σε μια εκφραστική, ανθισμένη μνήμη, που στολίζει με καινούργια λουλούδια και με καινούργια αστέρια τους αγρούς και τους ουρανούς του άδειου, φευγαλέου εξωτερικού κόσμου."

Από το βιβλίο του Fernando Pessoa. “The Book of Disquiet.”

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Έτσι για να θυμόμαστε ποιους έχουμε εκλέξει και μας κυβερνούν

Και να μην ξεχνάμε τις δικές μας ευθύνες...