Απορία

Καλά αυτοί που πιστέψανε στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ!

Οι υπόλοιποι τι φταίμε;

Καταγγέλλω 30 έλληνες δημοσιογράφους

Καταγγέλλω 30 έλληνες δημοσιογράφους του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το Protagon.gr

Εν αναμονή της απόφασης του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ για τους δημοσιογράφους που κατηγορούνται για μεροληπτική συμπεριφορά τις παραμονές του Δημοψηφίσματος έχω να κάνω κι εγώ μια καταγγελία. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ελλήνων δημοσιογράφων, οι βασικότεροι είναι περίπου 30, του έντυπου, ηλεκτρονικού και διαδικτυακού Τύπου, που πρέπει να απασχολήσει το Πειθαρχικό της Eνωσης γιατί τα τελευταία χρόνια υπέπεσαν σε σωρεία σοβαρών παραπτωμάτων.

1ο. Καλλιέργησαν για μια πενταετία ψευδαισθήσεις στον λαό ότι η οικονομία της χώρας θα μπορούσε να ανορθωθεί χωρίς σκληρά μέτρα. Η ζωή απέδειξε ότι έλεγαν ψέματα.

2ο. Συνηγόρησαν στην άποψη δύο συγκεκριμένων κομμάτων ότι τα Μνημόνια καταργούνται με ένα νόμο και το Χρέος μπορεί να διαγραφεί μονομερώς. Η ζωή απέδειξε ότι κινούντο στη σφαίρα του παραλογισμού.

3ο. Υποδαύλισαν το μίσος και την οργή ενός μεγάλου κομματιού του λαού εναντίον πολιτικών και δημοσιογράφων που είχαν την αντίθετη άποψη από τη δική τους και υιοθέτησαν χαρακτηρισμούς όπως προδότες, Μερκελιστές, γερμανοτσολιάδες, ταγματασφαλίτες, γενοκτονία, ανθρωπιστική κρίση που προξένησαν διχασμό στην κοινωνία και στον πολιτικό κόσμο δημιουργώντας κλίμα διαρκούς εχθροπάθειας και κλιμακούμενης όξυνσης. Η ζωή απέδειξε ότι η βλάβη που προκάλεσαν ήταν αδικαιολόγητη, απαράδεκτη  και ανήκεστος.

4ο. Υπονόμευσαν με πάθος τις πενιχρές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που επιχειρήθηκαν, ακόμα και τις πιο αυτονόητες, υιοθετώντας κάθε πολιτικό λαϊκισμό και κολακεύοντας κάθε συντεχνία με αποτέλεσμα να είναι συνεργοί στο ιστορικό έγκλημα να οδηγηθεί η χώρα σε άλλα δύο Μνημόνια. Η ζωή έδειξε ότι η εφαρμογή ενός μόνο Μνημονίου ήταν αρκετή στις όμορες χώρες.

5ο. Συνέβαλαν αποφασιστικά στη γιγάντωση των αντιμηνημονιακών κομμάτων και στην κατάληψη της εξουσίας από αυτά, παίζοντας εξ αντικειμένου ενεργό πολιτικό ρόλο, αφού επηρέασαν μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων αναπαράγοντας και προπαγανδίζοντας τις εμφανώς ανεδαφικές υποσχέσεις που αυτά τα κόμματα καλλιεργούσαν. Η ζωή έδειξε ότι προπαγάνδιζαν απατηλές προσδοκίες.

6ο. Υπέθαλψαν και στήριξαν τις παρανοϊκές πολιτικές της πρώτης περιόδου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που οδήγησαν τη χώρα στον έλεγχο κεφαλαίων, στην απαξίωση και αφελληνισμό των Τραπεζών και φυσικά στο αχρείαστο τρίτο Μνημόνιο, αναμασώντας μαζί με τους υπουργούς τις ηρωικές προπαγανδιστικές φαιδρότητες περί ανάκτησης της αξιοπρέπειας και της περηφάνειας του λαού. Η ζωή έδειξε ότι τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν τον αγαπημένο τους Βαρουφάκη και την πρωθιέρεια της Επιτροπής Χρέους που τότε είχαν θεοποιήσει.

7ο. Στο ενδιάμεσο έγιναν συναυτουργοί της μεγαλύτερης απάτης που εξυφάνθηκε ποτέ εις βάρος του λαού, του Δημοψηφίσματος, συνεργώντας παθιασμένα στην εκμαίευση του μεγάλου ΟΧΙ. Η ζωή έδειξε ότι χειροκρότησαν μετά ένα μεγαλύτερο ΝΑΙ.

Πώς είπατε; Κρίνω δημοσιογράφους με πολιτικά κριτήρια; Μπα; Και η παραπομπή των τηλεοπτικών συναδέλφων στο Πειθαρχικό με τι κριτήρια έγινε, με ερωτικά; Αυτό ακριβώς θέλω να πω. Είναι ανεπίτρεπτο η ίδια η Ενωση Συντακτών, που φύσει και θέσει οφείλει να υπερασπίζεται την ελευθερία του Τύπου να επιχειρεί να λογοκρίνει δημοσιογράφους γιατί έχουν άλλη άποψη από μια συγκυριακή πλειοψηφία της. Δεν χρειάζεται να προσθέσω πως διώκει δημοσιογράφους που η ζωή έδειξε ότι είχαν το δίκιο, γιατί δεν έχει σημασία.

Μουσική Πρόταση: Όταν (Κατά Σαδδουκαίων, Μιχάλης Κατσαρός) _ Γ. Ζωγράφος

Ποίηση :Μιχάλης Κατσαρός

Μουσική: Μιχάλης Τερζής

Δίσκος : Στην άδεια πόλη (1978)

'' Όταν ''

«Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό

όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο

όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση

να πλημμυρίζει τα σαλόνια

όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου

να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα

όταν ακούω σένα να μιλάς

εγώ πάντα σωπαίνω.

Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου

ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς

όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια

λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους

όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία

για νόμους ευαγγέλια και μια ζωή με τάξη

όταν ακούω να γελούν

όταν ακούω πάλι να μιλούν

εγώ πάντα σωπαίνω.

Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη

κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες

κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή

θʼ ανοίξω το στόμα μου

θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες

στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια

οι νέοι έξαλλοι θʼ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους

ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.

Πάλι σας δίνω όραμα.»

(«Κατά Σαδδουκαίων», Μιχάλης Κατσαρός, 1953 εκδ.Ζαχαρόπουλος.)

Το Μοιραίο Λάθος

Αφού τα κάνανε μαντάρα σε όλους τους τομείς (Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Προσφυγικό κλπ), με τελευταίο κατόρθωμα τον εμφύλιο στη Δικαιοσύνη, τώρα θα προκαλέσουν με την απόφαση και την εμμονή του Κοντονή και αποκλεισμό των ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα!

Αυτό το τελευταίο ίσως είναι το μοιραίο λάθος τους! ‘Όλα τα είχε ανεχθεί ο Έλληνας, αλλά να χάσει και το ποδόσφαιρο;

Έτσι θα πέσει η κυβέρνηση!

Οι Σύριοι Επενδυτές

Μουσική Πρόταση: Philip Glass, Tirol Concerto For Piano And Orchestra, Movement II

Άνοιξη. Η Φύση αντιστέκεται...

Δύο Ποιήματα της Σκληρής Εποχής

ΕΣΧΑΤΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Μια τελευταία χειραψία

Και το κεφάλαιο κλείνει

Μια διάψευση ακόμη

Στις τόσες…

Ο σύρτης προχώρησε

ένα κάτι τις

προς την ασφάλιση.

Εκ των ένδον πλέον…

ΒΟΛΤΑ

Πήγαμε τη βόλτα μας

γεμίσαμε τις μπαταρίες μας

Κάποιοι έχουν προσέξει

ότι και στη ζωή μας

όπως στις συσκευές μας

η επαναφόρτιση δεν αποδίδει

το ίδιο όσο παλιά….

Θυμούνται γιατί τους ψηφίσαμε;

Επισημαίνω ένα πολύ καλό άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, στο Protagon.gr


http://www.protagon.gr/scripta/editorial/thymountai-giati-tous-psifisame-44341079801

Μουσική Πρόταση: Ένας κόμπος η χαρά μου

Πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα μου, μάλλον το πιο αγαπημένο μου από τα τραγούδια του πολύ μεγάλου Σταύρου Κουγιουμτζή.

Εδώ μια πολύ αξιόλογη ερμηνεία από τον Μανώλη Χατζημανώλη και χορωδία νέων.
Η πρώτη εκτέλεση, πολύ καλή σίγουρα ήταν από τον Γιώργο Νταλάρα. Υπάρχει επίσης μια καταπληκτική εκτέλεση από την Άννα Βίσση, την παλιά καλή Βίσση, που δεν φαίνεται να υπάρχει στο Youtube.

Γεννητούρια!

Χθες το απόγευμα γεννήθηκε η εγγονή μας, η κόρη του Ορέστη και της Μαρίας. Ήταν δύσκολος τοκετός, αλλά όπως φαίνεται όλα πάνε καλά.

Ο Λεωνίδας Καβάκος για τη σημερινή Ελλάδα και τον πολιτισμό

Διαβάστε στον σύνδεσμο που ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του εξαιρετικού καλλιτέχνη.
Αξίζει τον κόπο....

http://www.protagon.gr/epikairotita/44341052423-44341052423

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ A.E.I.

Η δημιουργία Συμβουλίων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ήταν μια καινοτομία, που έφερε ο νόμος 4009/11 και που θα μπορούσε να έχει πολύ θετικές επιπτώσεις.

Κατ’ αρχήν τα Συμβούλια είχαν σκοπό να περιορίσουν σημαντικά την ασφυκτική παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας στη λειτουργία των ΑΕΙ, αφού θα αποτελούσαν έναν εσωτερικό πόλο ελέγχου των πεπραγμένων των Διοικήσεων, κάτι που ανέκαθεν ήταν επιδίωξη της πανεπιστημιακής κοινότητας. 

Δόθηκε επίσης η δυνατότητα συμμετοχής στα τεκταινόμενα πάρα πολλών επιφανών Καθηγητών Πανεπιστημίων της χώρας μας, αλλά ιδιαίτερα εκείνων του εξωτερικού, οι οποίοι με τις εμπειρίες και τις ιδέες τους, εκτός από την πολύτιμη συμβολή τους στην κατάρτιση στρατηγικού σχεδιασμού και αναζήτησης πόρων, θα αποτελούσαν με τον καιρό παράγοντες ουσιαστικής διασύνδεσης των ελληνικών με τα ξένα Πανεπιστήμια. 

Ο νόμος 4009/11 δίνει εξαιρετικά αυξημένες αρμοδιότητες στους Πρυτάνεις, οι οποίοι επιλέγουν μόνοι τους τους Αναπληρωτές Πρύτανη, τους οποίους μπορούν ανά πάσα στιγμή να αντικαθιστούν με άλλους. Ο νόμος αυτός προβλέπει ακόμη μια μικρή Σύγκλητο, της οποίας τη σύνθεση επίσης μπορεί ο Πρύτανης να επηρεάζει σημαντικά.

Αυτή η παντοδυναμία του Πρύτανη μπορούσε να ελέγχεται από τα Συμβούλια, τα οποία είχαν σημαντικές ελεγκτικές και εποπτικές αρμοδιότητες στα Ιδρύματα. Προϋπόθεση, όμως, για να ασκηθούν αυτές οι αρμοδιότητες ήταν η κατάρτιση Οργανισμών και Εσωτερικών Κανονισμών, βάσει των οποίων τα Συμβούλια θα ασκούσαν τον έλεγχό τους. Τα Συμβούλια είχαν την αρμοδιότητα της τελικής έγκρισης Οργανισμών και Εσωτερικών Κανονισμών, με την απαραίτητη προϋπόθεση εισήγησης από τον Πρύτανη.

Από τότε που ισχύει ο Νόμος 4009/11 μέχρι σήμερα οι περισσότεροι Πρυτάνεις φρόντισαν με κάθε τρόπο και με την ανοχή του Υπουργείου Παιδείας να καθυστερήσουν την εισήγηση αυτών των κειμένων ή όπου έκαναν σχετικές εισηγήσεις προσπάθησαν να περιορίσουν τις αρμοδιότητες των Συμβουλίων, με αποτέλεσμα σήμερα σχεδόν πέντε χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου να μην υπάρχουν στα Ιδρύματα Οργανισμοί και Εσωτερικοί Κανονισμοί.

Όλοι ανεξαιρέτως οι Υπουργοί Παιδείας που υπηρέτησαν μετά την κ. Διαμαντοπούλου δεν έκαναν το παραμικρό, ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στα Συμβούλια να επιτελέσουν την αποστολή τους, για να μην πω ότι ουσιαστικά σαμποτάρισαν το ρόλο τους.

Παρόλα τα παραπάνω τα Συμβούλια προσπάθησαν να κάνουν ότι μπορούσαν. Κατάρτισαν τον στρατηγικό σχεδιασμό των Ιδρυμάτων, εκπόνησαν κείμενα για τους υπό δημιουργία Οργανισμούς και Εσωτερικούς Κανονισμούς, διαχειρίστηκαν πρυτανικές και κοσμητορικές εκλογές σε όλα τα Ιδρύματα, έκαναν τακτικούς ελέγχους των οικονομικών, υπέβαλαν σημαντικές προτάσεις για την αναβάθμιση και των έλεγχο της ποιότητας του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου, συμμετείχαν ενεργά στις αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας στο σχέδιο Αθηνά και την θέση σε διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων, ενώ αντέδρασαν έντονα και στη συνεχή μείωση της οικονομικής ενίσχυσης των ΑΕΙ από το κράτος.

Μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός κ. Μπαλτάς ανακοίνωσαν πάραυτα την πρόθεση κατάργησης των Συμβουλίων. Από την αρχή, λοιπόν, του 2015 τα Συμβούλια είναι υπό κατάργηση. Μάλιστα όλα τα μέλη τους έλαβαν μια επιστολή από τον κ. Μπαλτά, με την οποία τους ανακοίνωνε την επικείμενη κατάργησή τους και τους ευχαριστούσε για την προσφορά τους.

Ο κ. Μπαλτάς πάντως δεν πρόλαβε να καταργήσει τα Συμβούλια. Είναι σαφές ότι εδώ έπαιξαν το ρόλο τους οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων.

Και μετά ήλθε ο κ. Φίλης. Αμέσως αποψίλωσε τις αρμοδιότητες των Συμβουλίων και πίστεψε ότι θα ξεπεράσει τις όποιες αντιδράσεις προκάλεσαν οι προθέσεις του κ. Μπαλτά για πλήρη κατάργηση με την υποβάθμιση του ρόλου των Συμβουλίων και την μετατροπή τους σε (ουσιαστικά άχρηστα) γνωμοδοτικά όργανα, έργο που άνετα θα μπορούσαν να επιτελέσουν κάποιες επί τούτου επιτροπές Καθηγητών και άλλων παραγόντων της Κοινωνίας με τις ανάλογες συναφείς με το υπό διαπραγμάτευση θέμα ειδικότητες.

Φαίνεται όμως ότι και αυτό το σχέδιο νόμου συναντά δυσκολίες και τελικά τα θέματα των Συμβουλίων θα συμπεριληφθούν στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία.

Υπάρχει όμως μια οδυνηρή και αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Τα Συμβούλια των ΑΕΙ εδώ και ένα χρόνο είναι ουσιαστικά παροπλισμένα. Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι με την ανακοίνωση όχι μόνο από τους Υπουργούς, αλλά και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της κατάργησής τους δεν έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν την ελεγκτική τους αρμοδιότητα, τη στιγμή μάλιστα που οι διαδικασίες κατάρτισης Οργανισμών και Εσωτερικών Κανονισμών στα ΑΕΙ έχουν ουσιαστικά παγώσει με το επιχείρημα της αλλαγής του νομοθετικού πλαισίου και των σημαντικών αλλαγών στη Διοίκηση των Ιδρυμάτων.

Τα περισσότερα μέλη των Συμβουλίων, που ας τονιστεί δεν αμείβονται για το έργο τους, παραμένουν καρτερικά στις θέσεις τους περιμένοντας την κατάργησή τους ή τη λήξη της θητείας τους τον Αύγουστο του 2016. Τους εκτιμώ όλους απεριόριστα και τους θαυμάζω για την υπομονή τους. Προσωπικά, μαζί με άλλους δύο Προέδρους, αλλά και άλλα μέλη Συμβουλίων, προτίμησα την παραίτηση θεωρώντας ότι ήδη ένας ολόκληρος χρόνος καταναγκαστικής απραξίας είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. 

Εύχομαι έστω και την τελευταία στιγμή να αντιληφθούν οι αρμόδιοι την πολύ μεγάλη ευκαιρία που δόθηκε στα ελληνικά Πανεπιστήμια με τον θεσμό των Συμβουλίων και την προθυμία που έδειξαν οι συνάδελφοί μας των Πανεπιστημίων της αλλοδαπής να συμβάλουν στην πρόοδό τους.  Βέβαια, με την παρακαταθήκη της ευχαριστήριας επιστολής Μπαλτά και τις ρήσεις του περί αφελών και παρασυρθέντων που νόμισαν ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν, καθώς με τις απαξιωτικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του κ. Φίλη για το ρόλο των Συμβουλίων, δεν είμαι βέβαιος με πόσο ενθουσιασμό θα ανταποκριθούν σε μελλοντική πρόσκληση της παντελώς αναξιόπιστης ελληνικής πολιτείας.

Ν. Κ. Ζούμπος

Πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών και Πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η καλύτερη ψεματομηχανή....

Αλέξης Τσίπρας, Απρίλιος 2012.

Τι να πει κανείς;

Η καλύτερη ψεματομηχανή! Και -δυστυχώς- με πολλά χρόνια εγγύηση!!

Ο "Πολύ Λίγος", ο Ογκόλιθος και η Επέτειος

Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Τσίπρας σε ιδιωτική συζήτηση αποκάλεσε τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη “πολύ λίγο”. Εννοεί βέβαια ότι είναι πολύ λίγος για να σταθεί απέναντι του, αφού είναι γνωστό ότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι ογκόλιθος.

Και είναι αλήθεια δυστυχώς. Επειδή πρόκειται για έναν ογκόλιθο αγένειος, αμορφωσιάς, αδίστακτου ψέματος και αμοραλισμού, του μεγαλύτερου που πέρασε ποτέ από τη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας.

“Προς επίρρωσιν” των παραπάνω παραθέτω το επετειακό βίντεο του κ. Πρετεντέρη. Μπορεί πολλοί να μην “τον πάμε” τον τύπο, αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί την ωμή πραγματικότητα; 

Μουσική Πρόταση: Το όνομά μου

Μετά από μια ενοχλητική και επίμονη ίωση (γρίππη;), που δεν με έχει ακόμη εντελώς εγκαταλείψει,  έχω να προτείνω ένα όμορφο απαλό τραγούδι.

Δεν είναι τόσο η εκτέλεση της Μποφίλιου, απλή και μεστή όπως πρέπει, ούτε η μουσική του πολύ καλού Καραμουρατίδη, αλλά οι στίχοι του εκλεκτού Οδυσσέα Ιωάννου, που όπως πάντα ξεχωρίζουν.

Το όνομα μου

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Δίσκος: Πρώτες Λέξεις

Και τώρα πρέπει να βρω δυο λόγια να σου πω.

Τις βρήκα έτοιμες τις λέξεις. Δεν έφτιαξα καμμία μόνη μου. Αυτό είναι άδικο για σένα. Θέλω να βρω κάτι που να είναι μόνο για σένα. Να μην χωράνε μέσα τόσοι και τόσοι. Δεν ήσουνα σαν τόσους και τόσους.

Δεν θέλω να σε ντύσω με φορεμένα ρούχα. Φθαρμένους αγκώνες και γόνατα, θα΄ναι σαν να σε ντύνω με λυγίσματα, σαν να προδίδω πως εγώ τουλάχιστον σε είχα δει να κλαις. Γιατί να τους το πω; Θα καίγονται να μάθουν πως ήσουν ίδιος με κείνους, πως δεν ήσουν δα και κάτι διαφορετικό. Δεν θα τους αφήσω να σε θυμούνται στα μέτρα τους. Αν δεν πονάνε κάθε φορά, αν δεν τους σκοτώνει που δεν σε έζησαν, που δεν ήταν εκείνοι αυτό που ήμουν εγώ για σένα, που δεν θα γίνουν ποτέ αυτό που ήσουν εσύ για μένα, ας μην σε θυμούνται καθόλου.

Στον δρόμο, φεύγοντας, σταύρωσα με δύο παιδιά. Το ένα σου έμοιαζε, σε εκείνη την φωτογραφία με τους γονείς σου σε μία θάλασσα που δεν θυμόσουν. 

Και με ρώτησαν: “τί τον είχες;”

Ρώτησαν εμένα τι σε είχα!

Τους είπα πως ήσουν το όνομά μου. 

Από δω και πέρα πια, μπορούν να με φωνάζουν όπως θέλουν.

Ο Βόλος και η Θάλασσα σήμερα

Σύμπτωση!

Βρε κάτι απίθανες συμπτώσεις!

Τη μέρα ακριβώς που βγήκε η πρώτη δημοσκόπηση μετά από χρόνια που εμφανίζει τη Νέα Δημοκρατία μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ με 3.7 μονάδες διαφορά, ήλθε ο Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κουρουμπλής και ανακοίνωσε ότι θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος και θα ελαττωθεί το μπόνους του πρώτου κόμματος!

Μουσική πρόταση: David Bowie -Lazarus

Ο μεγάλος David Bowie πέθανε πριν δύο μέρες. Δύο μέρες πριν το θάνατό του κυκλοφόρησε το τελευταίο του άλμπουμ Blackstar, που περιέχει αυτό το τραγούδι.

 Ένα ιδιόμορφο τραγούδι και ένα συγκλονιστικό βίντεο, από ένα μεγάλο καλλιτέχνη, που γνωρίζει ότι πεθαίνει…Και που γνωρίζει επίσης ότι θα ανασταίνεται πάντοτε όπως ο Λάζαρος μέσα από τα τραγούδια του…

Μαλάκι πριν από λίγο