Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Μια απαράδεκτη πρωτοβουλία


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ
Μια είδηση που με εξέπληξε, όχι ευχάριστα βέβαια, είναι η ιδέα της Χρυσής Αυγής να κάνει μια εκστρατεία συλλογής μονάδων αίματος, οι οποίες θα απευθύνονται από Έλληνες αποκλειστικά σε Έλληνες! 
Αν έχω καταλάβει καλά το νόημα αυτής της προσπάθειας, τότε αν δεν είναι αυτή η επιτομή του ρατσισμού, ποια μπορεί να είναι; Οι όποιες απόπειρες δικαιολογίας και ερμηνειών με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η σκέψη και μόνο προκαλεί βδελυγμία. Και εύχομαι απλά να μην βρεθούν ιατρικές υπηρεσίες στη χώρα μας που θα δεχτούν κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάμε ότι πραγματικά εθελοντική αιμοδοσία σημαίνει ότι η διάθεση του αίματος επαφίεται στους γιατρούς, οι οποίοι αποφασίζουν με βάση τις υπάρχουσες ανάγκες. Ο αιμοδότης ο οποίος συνδέει την αιμοδοσία του με οποιουσδήποτε όρους δεν είναι γνήσιος εθελοντής αιμοδότης.
Βέβαια, εάν θέλουμε να πάμε στην ουσία του όρου "ελληνικό αίμα", θα πρέπει να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να το βρούμε! Είμαστε ένας κατ' εξοχήν "ανάμεικτος" λαός, με πολύ μεγαλύτερη πρόσμειξη από σλαβικό, αλβανικό και τουρκικό αίμα, από όση θα ήθελαν οι εθνικιστές.
Αλλά σκεφτείτε και κάτι άλλο. Ας πούμε ότι  αποφασίζουν να κάνουν το ίδιο και οι λαοί, στις χώρες όπου οι Έλληνες είναι μετανάστες. Τι θα κάνουν οι συμπατριώτες μας αν βρεθούν σε μεγάλη ανάγκη; Ή μήπως ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Léo Ferré Avec le Temps (Με τον Καιρό.... όλα περνούν)


Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια σας προτείνω να ακούσετε σήμερα. Είναι νομίζω ένα από τα καλύτερα γαλλικά τραγούδια, του πολύ μεγάλου Léo Ferré.
Παραθέτω την ελληνική μετάφραση των στίχων, που καταλήγουν στη μοναδική και πικρή αλήθεια: Με τον καιρό...δεν αγαπάς πια.


Με τον καιρό
με τον καιρό, όλα περνούν
και ξεχνάς τη φωνή, και ξεχνάς τη μορφή
τι ζητάς τώρα πιά που η καρδιά δε χτυπά
άστο να πάει, τράβα μπροστά, όλα καλά
Με τον καιρό
με τον καιρό, όλα περνούν
ο άλλος πού' χες λατρέψει, που έψαχνες στη βροχή
που ένιωθες με το βλέμμα, ανάμεσα στις λέξεις
ανάμεσα στις γραμμές, μέσα στη θαλπωρή
ενός φτιασιδωμένου όρκου, πού 'χει πιά ξεχαστεί
με τον καιρό όλα σκορπούν
Με τον καιρό
με τον καιρό, ε, όλα περνούν
κι οι πιό όμορφες μνήμες -μα τι μούτρα είναι αυτά
σαν τρελλός τριγυρνώ, στου θάνατου τα μαγαζιά,
τα σαββατόβραδα, που η αγάπη αυτοκτονεί
Με τον καιρό
με τον καιρό, ε, όλα περνούν
εκείνος που σε στήριζε για ένα συνάχι, για ένα τίποτα
εκείνος που τού χάριζες άνεμο και στολίδια
που για χάρη του θα πετούσες και την ψυχή σου στα σκουπίδια
που σερνόσουν μπροστά του  σαν το σκυλί
με τον καιρό, ε, όλα καλά
Με τον καιρό
με τον καιρό, ε, όλα περνούν
σβήνει το πάθος , σβήνει στη μνήμη η φωνή
που σού’ λεγε ψιθυριστά τα λόγια εκείνα τα φτωχά
"μη μού κρυώσεις, να πρόσεχεις, μην αργήσεις
 πολύ
"
Με τον καιρό
με τον καιρό, ε, όλα περνούν
σαν το γέρικο άλογο νιώθεις εξαντλημένος
σε τυχαία κρεβάτια νιώθεις παγωμένος,
νιώθεις ίσως ολομόναχος, μα ήρεμος
απ' τα χαμένα χρόνια νιώθεις ξεθωριασμένος 
αλήθεια, με τον καιρό, 
δεν αγαπάς πιά

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Αλλαγή στάσης της κυβέρνησης -Κάνουν τον Στουρνάρα Καραγκούνη!


Έτσι είδαν στο Moufanet του Protagon την αλλαγή πολιτικής της Κυβέρνησης και τον τρόπο αντίδρασης στις αποφάσεις των Βρυξελών:
Ο Στουρνάρας γίνεται Καραγκούνης!
Αν μη τι άλλο είναι...χαριτωμένο!

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Η Ανακάλυψη του μποσονίου Higgs


Τα πειράματα στοίχισαν 110 δισ δολλάρια
Τα πράγματα δεν είναι πια τόσο απλά στην επιστήμη!



Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Γιατί η Εκκλησία φοβάται τις ανακαλύψεις της Επιστήμης;

Χωρίς άλλα σχόλια και με το ερώτημα περί κρετινισμού να μένει μετέωρο σχετικά με το ποιόν αφορά:


Την έντονη αντίδραση του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ προκάλεσαν τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των ερευνών στο CERN, οι επιστήμονες του οποίου ανακοίνωσαν πως με «σχεδόν πλήρη» βεβαιότητα εντόπισαν «κάτι που μοιάζει με το σωματίδιο του Χιγκς» -που, εκτός της αυστηρής επιστημονικής ορολογίας, έχει το ψευδώνυμο «σωματίδιο του Θεού».
Με άρθρο του, που δημοσιεύεται στο romfea.gr, ο μητροπολίτης επιτίθεται μιλώντας για «κρετινισμό» και αναρωτώμενος, εφόσον το σωματίδιο είναι τόσο ευφυές, γιατί έδωσαν οι ερευνητές και όχι το ίδιο τη συνέντευξη στους δημοσιογράφους.
Συγκεκριμένα, ο μητροπολίτης γράφει:
«Η ρήσις πού διϊστορικά πλέον έχει καταστεί παγκόσμιο κτήμα τής φιλοσοφίας αλλά και τού πρακτικού βίου: «Πάσά τε επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και πάσης άλλης αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται» (Πλάτων, Μενέξενος, 247a), επιβεβαιώνεται κατά τρόπον απόλυτον στην σύγχρονη Βαβέλ τού πειράματος Cern πού διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ερευνών στην Γενεύη τής Ελβετίας.
»Σήμερα σε συνέντευξη Τύπου θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα των πολύμηνων ερευνών στον Μεγάλο Επιταχυντή Ανδρονίων και θα διακηρυχθεί όπως διεδόθη, ότι ανεκαλύφθη «επί τέλους» το Μποζόνιο τού Χίγκς, γνωστότερο και ως σωματίδιο «Θεός» και όχι όπως εσφαλμένα λέγεται «σωματίδιο τού Θεού».
»Θα παρουσιασθεί, η δήθεν τρομακτική ανακάλυψις, ότι «το πεδίον τού υποατομικού σωματιδίου Χίγκς δρα σε ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο στο Σύμπαν και προσδίδει υπόσταση στην ύλη και δημιουργεί τη μάζα των άλλων σωματιδίων» και επομένως «βρέθηκε το τελευταίο κομμάτι τού πaζλ για την κατανόηση τού σύμπαντος».
»Στην παρουσίαση θα παραστούν και οι τέσσερις φυσικοί, πού είχαν προτείνει την ύπαρξη τού σωματιδίου πριν 48 χρόνια, μεταξύ των οποίων ο Πήτερ Χίγκς, Ομ. Καθηγητής τού Πανεπιστημίου τού Εδιμβούργου και ο Ταμ Κίμπλ, Ομ. Καθηγητής στο Ιμπέριαλ Κόλετζ τού Λονδίνου.
Ο άνθρωπος κατά καιρούς προσπάθησε να ερμηνεύσει το σύμπαν και την ύπαρξη με πλήθος θεωριών. Ειδικότερα στην σύγχρονη εποχή η Κβαντομηχανική διατύπωσε θεωρία πού ανέτρεψε την νευτώνεια μηχανική και την κλασσική ηλεκτρομαγνητική θεωρία.
»Η αρχή τής απροσδιοριστίας τού Χάιζεμπεργκ, κατά την οποία δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί με ακρίβεια η θέση και η ταχύτητα ενός υποατομικού σωματιδίου καθώς και η θεωρία τής σχετικότητος τού Αϊνστάιν σχετικά με τον χρόνο και το χωροχρόνο γενικότερα, μελετά την κινητική συμπεριφορά ενός σώματος πού κινείται με ταχύτητες πού πλησιάζουν την ταχύτητα τού φωτός (ειδική θεωρία τής σχετικότητος) καθώς και τα φαινόμενα της καμπύλωσης τού χωροχρόνου ως απόρροια της ύπαρξης βαρυτικών πεδίων (γενική θεωρία τής σχετικότητος). Η έννοια τής «βαρυτικής ιδιομορφίας» πού είναι τού συρμού ισχυρίζεται ότι το σύμπαν προέρχεται από μία αρχική κατάσταση μάζας απειροστών διαστάσεων με τεράστια πυκνότητα και θερμοκρασία 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
»Η νεώτερη θεωρία των «χορδών» αποπειράται να εξηγήσει την δομή τού σύμπαντος σε υποατομικό επίπεδο θεωρώντας και την επίδραση τής βαρυτικής δύναμης με την βοήθεια όχι σωματιδίων αλλά δομών με διαστάσεις, των λεγομένων χορδών. Τέλος η θεωρία τού «χάους» ασχολείται με την συμπεριφορά ορισμένων μη γραμμικών συστημάτων και μελετά ντετερμινιστικά συστήματα καθώς και το συγγενές πεδίο της κβαντικής θεωρίας τού χάους.
»Όλες οι ανωτέρω θεωρίες επιχειρούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο τής ζωής χωρίς καμμία αναφορά ή μάλλον με παγερά άρνηση και αποστροφή στο Υπερούσιο Πρόσωπο τού Παναγίου Θεού και αποδεικνύονται με τον τρόπο αυτό ετεροκίνητα νευρόσπαστα του αρχαίου δαίμονος, τα οποία μεταβάλλουν την επιστήμη από αλήθεια και θάμβος σε πανουργία και διαστροφή, γιατί επιδιώκουν να πείσουν ότι η τάξις, η αρμονία η σκέψις, η τελονομία, η σκοπιμότις και η πρόδηλος σοφία πού διέπει το υλικό Σύμπαν προέρχεται από άλογες και ασυνείδητες μονάδες ύλης πού μάλιστα, όπως ισχυρίζονται, έδρασαν και δρουν με αιτία την τυχαιότητα.
»Σήμερα λοιπόν στην Γενεύη τής Ελβετίας «έξοχα μυαλά» θέλουν να μας καταπείσουν ότι το υποατομικό σωματίδιο μποζόνιο Χίγκς, πού είναι μία ασυνείδητη μονάδα ενέργειας, αν υπάρχει, δημιουργεί, συντονίζει, σχεδιάζει και καταστρώνει τα τρισεκατομμύρια των γαλαξιακών σχηματισμών, τούς σε αυτά υφισταμένους φυσικούς νόμους ώστε μην συγκρούονται μεταξύ τους, την αέναη κίνηση τής συμπαντικής ύλης-μάζης, την οργανική διάπλαση και τη ζωή των ενοργάνων όντων και φυσικά την αρμονία τού υλικού σύμπαντος.
»Αυτό ακόμα το ασυνείδητο σωματίδιο, πού δεν έχει γνώση τού εαυτού του και δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι είσαι;» καταστρώνει και δημιουργεί εκ τού μηδενός συνειδητά όντα όπως ο άνθρωπος, πού έχουν το συνειδέναι, υπερβαίνει το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης, τα αγεφύρωτα οργανικά χάσματα μεταξύ όλων των ειδών των γενών των ενοργάνων όντων, το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τού φυτικού κόσμου και των εμψύχων όντων, το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τού ανθρώπου και όλων των άλλων ενοργάνων και εμψύχων όντων. Αν αυτή η αντίληψις δεν αποτελεί τον απόλυτο ορισμό τού κρετινισμού, τότε τι συνιστά κρετινισμό;

Γονιδιακή θεραπεία- μια πρόοδος


Επιστήμονες στις Η.Π.Α. ανακάλυψαν μια μέθοδο τροποποίησης του DNA των κυττάρων, χωρίς την ανάγκη χρήσης ιογενών φορέων, πράγμα που αποτελεί κάτι σαν επανάσταση στη γονιδιακή θεραπεία. 
Η γονιδιακή θεραπεία συνίσταται σε παρέμβαση στο γενετικό υλικό (DNA) κυττάρων με σκοπό βελτίωση της λειτουργίας τους. Αυτή η "διόρθωση" μπορεί να γίνει είτε με εισαγωγή υγιών γονιδίων, που αντικαθιστούν εκείνα που πάσχουν, είτε με πρόκληση διακοπής της λειτουργίας άλλων βλαπτικών (πχ λόγω μετάλλαξης) γονιδίων. Οι φορείς αυτών των παρεμβάσεων είναι συνήθως ιοί, οι οποίοι έχουν επεξεργαστεί κατάλληλα, ώστε αφ' ενός να μην είναι παθογόνοι και αφ' ετέρου να φέρουν πάνω τους τα γονίδια, που θα παράξουν εκείνες τις πρωτεΐνες, οι οποίες θα παίξουν το ρόλο του διορθωτή του γενετικού υλικού. Οι ιοί χρησιμοποιούνται κυρίως επειδή έχουν τη δυνατότητα να μπαίνουν εύκολα στα ανθρώπινα κύτταρα.
Είναι γεγονός ότι η γονιδιακή θεραπεία δεν πρόσφερε μέχρι σήμερα τα αναμενόμενα και έχει χρησιμοποιηθεί ελάχιστα ως θεραπευτική μέθοδος. Οι λόγοι είναι πολλοί, επιστημονικοί και τεχνικοί, αλλά ένα μεγάλο εμπόδιο είναι ότι οι ιοί ενσωματώνονται τυχαία μέσα στο γενετικό υλικό του κυττάρου, με αποτέλεσμα μερικές φορές να προκαλούν αναστολή λειτουργίας χρήσιμων γονιδίων, όπως πχ εκείνων που καταστέλλουν την ογκογένεση, με αποτέλεσμα την πρόκληση καρκίνου. Επίσης μερικές φορές τα γονίδια που φέρουν παράγουν πολύ περισσότερη πρωτεΐνη από ότι χρειάζεται με αποτέλεσμα αρνητικό για την ομοιόσταση του κυττάρου.
Η ομάδα επιστημόνων από το Scripps Research Institute ενδιαφέρθηκε για το είδος εκείνο γενετικής θεραπείας που έχει στόχο την κατάργηση της λειτουργίας ενός γονιδίου, η οποία κατάργηση μπορεί να είναι ευεργετική για συγκεκριμένα κύτταρα του ασθενή. Είναι γνωστό πχ ότι ο ιός του AIDS δεν μπορεί να μπεί μέσα στα Τ κύτταρα του ανθρώπου, εάν δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος υποδοχέας. Η παρεμπόδιση της λειτουργίας του γονιδίου που παράγει τον υποδοχέα αυτόν, που ονομάζεται CCR5, μπορεί να καταστήσει τα κύτταρα αυτά ανθεκτικά στον ιό HIV. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες γίνονταν στα πλαίσια της συμβατικής γονιδιακής θεραπείας, με την εισαγωγή ενός ιϊκού φορέα, που περιέχει ένα γονίδιο, το οποίο παράγει μια πρωτεΐνη, η οποία κάνει μια τομή στο γενετικό υλικό του γονιδίου του υποδοχέα CCR55, οπότε αυτός δεν παράγεται. 
Επειδή, όπως ήδη ανέφερα, η εισαγωγή ιών στα κύτταρά μας δεν είναι άμοιρη κινδύνων, οι ερευνητές σκέφτηκαν να δοκιμάσουν την απ' ευθείας εισαγωγή στα κύτταρα της πρωτεΐνης, που χρειάζεται, κάτι που μέχρι σήμερα ποτέ δεν ήταν δυνατό, καθώς τα μόρια των πρωτεϊνών δεν μπορούν να διαπεράσουν την κυτταρική μεμβράνη. Φαίνεται όμως ότι το τελευταίο δεν είναι απόλυτο. Κάνοντας κατάλληλες τροποποιήσεις στην πρωτεΐνη, πέτυχαν το "θαύμα" της κατ' ευθείαν εισαγωγής της στα Τ κύτταρα, τα οποία έγιναν ανθεκτικά στον ιό HIV. 
Ένα από τα συμπεράσματα που βγαίνει από τη δουλειά αυτή είναι ότι στην έρευνα είναι καλό μερικές φορές να αμφισβητούμε κάποια "θέσφατα" και να δοκιμάζουμε πράγματα, που οι πολλοί θεωρούν ότι δεν πρόκειται να δουλέψουν.
Αυτή είναι και η μαγεία της πραγματικής έρευνας, την οποία δυστυχώς πολύ λίγοι άνθρωποι -απελπιστικά πολύ λίγοι- στη χώρα μας υπηρετούν. 

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Cloud Atlas ( Ο Άτλας των Νεφών- ή του Ουρανού) του David Mitchell

Ένα σπονδυλωτό έργο, στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται έξη διαφορετικές ιστορίες, που διαδραματίζονται σε διαφορετικές τοποθεσίες και εποχές, μάλιστα κάποιες βρίσκονται σε ένα δυστοπικό μέλλον (παρένθεση: όλοι οι μελλοντολόγοι συγγραφείς φαντάζονται το μέλλον δυστοπικό και αβίωτο-αυτά ως προς την "εμφυτη" αισιοδοξία του ανθρώπινου γένους). Οι ιστορίες δεν είναι απλά διαφορετικές, αλλά ο συγγραφέας φροντίζει τη θεματολογία του, αλλά και τον τρόπο γραφής του, ώστε να τις κάνει όσο πιο ανόμοιες γίνεται. Θα νόμιζε μάλιστα κανείς -και αυτό το θεωρώ βέβαια ότι ανήκει στα θετικά του βιβλίου- ότι δεν είναι γραμμένες από τον ίδιο άνθρωπο.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου αρχίζει το ξετύλιγμα των ιστοριών, ενώ στο δεύτερο έχουμε την κατάληξή τους, αφού μάλιστα υπάρχει η φροντίδα να τελειώνει το πρώτο μέρος τους σε κάποιο ενδιαφέρον σημείο της εξέλιξής τους. Αυτά όλα θα ήταν ίσως αρκετά ενδιαφέροντα, αλλά ένα από τα ατού του έργου είναι το ότι οι ιστορίες αυτές οι τόσο απομακρυσμένες τοπικά και χρονικά, αλλά και θεματολογικά και αφηγηματικά, έχουν μια αδιόρατη συνάφεια, που άλλοτε είναι σχετικά εμφανής, αν και τις περισσότερες φορές με δυσκολία ανιχνεύσιμη. Οι πρωταγωνιστές τους μάλιστα έχουν και ένα κοινό σωματικό χαρακτηριστικό, που και αυτό δεν είναι καθόλου κραυγαλέο.
Το βιβλίο είναι γραμμένο με πολύ χιούμορ, ιδιαίτερα σε κάποιες από τις ιστορίες που αυτό πρσφέρεται περισσότερο, ενώ υπάρχει σχεδόν σε όλες ευρηματική πλοκή και αφηγηματική ένταση. Στα αρνητικά του εγχειρήματος θα έλεγα ότι είναι το ότι κάποιες από τις ιστορίες και μάλιστα οι λιγότερο "ενδιαφέρουσες" τραβάνε κάπως σε μάκρος.
Αλλά νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι λέει ο ίδιος ο συγγραφέας για το έργο του: " Όλοι οι πρωταγωνιστές του αποτελούν μετενσαρκώσεις της ίδιας ψυχής... που προσδιορίζονται από ένα εκ γενετής σημάδι.. Το "σύννεφο" αναφέρεται στις ολοένα μεταβαλλόμενες εκδηλώσεις του "άτλαντα", που είναι η σταθερή ανθρώπινη φύση... Το θέμα του βιβλίου είναι η αρπακτικότητα...μεμονωμένα άτομα κυνηγούν άλλα άτομα, ομάδες ανθρώπων άλλες ομάδες, έθνη επιτίθενται σε άλλα έθνη".
Ο  David Mitchell είναι Βρεττανός και το βιβλίο ήταν από τα προταθέντα για το βραβείο Booker το 2004.

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Blood Meridian (Ο Μεσημβρινός του Αίματος) του Cormac McCarthy


Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, από ένα μεγάλο συγγραφέα. Είναι ένα από τα πρώτα του (1985), αλλά ίσως το αριστούργημά του (τα δύο πιο πρόσφατα, που έχω διαβάσει είναι το No Country For Old Men και The Road, που μου άρεσαν μεν, αλλά δεν είχαν τη δύναμη και υποβλητικότητα του Blood Meridian.
Έχουν πει ότι είναι τα απόλυτο γουέστερν, καθώς διαδραματίζεται την εποχή της εξάπλωσης προς τη Δύση και της εξολόθρευσης των Ινδιάνων. Η βία δεν αποτελεί απλά συστατικό του έργου, η βία είναι το έργο και αρχάγγελός της ο εκκεντρικός "Δικαστής". Πρόκειται για την ιστορία του Παιδιού (The Kid), που στα τελευταία κεφάλαια γίνεται ο Άντρας (The Man) μέσα από τη συμμετοχή του στη φοβερή και τρομερή συμμορία του Glanton, που εκεί στα σύνορα του Μεξικού σκοτώνει αράδα Ινδιάνους και κερδίζει χρήματα από τα 'scalps" τους. 
Εκτός, όμως, από τα γεγονότα, που είναι καθηλωτικά, αν και απόλυτα καταθλιπτικά (για την έκταση της θηριωδίας του ανθρώπου), αυτό που συναρπάζει είναι το γράψιμο. Κείμενο με μικρές προτάσεις, ευρηματικό και απέραντο λεξιλόγιο, με πολλές λέξεις που δεν συναντάς εύκολα), με πολύ πυκνά νοήματα. Θυμίζει, όπως και άλλοι έχουν πει τον William Faukner στα καλύτερά του.
Το τέλος είναι κάπως αμφιλεγόμενο και ο επίλογος ανοιχτός σε πολλές ερμηνείες. Η δική μου εκδοχή είναι ότι τελικά ο Δικαστής εκφράζει διαχρονικά την βία την ανθρώπινη, αυτή που ανθίζει σε ευφυείς εγκεφάλους και έχει τη δυνατότητα να αυτο-ανανεώνεται και είναι για το λόγο αυτό αθάνατη, όπως ισχυρίζεται για τη δική του υπόστασή του στην τελευταία αράδα του έργου ο συγκεκριμένος πρωταγωνιστής. Η βία των ζώων, αλλά κυρίως των ινδιάνων, που αφθονεί επίσης στο βιβλίο δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει αξιόλογο αντίπαλό της βίας της ανθρώπινης διάνοιας.
Ο επίλογος μας αφήνει με μια εικόνα από το μέλλον με αρκετές εκδοχές, που καθρεφτίζουν τη μεταγενέστερη έλευση του σιδηρόδρομου ή ίσως και των πετρελαιοπηγών, με ότι αυτό σημαίνει επίσης για το βιασμό της φύσης από τον άνθρωπο.
Συμπερασματικά ένα πολύ δυνατό, "δύσπεπτο" έργο, που ακριβώς θέλει γερό στομάχι για να το γευτείς όπως πρέπει!

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ανώμαλη προσγείωση ή Ζήσε το μύθο σου;


Ένα άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη, έτσι για να μην έχουν κάποιοι ψευδαισθήσεις!
Από το Protagon.gr
Η Κύπρος λοιπόν ζητά και αυτή λεφτά από την Ευρώπη και οσονούπω θα αποκτήσει το δικό της μνημόνιο (κατάργηση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, περικοπές στο σύστημα υγείας, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων κοκ). Βέβαια περισπούδαστοι αναλυτές ορκιζόντουσαν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η Κύπρος θα βρει λεφτά στην Ρωσία και την Κίνα και δεν θα πέσει στα νύχια του ευρωπαϊκού Βορρά. Δυστυχώς όμως οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν διαβάζουν, όλοι τους, ελληνικές και κυπριακές εφημερίδες και έτσι άφησαν αβοήθητο τον σύντροφο Χριστόφια. Τώρα θα μου πείτε πώς ένα μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα, όπως το ΑΚΕΛ,  δέχεται η χώρα που κυβερνά, να προσφεύγει σε «μηχανισμούς στήριξης»… Έλα ντε! Πάντως το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού, δεν έπεσε αμαχητί. Αρχές του μήνα στην Λεμεσό διοργανώθηκε μεγάλο Κυπρορωσικό φεστιβάλ ενώ οι «προεδρικοί απεσταλμένοι» (ο υπουργός Τουρισμού της μεγαλονήσου μαζί και τραπεζίτες) πηγαινοερχόντουσαν συνεχώς στο Πεκίνο. Παρόλα αυτά οι Ρώσοι και Κινέζοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Άλλη μια απόδειξη πόσο κακό κάνει στον (Κινέζο και Ρώσο) άνθρωπο η παγκοσμιοποίηση. Με τόσα που έχουν δει τα μάτια του δεν καταλαβαίνει την αξία του κυπριακού μπάλου, της σεφταλιάς και του χαλουμιού.

Η ενίσχυση της Κυπριακής οικονομίας από Ρώσους και Κινέζους αδελφούς, θα ήταν πάντως μια λύση και για τα δικά μας αδιέξοδα. Κυρίως τα ψυχολογικά. Γιατί και λεφτά να μην παίρναμε, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτόν τον μύθο. Ότι οι δικοί μας δανειστές είναι κακοί και κάπου, κάπως, κάποτε θα βρεθούν καλοί να μας δανείσουν. Λατινοαμερικάνοι θα είναι αυτοί; Ο Τσάβες ο ίδιος; Ή θα είναι άντρες ψηλοί, χοντροί με κελεμπίες; Ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και ο Καμμένος) είχε αφήσει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Μιλούσαν για βοήθεια από την Βενεζουέλα, για αραβικά κεφάλαια και κυρίως για Ρώσους και Κινέζους «χορηγούς». Ακόμη και αυτός ο προσεκτικός, τηρουμένων των αναλογιών, Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξη που μου παραχώρησε δύο μέρες πριν τις εκλογές μου μίλησε με θαυμασμό για το «αριστερό κυπριακό μοντέλο». Τώρα όμως τι θα κάνουμε που το μοντέλο τρέχει πίσω από τον … Παπανδρέου; Σε ποιόν μύθο να στηριχτούμε; Πόσο να αντέξει μια χώρα (ψυχολογικά πάντα) χωρίς δεξιούς και αριστερούς μύθους; Βγάλαμε με τα χίλια ζόρια μια κυβέρνηση Σαμαρά γιατί δεν μας άρεσαν οι Πασόκοι και τελικά θα μας εκπροσωπήσει στην σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης ένας πρώην υπουργός του Ανδρέα (ο Πρόεδρος Παπούλια) και το δεξί χέρι του Παπακωνσταντίνου (ο υπουργός Ζανιάς). Αυτοί δηλαδή που θα πήγαιναν στις συνόδους κορυφής και το 2010 και το 2011, αν αρρώσταινε ξαφνικά ο Παπανδρέου και ο οικονομικός του υπουργός. Τότε γιατί τον ζήσαμε τον μύθο των εκλογών (εις διπλούν μάλιστα)!

Γιαυτό σας λέω. Βρείτε μου ένα μύθο να στηριχτώ. Είμαι σε αδιέξοδο (ψυχολογικό πάντα).
 


 

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Δημιουργία ήπατος στο εργαστήριο


Ιάπωνες ερευνητές παρουσίασαν σε ένα συνέδριο την πρόσφατη δουλεία τους, κατά την οποία πέτυχαν να δημιουργήσουν ένα μικροσκοπικό και μάλλον ατελές ανθρώπινο ήπαρ ξεκινώντας από κύτταρα δέρματος.
Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βήμα στον κλάδο της αναγεννητικής ιατρικής με τη χρήση ανθρώπινων βλαστοκυττάρων. Τα βλαστοκύτταρα παρήχθησαν στο εργαστήριο από κύτταρα δέρματος, με τη χρήση κατάλληλων μεταγραφικών παραγόντων και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε ηπατοκύτταρα. Αυτό όμως που κάνει την παρούσα εργασία πρωτοποριακή είναι η ενσωμάτωση στο κυτταρικό μείγμα ενδοθηλιακών και μεσεγχυματικών κυττάρων, γεγονός που το μετέτρεψε σε ένα σχηματισμένο, αν και ατελές ήπαρ. Ατελές, επειδή μεταξύ των άλλων δεν έχει χοληφόρα αγγεία, όπως το φυσιολογικό ήπαρ. 
Η εργασία αυτή δείχνει, ότι αν και ο δρόμος θα είναι σίγουρα μακρύς, η δημιουργία οργάνων στο εργαστήριο από κύτταρα δέρματος θα γίνει μια μέρα πραγματικότητα. Ακόμη και στην περίπτωση που το όργανο, όπως το συγκεκριμένο ήπαρ δεν είναι τέλειο, θα μπορούσε να βοηθήσει ασθενείς με βαριά ηπατική ανεπάρκεια να διατηρήσουν μια στοιχειώδη λειτουργία, μέχρι να βρεθεί ήπαρ για μεταμόσχευση.
Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαίοι ερευνητές του κλάδου των βλαστοκυττάρων και της αναγεννητικής ιατρικής, όπως ο George Daley από τη Βοστόνη, χαιρέτισαν με θερμά λόγια το επίτευγμα.
Η ιαπωνική ομάδα είναι από το Yokohama City University και έχει επικεφαλής τον Takanori Takebe.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Τουλάχιστον ας αποκτήσουμε κυβέρνηση


Τελικά ο φόβος αποδείχτηκε σχετικά πιο δυνατός από την ελπίδα; Η μήπως απλά η σύνεση επικράτησε της απερισκεψίας; 
Όποια κι αν είναι η εξήγηση είναι σίγουρο ότι βρισκόμαστε σε μεταβατική φάση. Το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει οριστικά και αυτό που έρχεται ελπίζουμε να είναι τουλάχιστον "ομορφότερο" από αυτό που φεύγει. 
Προς το παρόν είμαστε ακόμη στην αφετηρία αυτής της νέας εποχής...άρα σίγουρα η ομορφιά δεν περισσεύει.

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ

Κάποιοι καλοί φίλοι μου είπαν ότι με τα γραφόμενά μου των τελευταίων ημερών δείχνω να έχω αλλάξει στάση απέναντι στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να βάλω τα πράγματα στη θέση τους.

1. Μακάρι να είχα αλλάξει άποψη για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πρόεδρό του. Θα ήμουν τώρα περισσότερο ήρεμος, αφού μάλιστα έκανα πρόβλεψη για νίκη του. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι εκτιμώ ότι ο λόγος του Τσίπρα είναι αυτή τη στιγμή πιο πειστικός στα αυτιά πολλών συμπατριωτών μας, ιδιαίτερα των νεότερων και εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση. Και αυτό κατά την γνώμη μου τον κάνει φαβορί για την πρωτιά. Διευκρινίζω επίσης ότι εγώ δεν πρόκειται να τον ψηφίσω.

2. Έγραψα ακόμη ότι αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και κάνει κυβέρνηση είναι καλύτερο για τη χώρα να δεχτούμε την πραγματικότητα αυτή και να βοηθήσουμε, ώστε να μην έχουμε ένα νέο διχασμό. Φοβούμαι είναι αλήθεια ότι στην περίπτωση ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το κλίμα στην κοινωνία θα είναι έκρυθμο και ο διχασμός θα επιταθεί. Είναι αυτός λόγος να τον στηρίξουμε προεκλογικά; Και βέβαια όχι! Είναι η άλλη πλευρά της τρομοκρατίας, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τους αντιπάλους του. Εγώ μιλώ για μετεκλογική αποδοχή του αποτελέσματος, σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη βοήθειας, όχι για να πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως αυτοσκοπός, αλλά για να σωθεί η χώρα. Και για να σωθεί θα πρέπει να πετύχει αυτή η κυβέρνηση. Άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.

3. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πραγματικό κομματικό ακροατήριο 4-5% του λαού. Αυτό το παραδέχονται και οι ίδιοι (ακούσαμε τι είπε ο Τσίπρας στη Στάη). Αυτή τη στιγμή, όμως, με τους χειρισμούς, τους δικούς του αλλά κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τη συνθηματολογία τύπου Ανδρέα του 80, που αυτή είναι που αρέσει στο μέσο Έλληνα, έχει συστρατεύσει ένα μεγάλο μέρος του λαού. Αυτό είναι γεγονός, είτε μας αρέσει είτε όχι.

4. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι κρίμα για την ελληνική αριστερά να πλησιάζει την εξουσία με τέτοιο τρόπο, που μόνο καλά δεν προϊδεάζει για το μέλλον. Επειδή, όμως, ακριβώς, μέσα στα τεράστια μειονεκτήματα ενός συνονθυλεύματος συνιστωσών υπάρχουν και μερικά πλεονεκτήματα, αυτά οφείλουμε να τα αξιοποιήσουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Και μόνον αν ο λαός σταθεί κριτικά μεν, αλλά με συμμετοχή στα δρώμενα και όχι με στείρα αντιπολίτευση, μπορεί να επηρεάσει έτσι ώστε να έχουμε όσο γίνεται θετικές εξελίξεις. Το βάρος της εξουσίας θα αναγκάσει την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει συμμαχίες από κοινωνικές ομάδες. Αν ανταποκριθούν σωστά θα έχουν ίσως μεγαλύτερη επιρροή από τις συνιστώσες. Γιατί και ο Τσίπρας θα προτιμήσει να στηριχτεί σε αυτούς που τον ψήφισαν και δείχνουν θέληση -και μπορούν- να στηρίξουν και να βοηθήσουν και όχι στις ανύπαρκτες εκλογικά συνιστώσες του.

5. Αξίζει ίσως να πει κανείς και μερικά λόγια ακόμη για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή για την εκτόξευση του ποσοστού του. Σίγουρα εκφράζει τη δυσαρέσκεια για το μνημόνιο και την οικονομική πολιτική. Σίγουρα εκφράζει τις κοινωνικές ομάδες και ηλικίες που έχουν πληγεί περισσότερο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για την εξήγηση του φαινομένου. Κανένα κόμμα αυτή τη στιγμή δεν υποστηρίζει επίσημα το μνημόνιο. Αυτοί που ιδεολογικά στέκονται κοντύτερα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα είχαν εγκαταλείψει ήδη τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και το επιχείρημα ότι τα λένε τώρα αλλά κάνανε άλλα προ ολίγου, που έπαιξε κάποιο ρόλο στις εκλογές του Μαΐου έχει χλωμιάσει, αν λάβουμε υπ' όψη και την κοντή μνήμη του λαού μας. Αυτο που τους κρατά κοντά του είναι ο τρόπος της αμφισβήτησης του μνημονίου. Αυτή η επιθετική αμφισβήτηση, η μαγκιά και η αλαζονεία αρέσει στον Έλληνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τη γενιά του ελληνικού τσαμπουκά, λοιπόν. Που έχει ευρύ φάσμα ηλικιών, αλλά σίγουρα έχει το απόλυτο πάνω χέρι στους νεότερους.

6. Μια παρένθεση εδώ. Υπήρξα πανεπιστημιακός δάσκαλος για 30 χρόνια. Το ποσοστό των φοιτητών μας που ομνύουν στο όνομα του "τσαμπουκά" έχει εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια. Καμιά σχέση με τη δεκαετία του 80 και την εποχή του Αντρέα. Και αυτή είναι η κύρια διαφορά ανάμεσα στα φαινόμενα Ανδρέα Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα και όχι ότι άλλο ανούσιο λένε. Ο τσαμπουκάς αρέσει σήμερα και φοριέται πολύ. Και ο τσαμπουκάς απέναντι στην κακιά Ευρώπη, τις αγορές και τη Μέρκελ αρέσει ακόμη περισσότερο! Και βέβαια γιατί να μην αισθάνεται κανείς καλύτερα έτσι μετά τις καρπαζιές των τελευταίων ετών;

7. Υπάρχει όμως και μια άλλη σημαντική ομάδα ανθρώπων που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εκείνοι που έχουν πια αγανακτήσει για την έλλειψη στοιχειώδους δικαιοσύνης στην ελληνική κοινωνία. Κυρίως, αλλά όχι μόνο, φορολογικής δικαιοσύνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ έχει τάξει πολλά πράγματα, μέχρι σημείου να υπερβολής θάλεγα και έχει δημιουργήσει προσδοκίες. Αυτοί οι πολίτες είναι οι πραγματικοί "αριστεροί" και "κεντροαριστεροί", που υποστηρίζουν με υγιή θάλεγα τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ.

8. Πρόβλεψα, λοιπόν, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τις δύο τελευταίες μέρες, όμως, έχει συμβεί κάτι αξιοπερίεργο, που μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση. Για πρώτη φορά ο ίδιος ο Τσίπρας μίλησε για την "αποφετιχοποίηση" του ευρώ. Τρεις μέρες πριν τις εκλογές! Αδιανόητο! Κρατά "πισινή" που λέει ο λαός για την περίπτωση που πάμε προς τη δραχμή; Ή ισχύει αυτό που λένε οι πολύ πονηροί ότι δεν θέλει την πρωτιά;

9. "Κοντός ψαλμός αλληλούια"! Αν και αν νικήσει ο Τσίπρας θα έχουμε χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και οι επόμενες γενιές δεν θα ξέρουν τόσες πολλές "εκκλησιαστικές" ρήσεις!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: ΑΝΕΤΑ ΣΥΡΙΖΑ


Παρακολούθησα σήμερα μέρος της διακαναλικής συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα.
Πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι έχει πιάσει απόλυτα τον "σφυγμό του κόσμου" και -κακά τα ψέματα- είναι ο μόνος που εκφράζει για το μέσο Έλληνα κάποια ελπίδα αλλαγής στη νοσηρή κατάσταση δεκαετιών. Και που μπορεί να το λέει χωρίς να μεγαλώνει η μύτη του, γιατί βέβαια όλοι για αλλαγή μιλάνε... λες και δεν κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια.
Νομίζω ότι παρά τους πραγματικούς φόβους που υπάρχουν για μια νέα ελληνική περιπέτεια, πρέπει να θεωρούμε ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών! Και μάλιστα όχι "σύρριζα", αλλά με διαφορά....
Και αν αγαπάμε αυτή τη χώρα πρέπει όχι απλά να ευχηθούμε να πετύχει, αλλά να δώσουμε και χέρι βοήθειας... Όλοι!

Επειδή η αυτοκριτική στη χώρα μας σπανίζει...


Λόγια του Γρηγόρη Ψαριανού, πρώην βουλευτή και στελέχους της ΔΗΜΑΡ, που πέρασαν κάπως απαρατήρητα:
Στην ερώτηση «Αν μπορούσατε να γυρίσετε 15 χρόνια πίσω ποια πράγματα που τότε βλέπατε λαθος, τώρα θα θεωρούσατε σωστά;»
«Θα ψήφιζα τον νόμο Γιαννίτση, θα στήριζα την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυρίας Γιαννάκου, την χωροταξική μεταρρύθμιση Μάνου και Τρίτση, τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, θα στήριζα αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ και άλλω οργανισμών, θα συμφωνούσα με τις προτάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το μακεδονικό με σύνθετη ονομασία, μακριά από συλλαλητήρια του εθνικιστικού λαικισμού, τα εμπάργκο, τα καμποτάζ και τις αηδίες. Επίσης δεν θα θεωρούσα ότι ο κρατισμός και το δημόσιο συμφέρον είναι ταυτόσημες έννοιες. Έχουμε καταλάβει πια ότι μάλλον είναι έννοιες αντίθετες. Όπως και άλλα ιδεολογήματα που είναι πια στον αέρα λόγου χάρη «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» ή του επενδυτή, του επιχειρηματία, του αγρότη, του συνδικαλιστή, της πλουτοκρατίας, του Θεού, των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, των ελλήνων, των ξένων. Νόμος είναι το δίκιο. Τελεία. Σκέτο».

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Missing Soluch του Mahmoud Dowlatabadi


Ένα μικρό αριστούργημα είναι το μυθιστόρημα του Πέρση Mahmoud Dowlatabadi "Missing Soluch".
Εξιστορεί τη ζωή μιας οικογένειας σε ένα μικρό απόμακρο χωριό της Περσίας, τις καθημερινές τους συνήθειες, τις μικρές και τις μεγάλες τους στιγμές, τις λίγες χαρές και τις πολλές τους λύπες.
Στο κέντρο της αφήγησης η Mergan, η μάνα, μια ηρωίδα με την πραγματική σημασία της λέξης. Μια μάνα σκληρή και τρυφερή, αγέρωχη και υποταγμένη, άνδρας και γυναίκα της οικογένειας ταυτόχρονα...
Και το υπόλοιπο χωριό παρουσιάζεται με ένα χαρακτηριστικά ζωντανό τρόπο, οι ελπίδες τους και οι διαψεύσεις, οι φιλίες και οι συγκρούσεις τους, οι μικρές συμμαχίες, τα πάθη, οι αδικίες και οι στιγμές της παραφροσύνης...
Κάποιοι το παρομοίωσαν με τα Σταφύλια της Οργής του Στάινμπεκ. Είναι αλήθεια ότι η αφηγητική ικανότητα σίγουρα στέκεται σε ένα πολύ καλό ύψος (το διάβασα σε αγγλική μετάφραση) και υπάρχουν επίσης μερικά κοινά σημεία αφού και τα δύο αναφέρονται στις προσπάθειες για επιβίωση ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ο Στάινμπεκ περιγράφει βέβαια ένα οδοιπορικό, που στο έργο του Dowlatabadi υπάρχει περισσότερο στο μυαλό των ανθρώπων ή αρχίζει με το τέλος του έργου.
Συμπέρασμα: Εξαιρετικό!

Το εξώφυλλο του βιβλίου

Αυτό είναι ένα πιθανό εξώφυλλο για το υπό έκδοση βιβλίο. Πως σας φαίνεται; Θα ήθελα γνώμες!!

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Ο μαγικός καθρέφτης


"Πες μας μεγάλε σοφέ, γιατί έχουμε αυτούς τους πολιτικούς αρχηγούς, που μας οδηγούν κατευθείαν στον όλεθρο; Δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο;"
Ο σοφός δεν απάντησε αμέσως. Το ακροατήριό του, κάπου 500 άτομα κρέμονταν από το στόμα του. Είχαν ακούσει για τις μεγάλες του ικανότητες και ήλπιζαν να πάρουν μιαν απάντηση σ' αυτό το κρίσιμο ερώτημα.
Έβαλε το χέρι του στην τσέπη του πανωφοριού του και έβγαλε ένα μικρό καθρέφτη. Φώναξε έναν από το ακροατήριο, του έβαλε τον καθρέφτη μπροστά στο πρόσωπό του και τον ρώτησε: "Τι βλέπεις; "Εμένα " απάντησε εκείνος. 
Μετά φώναξε έναν άλλον, κι άλλον και μερικές κυρίες από το ακροατήριο και όλοι έβλεπαν φυσικά στον καθρέφτη τον εαυτό τους. Αυτός συνέχισε να καλεί κι άλλους, ώσπου θεώρησε ότι είχε φωνάξει αρκετούς, μπορεί και 300 άτομα.
"Αυτός ο καθρέφτης έχει μια πολύ χρήσιμη ιδιότητα", είπε ο σοφός. "Κρατά τις εικόνες που είδε στη μνήμη του και με το πάτημα ενός κουμπιού μπορεί να βγάλει κάτι σαν μέσο όρο και να δείξει μερικές φυσιογνωμίες που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο δείγμα".
Πάτησε λοιπόν το κουμπί και γύρισε τον καθρέφτη προς το μέρος του κοινού, που με έκδηλη αμηχανία προσπαθούσε να καταλάβει τι έκανε ο σοφός και τι σχέση έχει αυτό με το ερώτημα που του έκαναν.
Και τότε είδαν στον καθρέφτη που τους έδειχνε τον Σαμαρά και τον Τσίπρα.

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Οπωσδήποτε Κυβέρνηση (με) ΣΥΡΙΖΑ στις 18 Ιουνίου

Το έχω ξαναπεί και γράψει πολλές φορές ότι διαφωνώ με την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα του αρχηγού του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί, οι εξυπνάδες και τα σλόγκαν δεν τιμούν την Αριστερά και δεν προϊδεάζουν καλά για το μέλλον. Μετά τόσα χρόνια άκρατου λαϊκισμού από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα ήθελα μια διαφορετική νοοτροπία από την Αριστερά! Ένα άλλο ήθος, κάτι που να παραδειγματίσει τους πολίτες, να τους προβληματίσει για τη μέχρι τώρα συμπεριφορά τους, που έχει τα μέγιστα συμβάλει στην κατάντια μας και να μην τους χαϊδεύει τ' αυτιά μιλώντας μόνο για τις ευθύνες των άλλων. Ακούσατε έστω και ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να παραδέχεται τις ευθύνες των συνδικαλιστών και του άκρατου κρατισμού; Να κάνει κάποια κριτική για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Υγεία και η Παιδεία στη χώρα μας, η οποία τραγική κατάσταση δεν έχει την απαρχή της στο μνημόνιο, αλλά στις εσωτερικές τους ανίατες παθογένειες;
Αυτά όλα, λοιπόν, με κάνουν εξαιρετικά δύσπιστο για τις πραγματικές προθέσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Έχω επίσης όμως ξαναπεί ότι οι βασικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά θέματα, ιδιαίτερα σε εκείνα που έχουν σχέση με τις κοινωνικές σχέσεις και δομές με εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό.
Με όλα αυτά ως εισαγωγή θέλω να πω ότι η σημερινή ελληνική πραγματικότητα απαιτεί ως λύση μια κυβέρνηση με συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Οποιαδήποτε άλλη λύση θα είναι θνησιγενής και μόνο κοινωνική αναταραχή θα προκαλέσει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτοδύναμος θα δοκιμάσει τις δυνατότητές του και θα έχει την όλη ευθύνη των τεκταινομένων. Μπορεί βέβαια να οδηγηθούμε σε περιθωριοποίηση από το παγκόσμιο σύστημα και να βρεθούμε στην απόλυτη εσωστρέφεια. Αν όμως οι Ελληνες γνωρίζουν τι ψηφίζουν θα πρέπει να είναι έτοιμοι και για το ενδεχόμενο αυτό (Παρένθεση: ένα ειλικρινές και τίμιο αριστερό κόμμα έπρεπε να το έχει ήδη πει αυτό ξεκάθαρα!). Μια άλλη περίπτωση θα είναι η συγκυβέρνηση με τη ΔΗΜΑΡ (με ή όχι την ψήφο ανοχής του ΠΑΣΟΚ, που οφείλει κατά τη γνώμη μου να την παράσχει), οπότε ίσως η πορεία μπορεί να είναι με λιγότερες αναταράξεις, χωρίς βέβαια να είμαι σίγουρος ότι το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να (συν)κυβερνήσει! Οποιαδήποτε άλλη λύση θα είναι χειρότερη!