Δευτέρα 12 Αυγούστου 2024

Ποίηση

All Our Yesterdays

by Jorge Luis Borges
tr. Robert Mezey

I need to know who lays claim to my past.
Who, of all those I was? The Geneva boy
Who learned some Latin hexameters with joy,
Lines that the years and decades have erased?
That child who searched his father’s library for
Exact details, the round-cheeked cherub storms
Of the old maps, or else the savage forms
That are the panther and the jaguar?
Or the one who opened a door and looked upon
A man as he lay drawing his last breath,
Leaving forever, and kissed in the white dawn
The face that stiffens away, the face in death?
I am those that are no more. For no good reason
I am, in the evening sun, those vanished persons.

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 

ΑΞΙΟΜΝΗΜΟΝΕΥΤΑ 1

* Α, ο Wyatt, λέει ο βασιλιάς. Αυτό που λέει δεν το εννοεί και αυτό που εννοεί δεν το λέει.

Από το βιβλίο “The Mirror and the Light” της Hilary Mantel.

* Ίσως η φιλία δεν είναι στ’ αλήθεια τίποτα άλλο παρά ελεγχόμενη σκληρότητα.

Από το μυθιστόρημα” Real Life” του Brandon Taylor.

* Το γεγονός είναι ότι τώρα πιστεύω στο Χάος. Έχασα την πίστη μου στην Κανονικότητα.

Γράφει η Rachel Cusk στο “Aftermath: On Marriage and Separation.”

* Και ο Tom Wolfe στο μυθιστόρημα “The Bonfire of the Vanities”:

Ο φιλελεύθερος είναι ένας συντηρητικός που έχει συλληφθεί.

11 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 

Η εξέλιξη διαμορφώνει με τέτοιο τρόπο την αντίληψή μας, ώστε να οδηγεί σε προσαρμοστική συμπεριφορά και όχι στο να αναζητά την αλήθεια. Επομένως οι ψευδαισθήσεις αποτελούν αποτυχίες στην καθοδήγηση της προσαρμοστικής συμπεριφοράς και όχι αδυναμίες στην αναζήτηση της αλήθειας.

Άποψη του Donald Hoffman στο βιβλίο “The Case Against Reality.”

Είχε μεγαλώσει σε μια πόλη, όπου η ιστορία ήταν ανύπαρκτη, όπου κρατούσες μυστικό αυτό που ήταν αληθινό, ώστε να αποτρέψεις έτσι τη διαγραφή του.

Γράφει ο Anthony Marra στο βιβλίο “The Tsar of Love and Techno: Stories.”

Τα αρχικά στάδια της μετάβασης από τη Ρωσική στην Σοβιετική κυριαρχία δεν ήταν απαραίτητα ξεκάθαρα. Μετά από την κατάληψη της Γεωργίας το 1921 από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, ο Λένιν έκανε κριτική σχετικά με τον ρόλο του Στάλιν στην εγκαθίδρυση ενός νέου Κομμουνιστικού καθεστώτος, υποστηρίζοντας ότι το παλαιό καθεστώς άντεξε στην Τιφλίδα αφού “χρίστηκε σε λίγο σοβιετικό λάδι”.

Γραπτά του ιστορικού Andreas Kappeler από το βιβλίο “The Russian Empire: A Multi-ethnic History.”  Η σχετικά αναφορά είναι από το βιβλίο “The Last Days of the Ottoman Empire”, του Ryan Gingeras.

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 10/8/24

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μια ειρηνική λάμψη αναδύονταν από τα άσπρα τραπεζομάντηλα, ένα διακριτικό φως ξεχύνονταν από τα ψηλά παράθυρα με τις κουρτίνες, το κρασί γουργούριζε ευπροσήγορα από τα μπουκάλια και όποιος ήθελε να καλέσει ένα σερβιτόρο δεν είχε παρά να ανασηκώσει το βλέμμα του. Επειδή σε αυτή την πολιτισμένη ηρεμία το φτερούγισμα ενός φρυδιού αντιστοιχούσε με, ότι θα ήταν σε οπουδήποτε άλλο μέρος, μια κραυγή. 

Γράφει ο Joseph Roth στο “The Radetzky March.”

Όπως έγραψε ο Alfred North Whitehead το 1911, “Ο Πολιτισμός προχωράει με την αύξηση του αριθμού των σημαντικών λειτουργιών, που μπορούμε να εκτελέσουμε χωρίς να τις σκεφτόμαστε.”

Από το βιβλίο του Stuart Russell “Human Compatible.”

Με τη Σκαπάνη του Αναγνώστη (συνέχεια)

 Αγαπητοί φίλοι,

Πριν κάποιο καιρό σας είχα ενημερώσει ότι είχα ετοιμάσει μια συλλογή επιλεγμένων κειμένων από τα διαβάσματά μου με δικές μου μεταφράσεις, που είχα δημοσιεύσει σε ηλεκτρονική μορφή. Η έκδοση υπάρχει ακόμη δωρεάν στο Apple Books Store, ενώ το έχω στείλει και σε όσους από σας μου το ζήτησαν σε μορφή PDF. Και βέβαια μπορώ να το στείλω και σε όσους τυχόν ενδιαφέρονται και τώρα. Αρκεί να μου στείλουν το email τους.

Επειδή βέβαια τα διαβάσματα δεν τελειώνουν, ελπίζω για κάμποσο ακόμη καιρό, έχω ήδη αθροίσει ένα σημαντικό αριθμό νέων κειμένων. Επειδή αυτά τα κείμενα διαβάζονται καλύτερα τμηματικά σκέφτομαι να καθιερώσω από αύριο τη δημοσίευση των νέων αυτών κειμένων σε τούτη την ιστοσελίδα που διατηρώ στο διαδίκτυο, τις Καθημερινές Διαδρομές. Λίγα, 1-2 κείμενα κάθε φορά.

Ποίηση

 ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

του Fadhil Al -Azzawi  Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης

Ήταν μεσάνυχτα, όταν ήρθε ο φρουρός και διάβασε μερικά ονόματα από μια λίστα, που κρατούσε στο χέρι. Τρέμαμε από φόβο. Είπε: «Ακολουθήστε με!» Σαστισμένος ρώτησε ένας νεαρός άνδρας: «Πού είναι τα παπούτσια μου;» Ο φρουρός ούρλιαξε: «Χωρίς παπούτσια, εμπρός! Εμπρός!» Είδαμε ίσκιους στρατιωτών με τουφέκια πάνω στην τάπια. Έβγαιναν έξω. Έγινε σιωπή. Ύστερα ακούσαμε πυροβολισμούς και κλάματα. Σηκώθηκα σιωπηλός και φόρεσα τα παπούτσια του.

Fadhil Al-Azzawi ( γεν. 1940 στο Ιράκ)

Μπακότερμα

 Από σήμερα είναι διαθέσιμο το βιβλίο μου με σύντομες ιστορίες και με τον τίτλο "Μπακότερμα".

Παραθέτω τον σχετικό σύνδεσμο:

https://akakia.net/shop/mpakoterma-kai-alles-istories/

Ο ανοιξιάτικος κήπος μας

 

Άνοιξη

 Η καταιγίδα τελικά δεν ήρθε. Μια απλή σιγανή βροχή. Σήμερα η μέρα ήταν ανοιξιάτικη και λαμπερή. Φούντωσε και ο κάκτος που φωτογραφίζω.

Μαλάκι 6/4/23

 Από την πρωϊνή παραθαλάσσια βόλτα μου.

Η ΠΩΛΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

 ΠΩΛΗΤΙΚΗ

Γιατί διαμαρτύρεστε; Η πωλητική της κυβέρνησης είναι πολύ καλή. Ξεπουλάμε. Υγεία, παιδεία, παντού.

Δήμος Μούτσης (1938-2024)"

 Ακόμη ένας μεγάλος μουσικός που έφυγε, ακόμη μια σημαντική παρουσία από τα νιάτα μας!

Μουσική Πρόταση: Caetano Veloso - La Mer

 

Μουσική Πρόταση: Lovers in Paris | Jacob Gurevitsch

 

Ανατολή σήμερα 15/1/24

 

Ποίηση

 Χοιροστάσιο, του Τάσου Λειβαδίτη

Από την «Ποίηση. Tόμος Δεύτερος 1972-1977», εκδόσεις Kέδρος, (1987)

Eίχαν αλλάξει οι καιροί, τώρα δε σκότωναν, σ’ έδειχναν μόνο με το δάχτυλο, κι αυτό αρκούσε. 

Ύστερα, κάνοντας έναν κύκλο που όλο στένευε, σε πλησιάζανε σιγά σιγά, εσύ υποχωρούσες, στριμωχνόσουνα στον τοίχο, ώσπου, απελπισμένος, άνοιγες μόνος σου μια τρύπα να χωθείς.

Kι όταν ο κύκλος διαλυόταν, στη θέση σου στεκόταν ένας άλλος, καθ’ όλα αξιαγάπητος κύριος.

Ευχές!

 Καλημέρα και Καλά Χριστούγεννα!

Με εικόνες από τον σημερινό ουρανό στο Μαλάκι!

Καθαρισμός της ακτής

Σήμερα το πρωί μαθητές του Γενιικού Λυκείου Αγριάς καθάρισαν την ακτή στο Μαλάκι. Εύγε για εκείνους που είχαν την πρωτοβουλία και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά. 

Μουσική Πρόταση: Kalinifta canzone populare

 

Μουσική Πρόταση: Σπύρος Σαμοίλης Το βάλς της νοσταλγίας

 

Ποίηση

 Κ Α Τ Ω  Α Π Ο  Τ Η  Μ Α Ρ Κ Ι Ζ Α

του Μάνου Ελευθερίου

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

Αντιπαλότητες και ιατρικά λάθη

 Διάβασα μια ενδιαφέρουσα μελέτη, που διαπιστώνει ότι οι καλές ή κακές σχέσεις και οι αντιπαλότητες που αναπτύσσονται στους γιατρούς που υπηρετούν σε ένα τμήμα μπορεί να επηρεάσουν τη συχνότητα ιατρικών λαθών και την έκβαση των ασθενών τους! Όχι ότι πρέπει να μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο, απλά αυτοί που έκαναν τη μελέτη ισχυρίζονται ότι το απέδειξαν.

Diversity in hospital teams and patient outcomes

Worldwide, medical errors result in 1 million deaths annually, by some estimates. However, little attention has been paid to how complex group dynamics drive medical errors. Ren Li et al. examined how patient outcomes are affected by divisions in hospital team diversity—a phenomenon called faultlines, which can occur when multiple attributes, such as gender and race of unit members, align and divide a unit into homogeneous subgroups. The authors analyzed survey data collected from 1,102 employees across 38 clinical units at a large medical center in the United States and obtained outcome measures for 4,138 patients who were discharged from those units. The staff were less civil toward each other when strong faultlines formed, and the lack of civility was linked to higher medical error and death rates of patients in those units. The authors found that a 10% increase in unit incivility was associated with up to an 8.87% increase in healthcare-associated infection rates and up to a 10.59% increase in mortality rates. However, patients in units with strong collaborative cultures for managing conflicts experienced fewer adverse events and were less likely to die, regardless of strong faultlines. According to the authors, the findings suggest that training on collaborative conflict culture can help hospitals provide optimal patient care. — J.W.

Από το περιοδικό PNAS.

Ο παράκτιος ψαράς και η άσκηση

 “Έγραψε” πάλι. Ο γνωστός παράκτιος ψαράς, που συναντώ σχεδόν κάθε μέρα στον πρωινό περίπατό μου. Εκείνος που μου έχει πει ότι ψαρεύει εδώ στο Μαλάκι, αν και δεν έχει πιάσει ποτέ κανένα ψάρι, επειδή βρίσκει να παρκάρει.

Τελευταία περπατώ στην παραλία, δίπλα στο κύμα. Επειδή η παραλία έχει μήκος περίπου 500 μέτρα, περπατώ πέρα-δώθε 6 με 7 φορές, με σκοπό να καλύψω 3 με 3,5 χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια σε κάθε μου πέρασμα να βρίσκομαι κοντά στον παράκτιο ψαρά του τίποτα.

Σήμερα και κάθε φορά που περνούσα δίπλα του, αναγκαζόμουν να διακόψω το περπάτημά μου και βέβαια να χάνω συνεχώς το ρυθμό μου, αφού είχε όρεξη για κουβέντα, Αφού μου έκανε τα γνωστά παράπονα για το “θανατο” του Παγασητικού, και αφού μιλήσαμε για τον καιρό και τα κρύα και τις βροχές που έρχονται-αυτά σε διαφορετικές βόλτες- άρχισε να μου λέει ότι και αυτός περπατάει μισή με μία ώρα καθε πρωί, εκεί που είναι το σπίτι του, δηλαδή στην Αγριά, αλλά το πρόβλημά του είναι ότι συναντάει συνέχεια γνωστούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός περπατάει για να κάνει άσκηση και του αρχίζουν την κουβέντα, οπότε η άσκησή του πάει περίπατο.

Αυτά μου είπε και μετά με άφησε να συνεχίσω τη δική μου υποτιθέμενη άσκηση!

Ποίηση

 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Άρρωστη πόλη
απλώνεσαι απ’ άκρη
σ’ άκρη
μες στη βρομιά
την πίκρα
και τη δυστυχία
Γύμνωσες πια

Γυμνώσαμε πια
Κι οι άνθρωποι
όλοι
σαν τα φύλλα
μας τινάζει
η γη από πάνω της
σαν ένα δέντρο
που ελαφρύνει
το φθινόπωρο.

Από τη Συλλογή «Ζωή μισοτιμής» – της Μαριλού Καλοκάση

Ζαγοροχώρια Νοέμβριος 2023

 Ένα μικρό φωτογραφικό δείγμα από την εκδρομή της προηγούμενης εβδομάδας στα Ζαγοροχώρια.

Πρωινός περίπατος

 Από τον σημερινό μου πρωϊνό περίπατο.

Το ίδιο νόμισμα...

 Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει σήμερα αδρά με το ίδιο ακριβώς νόμισμα με εκείνο που τον έφερε στην άνοδο και στην εξουσία. 

Και που παραλίγο να πληρώσει και η ίδια η χώρα.

Και αυτό το νόμισμα είναι ο τυχοδιωκτισμός του Αλέξη Τσίπρα.

Το πρώτο μπουμπούκι μετά την πλημμύρα

 Αυτό είναι το πρώτο μπουμπούκι από μια από τις τριανταφυλλιές, που είχαν σκεπαστεί από τα μπάζα της καταστροφής και που ξεπήδησαν μέσα από αυτά.

Ποίηση

Διεθνές Συνέδριο Φόβου

Προσωρινά δεν θα τραγουδούμε τον έρωτα,
που κατέφυγε πιο κάτω κι από τα υπόγεια.
Θα τραγουδούμε τον φόβο, που αποστειρώνει τις αγκαλιές,
δεν θα τραγουδούμε το μίσος, επειδή αυτό δεν υπάρχει,
υπάρχει μόνο ο φόβος, πατέρας μας και σύντροφός μας,
ο μέγας φόβος των σερτάο*, των θαλασσών, των ερήμων,
ο φόβος των στρατιωτών, ο φόβος των μανάδων, ο φόβος των εκκλησιών,
θα τραγουδούμε τον φόβο των δικτατόρων, τον φόβο των δημοκρατών,
θα τραγουδούμε τον φόβο του θανάτου και τον φόβο του μετά το θάνατο.
Μετά θα πεθάνουμε από φόβο
και πάνω στους τάφους μας θα βγουν κίτρινα και τρομοκρατημένα άνθη.

Από το Sentimento do Mundo (1940)

Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)

Από το περιοδικό “Χάρτης”.

* Σερτάο, ονομάζονται οι ημιάνυδρες εκτάσεις στο εσωτερικό της Βραζιλίας

Μουσική Πρόταση: Ελένη Βιτάλη - Κι αν ο καημός - Σπύρος Σαμοϊλης - 1974

 

Μουσική Πρόταση: Memory Loves You Sophie Zelmani

 

Ερώτημα

 Μας ξεκούφανε!

Υπάρχει άραγε κάτι πιο κραυγαλέο απόν εκκωφαντική σιωπή του Αλέξη Τσίπρα για ότι συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ;

Μουσική Πρόταση: Nina Simone - 22nd Century

Ένα επαναστατικό τραγούδι του Exuma από τις Bahames στην ιστορική εκτέλεση από την Nina Simone.

Μουσική Πρόταση: Μη μιλάς άλλο γι΄αγάπη

 Κάτι παλιό σε μοντέρνα εκτέλεση

Ζουγανέλη-Μαραβέγιας εκτελούν Σαββόπουλο

Ποίηση

 Κανένα άλμα προς τα εμπρός, της Νίκης Μαραγκού

Κανένα άλμα προς τα εμπρός
δε θέλω πια να κάνω
μόνο βήματα αργά
που να μου επιτρέπουν
να παρατηρώ
τον κάλυκα του άνθους
πώς τεντώνεται
τις τελευταίες ακτίνες
να αγγίξει
του φωτός
και πώς αλλάζει χρώμα
πώς φθίνει, στεγνώνει, πώς μαραίνεται.

Τριανταφυλλιές...

 Είχαμε στον κήπο μας περισσότερες από δέκα τριανταφυλλιές. Με λουλούδια όλων των χρωμάτων και των ποικιλιών. Από αυτές μονάχα μία έμεινε άθικτη από την καταιγίδα. Απλά επειδή βρέθηκε μακριά από την μανία του νερού, που σάρωσε τα πάντα. Αυτή η άσπρη τριανταφυλλιά, που σας δείχνω.

Σήμερα όμως έχω ένα χαρμόσυνο νέο! Πέντε-έξη από τις θαμμένες από τα μπάζα τριανταφυλλιές ξεπρόβαλαν και πάλι. Με τα καταπράσινα θαλερά φυλλαράκια τους. Και ελπίζω ότι θα μας δώσουν και πάλι τα υπέροχα λουλούδια τους.

Ναι, μερικές φορές μετά την καταστροφή έρχεται η αναγέννηση! Και η ελπίδα για μια καινούργια  αρχή.

Η φράση-κλειδί

“Δεν θα σας αφήσουμε να πλήξετε. Όχι εγώ, ο ΣΥΡΙΖΑ”

Αυτή είναι η φράση που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας προς τους δημοσιογράφους κατά τη συνάντησή του με τον νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη.

Μια δήλωση που δεν σχολιάστηκε και δεν εκτιμήθηκε δεόντως.

Όχι, δεν ήταν απλά ένας από τους συνηθισμένους του “εξυπνακισμούς.”

Ήταν η δήλωση κατοχύρωσης του σεναρίου και της σκηνοθεσίας του μεγαλύτερου σόου που παίχτηκε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα.

Για τον Αλέξη Τσίπρα η αποχώρηση από την Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν  ίσως περισσότερο οδυνηρή από τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν είναι λίγο να αποχωρείς από το μαγαζί, που το πήρες μπακάλικο της γειτονιάς και το έκανες αλυσίδα σούπερ-μάρκετ. 

Και να σου ζητάνε να αποχωρήσεις -ίσως όχι με SMS, αλλά με σαφή μηνύματα όλων των ειδών- αυτοί που τους έκανες υπουργούς και κυβερνήτες.

Δεν αντέχεται εύκολα αυτό. 

Και ακόμη χειρότερα να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εκλεγεί στη θέση σου κάποιος καλύτερος, σοβαρότερος και πιο πετυχημένος τελικά.

Εξ ου το νέο σενάριο και η σκηνοθεσία. 

Μέχρις ότου η αβάσταχτη ελαφρότητα της κενότητας του νέου εκλεκτού να οδηγήσει στην επάνοδο. 

Όταν οι περιστάσεις θα είναι ευνοϊκές γι' αυτό.