Μαστωραίοι

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από την Καθημερινή

Ηλιοβασίλεμα στο Βόλο!

Το σημερινό ηλιοβασίλεμα στο Βόλο

Μουσική Πρόταση: Chinawoman ~ Blue Eyes Unchanged

Ένα ωραίο τραγούδι από μια αξιόλογη ερμηνεύτρια από τον Καναδά, η οποία έχει ρώσικες ρίζες.

Παραθέτω και τους στίχους, επειδή έχουν την αξία τους:

Across from me, on the bus this afternoon

A girl of age ninety, eyes of blue

Peering out from a changed too soon

I saw the girl so charming in her youth

Her hat reveals a women of taste

Now just to get off this bus is a torturous fate

She'll slowly make the way back to her place

An apartament where no one awaits

Blue eyes unchanged

The body aged

Blue eyes you are my last witnesses now

Blue eyes unchanged

The body aged

Blue eyes tell me what you wanted to be

When you grew up

Blue eyes once reflected in her mother's gaze

On those summers as a child by the lake

Blue eyes saw love's first embrace

The body down the road

I wonder if he's alive today

Young girls go laughing past on the road

No one pays attention to the old

But at least we know justice will be served

In the end everyone gets their turn

Blue eyes unchanged

The body aged

Blue eyes you are my last witnesses now

Blue eyes unchanged

The body aged

Blue eyes tell me what you wanted to be

When you grew up

Καταπληκτικός Πιτσιρίκος!

Αίσθηση έχει προκαλέσει η κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει τους πολίτες σε συμμετοχή στην απεργία της 12ης Νοεμβρίου ενάντια στις πολιτικές του Μνημονίου που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. 

Σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ανατρέψει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει «άλλο η κυβέρνηση, άλλο το κόμμα και άλλο η μ@λακία που μας δέρνει».

Ο Αλέξης Τσίπρας καλεί τους πολίτες στην απεργία να τον ανατρέψουν, ώστε να μπορέσει να γίνει πρωθυπουργός.

Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως θα συμμετάσχει και ο ίδιος στην απεργία αλλά όχι ως πρωθυπουργός αλλά ως Αλέξης.

«Άλλο ο  Αλέξης, άλλο ο Τσίπρας» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, βάζοντας φωτιά στο πολιτικό σκηνικό και θυμίζοντας σε όλους την εμβληματική φράση της Άννας Βίσση «άλλο η Άννα, άλλο η Βίσση».

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε στους συνεργάτες του πως καλεί σε συμμετοχή στην απεργία εναντίον του Μνημονίου που ψήφισε, γιατί δεν μπόρεσε να βρει ισοδύναμο για την απεργία.

Η Νέα Δημοκρατία έχει προβληματιστεί από την κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει τους πολίτες να συμμετάσχουν σε πορεία κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και σκέφτεται να καλέσει τους πολίτες να πάρουν τα όπλα και να κάνουν επανάσταση.

Το ΚΚΕ σκέφτεται να ακυρώσει τη συμμετοχή του στην απεργία -επειδή συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ-, ενώ ζητάει να του δοθεί η κυβέρνηση για μια μέρα, αφού θα απεργεί όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπορέσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας να χορέψει ζεϊμπέκικο στο Μέγαρο Μαξίμου.

Απεργία θα κάνουν την Πέμπτη και τα ΜΑΤ, καταγγέλλοντας τα ΜΑΤ που έχουν τσακίσει στο ξύλο τον κόσμο.

Με την ευκαιρία, θέλω κι εγώ να καταγγείλω τον εαυτό μου, αφού η χώρα είναι και επίσημα πια τρελοκομείο.

Από το blog του "Πιτσιρίκου"

Πόσο απέχει από την αλήθεια;

Του Νίκου Ζαχαριάδη, από το Protagon.gr

Κατάληψη στο Μαξίμου από τον Αλ. Τσίπρα – Ζητάει παραίτηση του Πρωθυπουργού!

Σε δυναμική κινητοποίηση ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση, προχώρησε αιφνιδιαστικά σήμερα το πρωί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας την άμεση παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας, ζητάει την παραίτηση του μνημονιακού Πρωθυπουργού, έξω από το Μαξίμου

Την αμέριστη συμπαράστασή του στο τμήμα εργατικής πολιτικής του κόμματός του, που καλεί σε απεργία ενάντια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει ο Αλέξης Τσίπρας προχωρώντας σε κατάληψη του Μεγάρου Μαξίμου.

Σύμφωνα με μαρτυρίες του προσωπικού ασφαλείας του Μαξίμου, ο Πρωθυπουργός, φθάνοντας σήμερα το πρωί στο γραφείο του, ακύρωσε όλα τα ραντεβού του και στη συνέχεια ύψωσε πανό στην είσοδο, με τη λέξη «κατάληψη».

Ο κ. Τσίπρας, στη συνέχεια, έβγαλε το κοστούμι του, φόρεσε πιο άνετα ρούχα και στήθηκε έξω από το Μαξίμου καίγοντας σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρόμενος για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδηγούν τον λαό στην φτωχοποίηση.

Ανάμεσα στα αιτήματα του πρωθυπουργού, είναι και η παραίτηση του πρωθυπουργού, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια πιο φιλολαϊκή κυβέρνηση, που από την πλευρά της αντιπολίτευσης, θα υπερασπίζεται πιο αποτελεσματικά τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, κόντρα στους δανειστές.

Ερωτώμενος πάντως ο Αλέξης Τσίπρας από δημοσιογράφους που έχουν συγκεντρωθεί από το πρωί, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να παραιτηθεί αφού δεν θέλει να ρίξει την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας και απευθυνόμενος στον εαυτό του απαίτησε να προκηρύξει εκλογές.

(Σημείωση: Το κείμενο αυτό και η φωτογραφία που το συνοδεύει, αποτελούν προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε τα υπεύθυνα)

Μουσική Πρόταση: Shakira - Je L'aime A Mourir

Τσίπρας άπιαστος......

Από τις ειδήσεις:  "Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωσή του καλεί του εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη γενική απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 12 Νοέμβρη. “

Προσθέτει ότι οι αγώνες απέναντι στις αντιλαϊκές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά. 

Μήπως θυμάστε ποιος κυβερνά; Ο ΣΥΡΙΖΑ θαρρώ ή μήπως κάνω λάθος;

Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε συμμετοχή σε απεργία ενάντια στην κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τσίπρας είναι άπιαστος....

Έχει σπάσει όλα τα ρολόγια του παράλογου…

Παίζει ψιλό γαζί όλη τη χώρα!

Ηλιοβασίλεμα στον Παγασητικό πριν λίγο

Μουσική Πρόταση: Lara Fabian - Caruso

Μουσική Πρόταση: Poets of the Fall - Love Will Come to You

Η τελευταία κατάληψη του Αλέξη Τσίπρα

Tου Θοδωρή Γεωργακόπουλου, από την Καθημερινή

Όταν περάσουν πάρα πολλά χρόνια, αφού μεσολαβήσουν συμβάντα πολλά και μαύροι κύκνοι, αφού περάσουμε άλλες κρίσεις και δούμε κι άλλα αδιανόητα και πρωτοφανή, τότε μόνο θα μπορέσουμε να ρίξουμε μια ματιά πίσω, στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, και να καταλάβουμε τι συνέβη ακριβώς, ποιος έκανε τι. Τώρα είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς. Δεν υπάρχει η απόσταση και η προοπτική για να αντιληφθούμε αυτά που συμβαίνουν στην πραγματική τους διάσταση. Μπορούμε μόνο να διαβάζουμε για τους προηγούμενους κύκλους καταστροφής που έχει περάσει αυτή η Δημοκρατία (είναι πέντε) και να ψάχνουμε αναλογίες, να κάνουμε υποθέσεις και εκτιμήσεις γι' αυτόν που περνάμε τώρα. Μετά από πολλά χρόνια, όταν θα καταστραφούμε για έβδομη και όγδοη φορά (όσες προλάβει ο καθένας), θα μπορέσουμε να διαβάσουμε την ιστορία που ζούμε τώρα και να καταλάβουμε, ας πούμε, τι ήταν αυτή η αλλόκοτη κι απρόοπτη πολιτική φιγούρα που ξεπετάχτηκε μέσα από τα αποκαΐδια και πρωταγωνίστησε, για λίγο ή για πολύ, στα δραματικά πράγματα της χώρας. Τότε ίσως να μπορούμε να καταλάβουμε τι ήταν ακριβώς αυτό που έκανε στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας. Η μόνη πρώιμη, πρόωρη εκτίμηση που μπορούμε να κάνουμε τώρα από εδώ είναι, νομίζω, η εξής:

Κατάληψη.

Έκανε κατάληψη.

Η κατάληψη ενδέχεται να καταγραφεί ως το μοναδικό και πανίσχυρο ιδεολογικό στίγμα που γέννησε η μεταπολίτευση, και η κυρίαρχη ιδεολογική τάση στην Ελλάδα στη στροφή του αιώνα. Η ζωή και η καριέρα του Τσίπρα, γεμάτη συμβολισμούς (γεννήθηκε το '74, μαζί με τη δημοκρατία μας), μπορεί να γίνει η απόλυτη ενσάρκωση αυτής της ιδεολογίας. Θα κοιτάμε πίσω και δεν θα βλέπουμε μια τυπική πολιτική καριέρα, αλλά μια αλληλουχία από αλλεπάληλες, ολοένα αυξανόμενης σημασίας και βαρύτητας καταλήψεις.

Η ιδεολογία της κατάληψης στηρίζεται στην ιδέα ότι μπορείς να κερδίσεις αυτό που ζητάς μόνο και μόνο με το να στέκεσαι ή να περπατάς σε ένα σημείο στο όποιο κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι, φωνάζοντας. Δεν χρειάζεται κόπος, προσπάθεια, ή και να έχεις δίκιο. Απλά κάτσε σε σημείο όπου ενοχλείς για αρκετή ώρα, και αυτό που θέλεις θα γίνει.

Είναι μια ιδέα πανίσχυρη. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, είναι μια ιδέα τοξική και βλακώδης. Σε χαλασμένες, προβληματικές κοινωνίες, όμως, στις οποίες τέτοιες μέθοδοι μπορεί να είναι αποτελεσματικές, μπορεί να εξαπλωθεί σαν ιός. Με τη μέθοδο της κατάληψης εκατοντάδες ομάδες και συνδικάτα καθ' όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης κατοχύρωσαν κεκτημένα σε βάρος του συνόλου, ένα βάρος που, κατάληψη την κατάληψη, πορεία την πορεία μεγάλωνε, διογκωνόταν ολοένα, μέχρι που έγινε τόσο τεράστιο που καταπλάκωσε τη χώρα και συνέθλιψε τα πάντα. Κι αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα.

Ο καταληψίας του σχολείου δεν έχει σκοπό την αναβάθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ή τη βελτίωση της θέσης των Ελλήνων μαθητών στην PISA. Έχει ως στόχο την ανατροπή της αφορμής της κατάληψης (ενός νομοσχεδίου, ας πούμε, ή της αποφυλάκισης ενός αντιεξουσιαστή, οτιδήποτε), και επίσης την ίδια την απόλαυση της συμμετοχής σε αγώνα, οποιονδήποτε αγώνα, και ενίοτε και το να χάσει και λίγο μάθημα. Ο στόχος και η κινητήριος δύναμη του καταληψία είναι η βραχυπρόθεσμη νίκη, όχι η μακροπρόθεσμη στρατηγική. Μια σειρά από νικηφόρες καταλήψεις μπορεί από μακριά να μοιάζουν με μακροπρόθεσμη στρατηγική, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Μια τέτοια σειρά μπορεί αν συμβεί μόνο σε κοινωνίες που είναι δεκτικές σε τέτοιες μεθόδους, αρκετά κατακερματισμένες και σάπιες ώστε να δέχονται την κατάληψη ως δόκιμο πολιτικό εργαλείο. 

Καλή ώρα.

Οι καταλήψεις των σχολείων που ξεκίνησαν από το 1990 και έκτοτε γίνονταν λίγο-πολύ κάθε χρόνο, εθιμοτυπικά, εκπαίδευσαν μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων πάνω στο θέμα, το πώς δηλαδή μπορείς να κερδίζεις αυτό που θες απλά γκρινιάζοντας πάρα πάρα πολύ. Βεβαίως, ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία αυτή η γενιά μεγάλωσε βλέποντας τους γονείς της να κάνουν απεργίες (τις περισσότερες απεργίες από οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης), αλλά από το ’90 και μετά είχε την ευκαιρία να τα δοκιμάσει και στην πράξη αυτά. Ε, τώρα, εικοσιπέντε χρόνια μετά, αυτοί είναι που “έρχονται στα πράγματα”. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε κατάληψη στο σχολείο του και έγινε γνωστός γι’ αυτό, βγήκε και στην τηλεόραση. Μετά έκανε κατάληψη στο πανεπιστήμιό του, ως είθισται, και μετά έκανε κατάληψη και στο κόμμα του, απομακρύνοντας αμφισβητίες και επίμονους αριστερούς ή ατίθασες συνιστώσες κατά κύματα. Και ο περήφανος λαός αναγνώρισε και επιβράβευσε αυτή τη μακρά πορεία, και του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει κατάληψη και αλλού: Στην εξουσία. Την οποία παρέλαβε σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας, αναλαμβάνοντας μια διαπραγμάτευση που θα έκρινε το μέλλον της χρεοκοπημένης χώρας. Οπότε τι έκανε;

Κατάληψη, τι άλλο.

Τι κάνει το δεκαπενταμελές όταν πάει για διαπραγμάτευση με το διευθυντή του σχολείου; Φοράει το επαναστατικό υφάκι, αυτό που λέει "δε σε σεβόμαστε, ούτε και σε φοβόμαστε" και δεν διαπραγματεύεται τίποτε, γιατί νομίζει ότι η κατάληψη καθ' αυτή είναι όλη η διαπραγμάτευση που χρειάζεται, ότι η ανυπακοή είναι αυτονόητη γεννήτρια δίκιου, ότι ο χρόνος δουλεύει για λογαριασμό του, πάντα, κι αν όχι, τουλάχιστο χάνεται μάθημα. Αυτή ακριβώς δεν ήταν η διαπραγματευτική τακτική του Γιάνη Βαρουφάκη;

Γι’ αυτό κράτησαν 17 ώρες οι τελικές διαπραγματεύσεις του Αλέξη Τσίπρα για το μνημόνιο. Κατάληψη στην αίθουσα έκανε.

Και μπορεί μετά από όλα αυτά να το υπέγραψε το μνημόνιο (κι οι περισσότερες καταλήψεις αποτύγχαναν να ακυρώσουν νομοσχέδια), δηλαδή θεωρητικά να έχασε εκείνη τη συγκεκριμένη μάχη, αλλά κέρδισε κάτι πολύ σημαντικότερο: Τις εκλογές πάλι. Οι Έλληνες πολίτες μπορεί να είπαν όχι στα μνημόνια, αλλά δεν μπορούν να πούνε όχι και σε μια μεγάλη, χορταστική κατάληψη, έστω και αποτυχημένη. Τη σέβονται, τη γουστάρουν, την καταλαβαίνουν και την εκτιμάνε. “Τουλάχιστον το πάλεψε”, λένε, γιατί έχουν μάθει να θεωρούν την κατάληψη δόκιμη και αποδεκτή μορφή πάλης.

Σήμερα ζούμε την τελευταία φάση αυτού του έργου. Δεν έχει παρακάτω -εκτός και αν ζήσουμε την εμπειρία του κυρίου Τσίπρα με τον κύριο Παππά από δίπλα να βάζουν λουκέτα και να πετάνε θρανία από τα παράθυρα του κτιρίου του ΟΗΕ στη Νεα Υόρκη. Πλέον κυβερνάνε. Είναι σαν τα παιδάκια στα σχολεία να κατέληγαν με τη διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας στα χέρια. Τι να το κάνουν; Πώς να το διαχειριστούν; Με ποια πολιτικά εργαλεία; Ε, τι με ποια. Με το ένα που έχουν. Η κατάληψη συνεχίζεται.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η κυβέρνησή μας σήμερα δεν παράγει πολιτική. Το μόνο πρόγραμμα πολιτικής που έφτιαξε ποτέ, το αείμνηστο ευχολόγιο της Θεσσαλονίκης, έχει πεταχτεί στο μνημονιακό αποτεφρωτήριο προ πολλού. Σήμερα πρακτικά κάνει μόνο δύο πράγματα: Υλοποιεί τσάτρα-πάτρα μνημονιακές δεσμεύσεις, και παίρνει μέτρα που είναι το αντίστοιχο του να βάζουν καινούρια λουκέτα στις πόρτες και να αλλάζουν τις βάρδιες της περιφρούρησης (συμμαχούν με ακροδεξιά παραφυάδα της ΝΔ, προσπαθούν να ελέγξουν τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και να τακτοποιήσουν πελάτες με ρουσφέτια, τέτοια). Δεν υπάρχει κάποιας μορφής σχέδιο για αύριο ή για μεθαύριο, πώς θα γίνουν επενδύσεις, πως θα λυθεί το ασφαλιστικό, τι θα γίνει με το δημογραφικό, πώς θα είναι αυτή η χώρα μετά από τα μνημόνια, αν ποτέ βγούμε από τα μνημόνια. Τίποτα από αυτά, πέραν των όσων περιέχει το μνημόνιο ή απαιτεί η συνέχιση της κατάληψης. Οπότε παίρνουμε και την απάντηση στο ερώτημα, τι κάνει ο καταληψίας όταν δεν έχει σε ποιον να φωνάξει αιτήματα. Από ό,τι φαίνεται (και την απάντηση τη βλέπουμε ανάγλυφα, κατάπληκτοι), κάνει κατάληψη στον εαυτό του. Η κατάληψη γίνεται αυτοσκοπός. Κάνει κατάληψη απαιτώντας κατάληψη. Το μόνο αίτημα της κατάληψης γίνεται το να συνεχιστεί η κατάληψη. Δεν φεύγουμε από εδώ, αν δεν μείνουμε εδώ.

Κι η ώρα περνά, και το μάθημα χάνεται, κι οι επαναστατημένοι στέκονται στα κάγκελα φωνάζοντας τα συνθήματα της επανάστασης, εκστατικοί από τις ενδορφίνες του αγώνα, περιμένοντας μια ακόμα, οποιαδήποτε, τελευταία νίκη.

Μια εκδρομή στις ρίζες....και τις πηγές....

Γεφύρι στους Κήπους

Σούλι-το κάστρο της Κιάφας

Σούλι, το Κούγκι

Πηγές του Αχέροντα

Πάργα

Ζαγόρι- Τα χρώματα της Τύμφης

Η θέση μας στην Ευρώπη

Μουσική Πρόταση: Jay-Jay Johanson - She's Mine But I'm Not Hers

Μουσική Πρόταση: John Cale & Brian Eno / Spinning Away

Αηντίας.....

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Ο ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΣ

Ένα κόμμα-επικοινωνιακό κόλπο

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr

Καταλάβατε τι συμβαίνει στη χώρα μας τις τελευταίες μέρες; Ψηφίζεται στη Βουλή για τρίτη φορά αυτό που τις προηγούμενες δύο γέμισε την Πλατεία Συντάγματος με οργισμένα πλήθη που έβαζαν φωτιές και έσπαγαν μάρμαρα για τις ζωές που τους έκλεβαν. Ήταν εκείνες οι ηρωικές ημέρες που άκουγες συχνότερα τις λέξεις προδότες και γερμανοτσολιάδες από τις καλημέρα- καλησπέρα (έτσι κι αλλιώς πολλοί την είχαν κόψει την καλημέρα τελείως), ενώ πού και φορά πρόβαλλαν από την αχλύ των δακρυγόνων οι σεπτές μορφές του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανόλη Γλέζου με την οργή του λαού χαραγμένη στο πρόσωπό τους, υποβασταζόμενοι από τους αρχηγούς του αντιμνημονιακού μετώπου. Έλεγες ότι την επόμενη φορά που θα μαζευτεί κόσμος στο Σύνταγμα θα ήταν για να στηθούν κρεμάλες.

Φευ, την επόμενη φορά στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν 300, όλοι μέσα στη Βουλή και έξω οι ανθοπώλες. Οι πάλαι υποβαστάζοντες τους θρυλικούς αγωνιστές αρχηγοί ψήφιζαν ανεπαισθήτως το δικό τους Μνημόνιο και ο λαός, εκείνος που παλιά μάζευαν στις ρούγες, σήμερα ήταν σπίτι. Πού πήγε η ιερή του αγανάκτηση τώρα που όλα είναι χειρότερα; Κουράστηκε, στόμωσε, αποκαρδιώθηκε και εγκατέλειψε; Μίσησε τόσο πολύ τους προηγούμενους ώστε έδωσε σε αυτούς οσοιδήποτε ανοχή χρειαστεί; Τους πίστεψε τόσο πολύ που ακόμα ζει στη φαντασίωση που του χάρισαν απλόχερα μέχρι να νιώσει στην τσέπη του την πραγματικότητα; Σε κάθε περίπτωση ένα μεγάλο κομμάτι του λαού χειραγωγήθηκε. Δύο κόμματα, και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν εκπληκτική δύναμη και ικανότητα διαχείρισης του θυμού και της ελπίδας του κόσμου επί πέντε χρόνια και της παραίτησης και του φόβου του τώρα.

Παρακολουθεί ο λαός απαθής σήμερα να του βάζουν μεγαλύτερους φόρους αυτοί που κατήγγειλαν την υπερφορολόγηση, να του αυξάνουν εισιτήρια και χαράτσια αυτοί που τον καλούσαν να μην τα πληρώνει, να του μειώνουν την επιδότηση πετρελαίου οι ίδιοι που μιλούσαν για δολοφόνους με μαγκάλια, να κόβουν τη χρηματοδότη του ΕΣΥ εκείνοι που μιλούσαν για νοσοκομεία-νεκροταφεία, να αφήνουν χιλιάδες κενά στα σχολεία αυτοί που ούρλιαζαν για εγκατάλειψη της δημόσιας Παιδείας, να περικόπτουν μισθούς και να εξολοθρεύουν συντάξεις αυτοί που μιλούσαν για βίαιη φτωχοποίηση των Ελλήνων, να διογκώνουν την ανεργία αυτοί που αδιακόπως φώναζαν για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους (για αυτοκτονίες δεν ακούει πια γιατί προφανώς σταμάτησαν να καταμετρώνται στις 25 Ιανουαρίου). Μία σουρεαλιστική αντιστροφή της πραγματικότητας με ένα χλωμό σενάριο που γεφυρώνει το κενό ανάμεσα στις δύο εποχές: «Εμείς διαπραγματευτήκαμε σκληρά- μα και οι άλλοι διαπραγμάτευση κάνανε, ναι αλλά εμάς μας εκβίαζαν- μα και τους άλλους τους εκβίαζαν, οι άλλοι το πίστευαν, εμάς είναι αντίθετο στην ιδεολογία μας».

Δεν χρειάστηκε καν να προσπαθήσουν να επινοήσουν κάτι σοβαρότερο από αυτό το φαιδρό στόρι «και τώρα δίκιο έχουμε και τότε δίκιο είχαμε». Με αυτό πήραν εκλογές από τα αποδυτήρια και με αυτό κέρδισαν την εξέδρα χωρίς να παίξουν μπάλα. Έπεισαν γιατί αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να πείθουν. Αυτό είναι στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σοφά μελετημένο, καλοσχεδιασμένο και αποτελεσματικό Εργαστήριο Επικοινωνίας. Ένα τεράστιο επικοινωνιακό κόλπο που έχει στηθεί στα πάνελ, στον Τύπο και το διαδίκτυο, τόσο αριστοτεχνικά δομημένο που κάνει τους πολιτικούς του αντιπάλους να μοιάζουν με ερασιτέχνες. Το πολιτικό του περιεχόμενο ήταν της τάξεως του 2.5% και αυτό το πήρε ο Λαφαζάνης και έφυγε. Όμως δεν άλλαξε τίποτα, μολονότι τρώθηκε πολιτικά διατήρησε ανέπαφο το επικοινωνιακό του κέλυφος, τη σημαντικότερη δηλαδή περιουσία του. Επειδή όμως δεν γίνεται να κυβερνήσεις για πολύ με επικοινωνία, το μέγα ερώτημα είναι αν έχει τη δυνατότητα να την υποκαταστήσει με πολιτική. Κυρίως με δική του πολιτική ταυτότητα πέραν του υβριδίου ρητορική Λαφαζάνη, πολιτική Σαμαρά με στολή Καμμένου, που είναι σήμερα. 

Καπιταλισμός - Ελληνική “αξιοπρέπεια” 20-0 (και ακόμα μετράμε γκολ) !

Αποφεύγω να γράψω την κριτική μου για τα επερχόμενα μέτρα για το ασφαλιστικό και τις συντάξεις, επειδή κινδυνεύω να παρασυρθώ σε κραυγαλέες “ασυνταξίες”…

Σήμερα όμως θα πω μερικά πράγματα…

Υπήρξε ποτέ στο παρελθόν πολιτική παράταξη που είπε τόσα κραυγαλέα ψέματα όσα είπε ο ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει προηγούμενο τέτοιας πολιτικής απάτης;

Θυμάστε τις αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην πιθανολογούμενη μικρή μείωση των συντάξεων με το mail Χαρδούβελη; Θυμάστε τα περί 13ου μισθού; Τα λόγια του Τσίπρα στη Βουλή ότι μειώνοντας μισθούς και συντάξεις τροφοδοτείς την ύφεση; Ότι το κόμμα του δεν θα ψηφίσει ποτέ υφεσιακά μέτρα;

Προτείνω η αντιπολίτευση στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή για τα νέα μέτρα, απλά να βάλει το βίντεο με τις ομιλίες του Τσίπρα στο παρελθόν. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς άλλος να του τα πει τόσο καλά. Χωρίς κανένα άλλο σχόλιο. Απλά να βάλουν την κασέτα να παίζει…μαζί με τα χειροκροτήματα των βουλευτών του.

Πρέπει βέβαια να βγάλουμε το καπέλο στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που τελικά πετυχαίνει αυτό που ήθελε με την Ελλάδα με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να το πετύχει, δηλαδή βοηθώντας στην εκλογή μιας δήθεν αριστερής κυβέρνησης. Ήταν απλά θέμα να βρεθεί ο διψασμένος για εξουσία πολιτικός με τις κατάλληλες προδιαγραφές. Και αυτά που δεν μπόρεσαν να γίνουν με τις δεξιές και κεντρώες κυβερνήσεις θα γίνουν τώρα με το λιγότερο δυνατό κόστος για το καπιταλιστικό σύστημα. Και με τεράστιο κόστος για τον ανεύθυνο (με τη διπλή σημασία) ελληνικό λαό.

Εύγε!!!!

Άνθη του Φθινόπωρου στην αυλή μας....

Ισοδύναμα...η λέξη της εποχής

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Αχ, Αλέξη….

Το να μην γνωρίζεις καλά αγγλικά και να είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας τη σημερινή εποχή είναι ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι δα και έγκλημα.

Τι να μην γνωρίζεις όμως καλά αγγλικά και να να μην έχεις συναίσθηση αυτής της αδυναμίας σου και να προσέρχεσαι σε σημαντικές συναντήσεις ουσιαστικά απροετοίμαστος και να προκαλείς φαιδρότητα, δεν είναι απλά ένα πρόβλημα, αλλά εγγίζει τα όρια του ατοπήματος. 

Η κακή του επίδοση έχει συνέπειες για το πως βλέπουν τη χώρα μας οι ξένοι και αν λέμε ότι δε μας νοιάζει επειδή εμείς ως γνωστόν είμαστε μάγκες, αυτό τουλάχιστον δείχνει απαράδεκτη ανευθυνότητα.

Οι μεταφραστές υπάρχουν για αυτό το λόγο άλλωστε, αλλά ο Αλέξης, το αγαπημένο παιδί του λαού, είναι υπεράνω τέτοιων λύσεων… Δεν μπορεί να φανεί κατώτερος του Σαμαρά και του Παπανδρέου….Έτσι του είπε φαίνεται ο Φλαμπουράρης….Μπι γιουρσέλφ παιδάκι μου….Leave them to say….

Συμπεράσματα...

Τα δικά μου συμπεράσματα από τις χθεσινές εκλογές...

Είμαστε λαός χαμηλών προσδοκιών... και υψηλού ρίσκου...

Ελύτης σημερινός....διαχρονικός...

Ελύτης από τα Μικρά Έψιλον:

Στα χρόνια μας θαυμάζουν περισσότερο το διαμάντι που γίνεται άνθρακας παρά τον άνθρακα που γίνεται διαμάντι. Το αίσθημα της αποτυχίας εξακολουθεί ν’ αποτελεί τον καλό αγωγό των συγκινήσεων μέσα σε μια πλειοψηφία που, θέλοντας και μη, κατέχεται απ’ αυτό το πλέγμα σ’όλη της τη ζωή.

Νέε θυμήσου: δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνο αυτός που έχει την εξουσία-αλλά κι εκείνος που την πολεμάει.

Η Ελλάδα είναι η χρυσή χώρα της Λιγοσύνης που αχρηστεύει την αξία του αριθμού. Αλλά και η μαύρη χώρα του Άνισου, όπου κανένα πεπρωμένο δεν κόβεται στα δοσμένα του αρχήθεν μέτρα.

Η απόσταση από το “τίποτε” στο “ελάχιστο” είναι πολύ μεγαλύτερη παρ’ ότι από το “ελάχιστο” στο “πολύ”.

Διαβάζοντας τα παραπάνω εντελώς τυχαία σήμερα το πρωί, δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα την αίσθηση ότι ο Ελύτης είναι ακόμη ανάμεσά μας και σχολιάζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Εκλογές!

Το σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου από την Καθημερινή σίγουρα εκφράζει τα συναισθήματα πολλών ψηφοφόρων.

Οι οποίοι πάντως φαίνεται ότι θα δώσουν στον Τσίπρα μια δεύτερη ευκαιρία (να τους απογοητεύσει).

Συμβαίνουν και ευχάριστα...

Το περασμένο Σάββατο, στις 12 του Σεπτέμβρη, έγινε ο γάμος του γιου μας του Ορέστη και της Μαρίας.

Η τελετή έγινε στο Λαμπίρι, μεταξύ Πάτρας και Αιγίου, και ακολούθησε γλέντι στο σπίτι των παιδιών στη Ροδινή, εκεί κοντά... Το γλέντι κράτησε μέχρι τις 6 το πρωί για τους νεότερους...

Παραθέτω μερικές φωτογραφίες από το γεγονός και επαναλαμβάνω τις ευχές μου για ευτυχία και υγεία στο ζευγάρι....

Απογοητευτικό ντιμπέιτ

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί ήταν όπως τους περιμέναμε… Κάτω του μετρίου ασφαλώς… Σχετικά καλύτερος, χωρίς αμφιβολία, ο Τσίπρας…

Εκείνοι που ήταν απαράδεκτοι ήταν οι δημοσιογράφοι, υποτίθεται ότι καλύτερο διαθέτουν τα κανάλια…

Καμία ερώτηση σε ουσιαστικά και σοβαρά θέματα, όπως η απλή αναλογική, η σχέση της Εκκλησίας με το κράτος, οι στρατιωτικές δαπάνες, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, η πολιτική των κομμάτων στην εκπαίδευση και την υγεία…

Και όποιοι έκαναν κάποιες λίγες σωστές ερωτήσεις άφησαν τους πολιτικούς να ξεφύγουν απαντώντας “ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”…

Απογοητευτικό ντιμπέιτ, απογοητευτικοί δημοσιογράφοι, απογοητευτικοί υποψήφιοι πρωθυπουργοί, πλήρως απογοητευμένοι οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι…

Που βέβαια, έτσι κι αλλιώς είναι μια μικρή μειοψηφία…

Ένα Καλό Άρθρο

Έτσι για καλημέρα, σας προτείνω το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, από την Καθημερινή.

http://www.kathimerini.gr/830287/opinion/epikairothta/politikh/o-epimenidhs-toy-syriza

Ο Αλέξης μπροστά στον καθρέφτη

Έγινε και αυτό στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε.

Ο κ. Τσίπρας μας ζητά να ψηφίσουμε κάποιον άλλον!

Μας προτείνει να ψηφίσουμε εκείνον που θα ήθελε ο ίδιος να είναι. Εκείνον που στάθηκε όρθιος κατά τη διαπραγμάτευση (τι ακριβώς εννοεί, ότι δηλαδή δεν τον έβγαλαν από εκεί με φορείο;), εκείνον που θα εφαρμόσει πιστά τις μεταρρυθμίσεις (στις οποίες επανειλημμένα έχει πει ότι δεν πιστεύει και έχει πει τα μύρια όσα για τους μεταρρυθμιστές στο παρελθόν), εκείνον που εγγυάται την σταθερότητα (έχει προκαλέσει σε 8 μήνες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις), εκείνον που εγγυάται την ενότητα του λαού (έχει απορρίψει σχεδόν όλες τις συνεργασίες με άλλα κόμματα εκτός από τους ΑΝΕΛ), εκείνον που θα φέρει μέτρα για να ελαφρύνει το μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος έφερε στη Βουλή και έχει την υπογραφή του, εκείνον (ώ της αναίδειας) που βλέπει τον κάθε πολίτη στα μάτια και λέει πάντοτε την αλήθεια!

Αυτόν λοιπόν μας προτείνει να ψηφίσουμε ο κ. Τσίπρας. Ας σταθεί μπροστά στον καθρέφτη και τότε σε μια στιγμή ειλικρίνειας -ακόμη και αυτός τη δικαιούται- θα αναφωνήσει: Κάθε ομοιότητα ανάμεσα σε αυτόν που σας προτείνω να ψηφίσετε και αυτόν που έχω απέναντί μου είναι συμπτωματική! Και εξόχως παραπλανητική!

Ποίηση και Παρατηρητικότητα

Μια φωτογραφική μηχανή κρυμμένη μέσα στην κακή ποίηση μας καταδικάζει να ξαναβλέπουμε αυτά που πολλές φορές είδαμε-και να μη βλέπουμε αυτά που δεν είδαμε ποτέ.

Σίγουρα η παρατηρητικότητα είναι μεγάλο ελάττωμα για τον ποιητή, που καταντά στο τέλος τα σύννεφα να τα παίρνει για σύννεφα.

Οδυσσέας Ελύτης, Δολώματα για τον Κανένα, από τα Μικρά Έψιλον.

Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν

Θα έπρεπε για την άσκηση της πολιτικής να ισχύει τουλάχιστον μια βασική αρχή, που από τα χρόνια του Ιπποκράτη ισχύει για την άσκηση της ιατρικής:

Αν δεν μπορείς να κάνεις τα πράγματα καλύτερα για τη χώρα σου, τουλάχιστον να μην τα κάνεις χειρότερα. (Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν)

Να ένα κριτήριο με το οποίο θα μπορούσε ένας λογικός άνθρωπος να αποφασίσει για την ψήφο του στις εκλογές που έρχονται.

Διάνα!!

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Μια Καλή Λύση!

Μουσική Πρόταση: Handel Sosarme

Κάτι εντελώς διαφορετικό για την αρχή του Σεπτέμβρη.

Από την όπερα Sosarme του George Frideric Handel, γραμμένη το 1732.

Άκουσα τη συγκεκριμένη εκτέλεση χθες το βράδυ βλέποντας την (όχι ιδιαίτερα καλή) ταινία του Pawel Pawlikowski, La Femme de Véme.

Μουσική Πρόταση: Jimmy Buffett, Margaritaville

Σήμερα κάτι ανάλαφρο, για το τέλος του καλοκαιριού...

Όσο γερνάς….

Όταν είσαι νέος κάνεις πλάκα με πολλούς και τα φερσίματά τους. Όσο μεγαλώνεις διαπιστώνεις ότι κάνεις πλάκα με ολοένα λιγότερους και με λιγότερα πράγματα, ώσπου τελικά δεν υπάρχει κάτι που είσαι βέβαιος ότι αποκλείεται να γίνεις ή να κάνεις κι εσύ.

Σκέψη “τροποποιημένη” από μια φράση στο βιβλίο Dept of Speculation της Jenny Offill.

Το κείμενο ενός εθελοντή....

Αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο....νομίζω αξίζει τον κόπο...

Nα βάζεις στο χέρι Σύρου πρόσφυγα πενήντα ευρώ και εκείνος να μη τα δέχεται με τίποτα λέγοντας "εγώ είμαι ένας, θα τα καταφέρω, δώσε τα σε μια οικογένεια".

Να συζητάς νύχτα στην Αγκαλιά που δεν έχει ρεύμα για την "Καρδιά του Σκότους" του Κόνραντ παρέα με Πακιστανό καθηγητή Αγγλικής Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Λαχώρης. 

Να σου απαγγέλλει νεαρός Αφγανός στίχους της Σαπφούς και να σου λέει πως λυπάται που ήρθε βρώμικος πρόσφυγας στο νησί της. 

Να στέκεσαι σαν μαλάκας ακούγοντας από νεαρό Παλαιστίνιο μηχανικό-μηχανολόγο για τον Ηρόστρατο και τις υδραυλικές του μελέτες. 

Να τρως χοντρή ήττα στο σκάκι (τέσσερις φορές απανωτά) από δεκαπεντάχρονο από τη Σρι Λάνκα....

Να λαμβάνεις με το ταχυδρομείο δεκάδες δέματα με τακτοποιημένα ρουχαλάκια από όλο τον πλανήτη και με σημειώματα "Υπομονή". "Βαστάτε". "Σταγόνα στον ωκεανό, μα σταγόνα". 

Να έρχεται ο μεροκαματιάρης, στην ηλικία σου και να σου δίνει μια τσάντα αναλγητικά που αγόρασε κάνοντας έρανο στη δουλειά του και να έχουν τσοντάρει όλοι. 

Να σχολάει dj από το νυχτερινό του μεροκάματο σε μπαρ, να τον πετυχαίνεις εφτά η ώρα το πρωί ξενύχτη και να σου δίνει εβδομήντα ευρώ, ο,τι έβγαλε ολόκληρο το βράδυ "για να βοηθήσω τους ανθρώπους" και να φεύγει χαμογελώντας κάνοντας και μια σούζα. 

Να μην ξέρεις να εξηγήσεις στον παππού από το Χαλέπι πως αυτό που πάτησε βγαίνοντας από τη βάρκα είναι αχινός, να μη ξέρεις τη λέξη στα αγγλικά και να πετάγεται μια στρουμπουλή κοπελίτσα και να σε ταπώνει με προφορά χαμογελώντας "sea urchin!" 

Να έρχεται Έλληνας μετανάστης από Γερμανία και να σου λέει πεταχτά ενώ χάνεσαι πως θα πάει να προπληρώσει φρούτα και να καταλαβαίνεις πως σου πλήρωσε τα φρούτα όλου του επόμενου μήνα και βάλε και να μην ξέρεις καν το όνομά του να πεις ευχαριστώ. 

Να σου στέλνει μήνυμα ο Σύριος με την υπέροχη οικογένεια που πέρασε από την Αγκαλιά πριν ένα μήνα και να σου λέει "είμαστε Γερμανία, τα καταφέραμε, είμαστε ζωντανοί". 

Είπα να μην κάνω άλλη ανάρτηση για αυτήν την εβδομάδα, μα τέτοια πράγματα αν δεν τα μοιραστώ θα σκάσω...Καταστάσεις που δεν είχαμε τη δύναμη να φανταστούμε. Αλήθεια δεν έχω δικαίωμα να μην πω τι ζούμε, τα καλά και τα κακά, δεν έχω το δικαίωμα.

Γιώργος Τυρίκος-Εργάς

* Ο συγγραφέας του άρθρου βοηθά εθελοντικά τους πρόσφυγες στο Ανατολικό Αιγαίο.

Αναμνηστική Φωτογραφία...

Εκλογές… γιατί αγαπάμε ακόμα το παιδί του λαού….

Εκλογές λοιπόν. Με μοναδικό στόχο τη διάσωση του γελαστού παιδιού και της παρέας του, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται επί εφτά μήνες στον αυτόματο πιλότο. Και με τη βεβαιότητα ότι η προσγείωση θα είναι ακόμη πιο ανώμαλη από τις προηγούμενες φορές.

Εκλογές τώρα επειδή το φθινόπωρο έρχονται τα φορολογικά και άλλα μέτρα και η αγάπη για το παιδί του λαού θα σκοτεινιάσει κάπως…. Το καημένο το παιδί, που τόσο προσπάθησε, αλλά εκβιάστηκε από τους ξένους και προδόθηκε από τους δικούς του…

Κρίμα που ο Νίκος Ξανθόπουλος είναι πολύ γέρος πια για να παίξει το ρόλο στην ταινία που κάποια μέρα θα γυριστεί…

Ως μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του νεώτερου ελληνισμού… 

Το 2015 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που η χώρα δεν κυβερνήθηκε καθόλου. 

Νοέμβριος 2014.

Ο Τσίπρας μιλάει για ...αυτογελοιοποίηση...

Τι θα νοιώθει σήμερα ακούγοντας τον εαυτό του...

Πως μπορούν οι πολιτικοί μας να αντέχουν τον εαυτό τους;;;

Ανώτατη Παιδεία στην Ελλάδα: Ώρα Μηδέν

Δικαιολογημένα απορροφημένοι από την πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση, που μαστίζει τη χώρα, έχουμε για την ώρα αφήσει στην άκρη τη συζήτηση για την Ανώτατη Εκπαίδευση και το νομοθετικό πλαίσιο που ήδη έχει κατατεθεί στη Βουλή.

Το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο, το νομοσχέδιο Μπαλτά, οδηγεί την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση σε πλήρη αναντιστοιχία με τα τεκταινόμενα στην υπόλοιπη Ευρώπη και την υποχρεώνει σε μια επώδυνη εσωστρέφεια, τη στιγμή που το διεθνές πλαίσιο μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς.

Με το σημερινό μου σημείωμα δεν προτίθεμαι πάντως να ασκήσω περισσότερη κριτική στο σχετικό νομοσχέδιο, αλλά να επισημάνω μια πολύ σημαντική επίσης δυσμενή επίπτωση της επτάμηνης διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Στο τέλος του προηγούμενου χρόνου, σε όλα τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας, είχαν ξεκινήσει έντονες συζητήσεις και καταρτίζονταν με εντατικό τρόπο ο στρατηγικός σχεδιασμός των Ιδρυμάτων , με πρωτοβουλία των Συμβουλίων και με τη συνεργασία των Πρυτανικών Αρχών. Επίσης σε όλα τα Ιδρύματα ξεκίνησαν εντατικές διεργασίες για την κατάρτιση Οργανισμών και Εσωτερικών Κανονισμών.

Στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας μετά μια εισήγηση μιας Επιτροπής και την έγκριση της Συγκλήτου καταρτίστηκε ο Στρατηγικός Σχεδιασμός και είχε αρχίσει η συζήτηση για τον τρόπο υλοποίησής του. Η πρόβλεψη ήταν να δραστηριοποιηθούν οι Κοσμητείες και τα Τμήματα και με τη συμμετοχή στον προβληματισμό όλου σχεδόν του προσωπικού να προσδιορισθούν συγκεκριμένες δράσεις, που θα στοχεύουν στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης και τη έρευνας μέσα στα Πανεπιστήμια.

Η νέα κυβέρνηση του Ιανουαρίου ανακοίνωσε άμεσα ως πρωταρχικό της στόχο να αλλάξει το νόμο για την Ανώτατη Εκπαίδευση και καθόρισε ως πρωταρχικό της στόχο την κατάργηση των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων. Διακήρυξε ως στόχο της την ψήφιση μέσα σε 1-2 μήνες ενός νόμου μεταβατικού, που θα βελτίωνε κατά τη γνώμη της, τη δημοκρατία στα Πανεπιστήμια και στους αμέσως επόμενους μήνες ενός πληρέστερου νομοσχεδίου.

Από τότε πέρασαν επτά μήνες και δεν έγινε τίποτα από αυτά. Το μόνο που νομοθετήθηκε προς την κατεύθυνση της λειτουργίας των ΑΕΙ ήταν η κατάργηση της συμμετοχής των Συμβουλίων στην επιλογή υποψηφίων Πρυτάνεων και Κοσμητόρων, που προφανώς για την κυβέρνηση ήταν το κυριότερο πρόβλημα.

Επίσης ο Υπουργός Παιδείας έστειλε επιστολή προς τα μέλη των Συμβουλίων, όπου ανακοινώνει την απόφασή του για την κατάργησή τους και τα ευχαριστεί για τη μέχρι σήμερα προσφορά τους.

Όλη λοιπόν η έντονη δραστηριότητα, που είχε αναπτυχθεί στα ΑΕΙ τον προηγούμενο χρόνο και που αφορούσε τον προγραμματισμό για το μέλλον της Παιδείας στη χώρα μας, διακόπηκε απότομα και από τότε όλα παραμένουν εν υπνώσει.

Τα Συμβούλια υπολειτουργούν και απλά διεκπεραιώνουν κάποιες εγκρίσεις οικονομικών θεμάτων, προκειμένου να λειτουργήσουν τα Ιδρύματα, αφού ο παλαιός νόμος ισχύει ακόμη. Οι Πρυτάνεις δεν μπορούν να κάνουν κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό, αφού προβλέπεται πρόωρη λήξη της θητείας τους. 

Όλοι λοιπόν περιμένουν να συμβεί κάτι στην Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας. Την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο σχεδιάζουν, αποφασίζουν, ιδρύουν και προοδεύουν.

Μια ακόμη συνέπεια της καταστροφικής μέχρι τώρα διακυβέρνησης….