Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015
Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015
Κύριε Λαφαζάνη, σώστε μας από τα Μνημόνια
Μετά από πέντε χρόνια συνεπών και ασυνθηκολόγητων αντιμνημονιακών αγώνων, για πρώτη φορά κρατάτε στα χέρια σας σημαντικά όπλα που μπορούν να καταργήσουν τα Μνημόνια. Για πρώτη φορά μπορείτε πραγματικά να επηρεάσετε τις πολιτικές εξελίξεις και να αλλάξετε τη μοίρα του λαού που τώρα είναι καταδικασμένος να συνεχίσει να ζει την κόλαση της λιτότητας. Είναι απλό, κύριε υπουργέ, είναι αυτονόητο.
Συγκαλέστε την Κεντρική Επιτροπή την οποία ελέγχετε μαζί με τους υπόλοιπους αντιμνημονιακούς συντρόφους σας (109 σε σύνολο 200 υπέγραψαν αντιμνημονιακό ψήφισμα), και βγάλτε απόφαση εναντίον της συμφωνίας. Όπως είναι φυσικό ο Πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την άποψη της πλειοψηφίας, καθώς συμβαίνει σε όλα τα συνεπή αριστερά κόμματα. Αν, παρ' ελπίδα, παρακούσει και συνεχίσει απτόητος στον καταστροφικό αντιλαϊκό δρόμο που τώρα ακολουθεί, φυσικά πρέπει να περάσει από το Πειθαρχικό του κόμματος για μη συμμόρφωση στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, και να διαγραφεί μαζί με τους υπόλοιπους απείθαρχους.
Στη συνέχεια καταγγείλτε τον ως Πρωθυπουργό μειοψηφίας και άρετε την εμπιστοσύνη και στήριξη στη Κυβέρνηση. Όλοι μας καταλαβαίνουμε το ανυπέρβλητο πρόβλημα που θα παρουσιαστεί στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Κυβέρνησης, η οποία θα απαρτίζεται από στελέχη χωρίς κόμμα και χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα υπονομεύσουν ουσιαστικά την ψήφιση των υπόλοιπων προαπαιτουμένων και την ομαλή διαδικασία μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας, αφού όπως γνωρίζετε τόσο τα χρονικά όσο και τα πολιτικά περιθώρια που έχει στη διάθεσή του ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ στενά. Σε αυτό είναι απολύτως σίγουρο ότι θα έχετε και την αμέριστη συνδρομή του κ. Σόιμπλε, ο οποίος θα εκμεταλλευτεί το πολιτικό παράδοξο και την πρωτοφανή αστάθεια που θα δημιουργηθεί και θα επαναφέρει την προοπτική του Grexit.
Όμως όλα αυτά που φαντάζουν απολύτως φυσιολογικά δεν τα κάνετε, κ. Υπουργέ. Γιατί άραγε; Γιατί διατρανώνετε τη στήριξή σας σε μια μνημονιακή Κυβέρνηση, που μάλιστα μας έφερε ένα Μνημόνιο χειρότερο από τα προηγούμενα; Γιατί συναινείτε στη διατήρησή της στην εξουσία και μάλιστα σε ανίερη συνεργασία με τους Τσολάκογλου της πενταετίας; Γιατί καταγγέλλετε μόνο τους Τσολάκογλου ως συνενόχους πραξικοπηματιών και όχι και την Κυβέρνηση που στηρίζουν, η οποία υλοποιεί τα σχέδια του πραξικοπήματος; Γιατί δεν προσπαθείτε να αποτρέψετε αυτά τα σχέδια αλλά την αφήνετε ανενόχλητη να τα υπηρετεί; Γιατί απλώς βγάζετε ένα ανίσχυρο ψήφισμα εντυπώσεως στην Κ.Ε. του κόμματός σας, μόνο για να καταγραφεί η θέση της πλειοψηφίας να υπάρχει για την ιστορία, και δεν προχωρείτε σε ισχυρή εκτελεστή απόφαση που θα εφαρμοστεί τώρα; Να σας πω εγώ γιατί.
Γιατί είστε ένας τυπικός αριστερός κομφορμιστής. Αιωνίως καταγγέλλων, αιωνίως ναρκοθετών, αιωνίως υπονομεύων τις πολιτικές των κυβερνήσεων (και σε πολλά ασφαλώς δίκιο είχατε), αλλά ουδέποτε προτείνων, ουδέποτε συνεισφέρων, ουδέποτε δημιουργών. Και το κυριότερο, ουδέποτε αμφισβητών το αυστηρό πλαίσιο του ρόλου σας. Του θεσμικού πολιτικού και ηθικού τιμητή. Από κομματικές θέσεις, από βουλευτικά έδρανα, από κυβερνητικές καρέκλες τώρα. Για πρώτη φορά ο θεσμικός τιμητής μπορούσε να γίνει πραγματικός παίκτης, μπορούσε να προκαλέσει πολιτική πλημμυρίδα και όχι τις συνήθεις μικροζημιές, μπορούσε να τραντάξει τα θεμέλια του συστήματος αντί να σπάει πορσελάνες. Αλλά αυτό είχε ρίσκο-έπρεπε να αμφισβητήσετε όχι το πολιτικό σύστημα, όχι το κόμμα σας, πρώτα τον εαυτό σας και τον πραγματικό ρόλο του. Και να κινδυνεύετε να χάσετε πολλά, τώρα περισσότερα από παλιά. Το κυβερνητικό έδρανο καταρχάς, την εξουσία δηλαδή, την κομματική σας ισχύ μετά, που θα δοκιμασθεί για πρώτη φορά σε συνθήκες εκτός εργαστηρίου, την ασφάλεια του αμέτοχου, που ποτέ δεν θα κληθεί να αναμετρηθεί με τις επιπτώσεις της πολιτικής του, και φυσικά το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς που συνοδεύει αυτοδικαίως όλους τους αδιάβροχους, άπραγους, αδρανείς και άφθαρτους φίλους του λαού. Που στέκονται πάντα στο πλάι του καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις και όταν οι ίδιοι γίνουν κυβέρνηση συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, γιατί αυτό ξέρουν και έχουν επιλέξει στο διηνεκές να κάνουν.
Κάνουν λάθος αυτοί που σας θεωρούν πραξικοπηματία της δραχμής. Στα κλειστά δωμάτια σχεδιάζατε οπερέτες, ως συνήθως. Όταν ήρθε η στιγμή που μπορούσατε όντως να δώσετε τη μάχη της δραχμής, δεν αναλάβατε το κόστος της καταστροφικής επιλογής, για τον απλούστατο λόγο ότι θα παύατε να είστε ο εαυτός σας. Αυτό δεν θα πει ότι δεν ανήκετε στο κόμμα της δραχμής, ασφαλώς ανήκετε. Όχι όμως γιατί υπηρετείτε κάποιο σχέδιο - απλώς η ακινησία, που είναι η ιδεολογία σας, οδηγεί σε αυτήν νομοτελειακά.
Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το Protagon.gr
Τρίτη 14 Ιουλίου 2015
45X2
Ο λαός μας λέει "Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
Σκεφτείτε τώρα να το γράφει με ένα νι....
Σκεφτείτε τώρα να το γράφει με ένα νι....
Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015
Σάββατο 11 Ιουλίου 2015
Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015
Αφορισμοί από τη Ζώνη του Λυκόφωτος, της Σώτης Τριανταφύλλου
«Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος» είναι ο τίτλος του άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου στο Athens Voice.
«Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν δύο αρνήσεις από τις οποίες προέκυπτε μία κατάφαση. «Όχι» στο «όχι» της κυβέρνησης στην ΕΕ, «όχι» στο «όχι» που μας πρότεινε να ψηφίσουμε. Τελικά, δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο δημοψήφισμα. Ο καθένας από μας απάντησε είτε σε δική του ερώτηση, είτε απλώς ξεστόμισε την αγαπημένη του άρνηση. Υπάρχουν πολλά όχι: όχι γλυκό και διστακτικό, όχι με ελαφρό ερωτηματικό, όχι διαπεραστικό (όχιιιιιιιι), όχι κοφτό, όχι σαν το φωνάζεις ψηλά από τις στέγες κτλ.
• Όπως άκουσα σε σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή, το δημοψήφισμα ήταν κρίσιμο αλλά όχι σοβαρό. (Κλαυσίγελος).
• Γίνεται πολύς λόγος για το εθνικό μας ελάττωμα, τη διχόνοια. Η αριστερά ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του.
• Συνειδητοποιούμε ότι το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής; Κι ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία; Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»;
• Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με φανατικούς. Έχω κουραστεί από την αποσιώπηση, τους αστεϊσμούς, τις δικαιολογίες, την εκλεκτική κώφωση, το ευγενές Let’s move to another topic. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται μέσα μας. Δεν καταφέραμε τίποτα τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι η ειρηνική συνύπαρξη, ακόμα και η φιλία, είναι εφικτές σε πείσμα των πεποιθήσεών μας. Όσα πιστεύουμε δεν αφορούν μόνον εμάς τους ίδιους: ωφελούν ή βλάπτουν τους ανθρώπους γύρω μας. Κι επειδή έχουμε ανεχθεί για πολύ καιρό επιβλαβείς ιδεολογίες, φτωχά μυαλά, νηπιώδεις και αποκλίνουσες μορφές συμπεριφοράς, έχει έρθει η στιγμή να πούμε φτάνει. Η παρόρμηση γίνεται απόφαση: σας παρακαλώ να μη μου μιλάτε, να μη μου τηλεφωνείτε, να μη με συναναστρέφεστε – να μιλάτε, να τηλεφωνείτε στους ομοίους σας° αυτούς να συναναστρέφεστε. Έχω γράψει πολλές φορές για την ανάγκη και για το μεγαλείο της ανθρώπινης συγχώρεσης. Αλλά δεν θα σας συγχωρήσω ποτέ.
• Οι νεότεροι άνθρωποι που ψηφίζουν τούτη την εποχή έχουν μεγαλώσει με την παιδεία του ΠΑΣΟΚ και την ιδιωτική τηλεόραση· με τα σκυλάδικα και τον trash πολιτισμό του νεόπλουτου Βαλκάνιου. Οι γενιές των reality shows, του ξεκατινιάσματος, της υπερέκθεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απαιτούν αξιοπρέπεια και κραδαίνουν γαλανόλευκες: μεταφράζω το αίτημα της αξιοπρέπειας σε «φράγκα», προσφιλή λέξη που συνδυάζεται με «φραγκάτους» Ευρωπαίους που, περιέργως, αρνούνται να μας στέλνουν εμβάσματα ενώ εμείς σιγοπίνουμε φραπόγαλα χαλλλλαρά.
• Το ευρώ, συμπολίτες, δεν είναι «φράγκο», δεν είναι καν απλό νόμισμα. Είναι σύμβολο ενότητας. Αλλά αν νομίζουμε ότι η ΕΕ είναι η μαφία των τοκογλύφων (με επιτόκιο 2,3%), το ευρώ γίνεται ένα παλιόχαρτο.
• Οι πολιτικές νεολαίες της μεταπολίτευσης, εκτός του ότι στέρησαν από πολλά νεαρά στελέχη της εποχής εκείνης τη φυσιολογική προσωπική ζωή του νεαρού ανθρώπου (πράγμα που δημιούργησε ελλειμματικές προσωπικότητες), διαμόρφωσε το ύφος και το ήθος της σημερινής εξουσίας. Όσα έμαθαν οι Κνίτες, οι Ρηγάδες, οι μαοϊκοί, οι τροτσκιστές στη δεκαετία του 1970-1980 τα εφάρμοσαν στην ευρύτερη κοινωνία – et voilà les résultats! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λειτουργεί με τη δομή, τη φρασεολογία και τα πολιτικά μέσα -προπαγάνδα, λασπολογία, τακτικισμοί, διπλωματία κομμουνιστικού τεθωρακισμένου- των κομματικών νεολαιών.
• Ο μέχρι προσφάτως αταξίδευτος κ. Τσίπρας έκανε τον τελευταίο καιρό πολλά ταξίδια. Έχω δύο ερωτήματα: είδε ότι στις δυτικές χώρες οι άνθρωποι ζουν καλύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο; Κατάλαβε ότι η αριστερή προπαγάνδα εμφανίζει μια εικόνα του δυτικού κόσμου που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα;
• Μιλώντας για τα ταξίδια του κ. Τσίπρα, στη Μόσχα τον συνόδευσε η σύζυγός του. Μια φορά Κνίτης, παντοτινά Κνίτης. Στο τραπέζι της επίσημης δεξίωσης, το πρωθυπουργικό ζεύγος συνέφαγε με στελέχη της ρωσικής μαφίας. Οι Σοπράνος στη Μόσχα.
• Πώς κάποιοι υποτιθέμενοι σοβαροί άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ ανέχονται τόσα υστερικά και οιστριονικά επεισόδια από συντρόφους τους; Πώς ανέχονται την παιδαριώδη περιφρόνηση των κανόνων και της αυθεντίας, τη συμπεριφορά μίσους, τη διαδοχή κενών δηλώσεων;
• Το κυβερνητικό σχήμα δυσφημεί τις γυναίκες έχοντας αναδείξει σε υπεύθυνες θέσεις τα παράδοξα όντα που έχει αναδείξει. Η politically correct ποσόστωση γυναικών είναι μια οπισθοδρόμηση.
• Παρακολουθώ τα στιγμιότυπα από τις συναντήσεις του προέδρου της δημοκρατίας με διάφορα πολιτικά πρόσωπα: αμηχανία, γενικολογία, ευχές, άβολες στάσεις των σωμάτων.
• Λέξεις που δεν θέλω να ξανακούσω: σενάριο, θρίλερ, νωπή λαϊκή εντολή, πατρίδα, αλληλεγγύη, τελεσίγραφο, αξιοπρέπεια.
• Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «όχι», ήταν κάτι καλό. Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «ναι» αποτελούσε ωμή παρέμβαση στις εσωτερικές μας υποθέσεις.
• Μερικοί Έλληνες ισχυρίζονται ότι ψήφισαν «όχι», «για να γίνει μπάχαλο». Ποια είναι άραγε η διανοητική και συναισθηματική μας ηλικία;
• Πολλοί συντηρητικοί πολίτες, που διάγουν βίο μικροαστού, τρέφουν επαναστατικά όνειρα: ξυπνάει μέσα τους ο αρματολός και ο κλέφτης, ο παππούς τους με τα τσαρούχια. Όχι δεν «σέβομαι» τη γνώμη τους. Αρχίστε τη μικροαστική επανάσταση χωρίς εμένα.
• Συναυλίες και λαϊκοί χοροί στην πλατεία Συντάγματος: επιστροφή στο 1974 – επαναστατικά άσματα από καλλιτέχνες του λεγόμενου έντεχνου. Ή πώς να γίνεις συμπαθής στον λαό τώρα που έχουν μηδενιστεί οι πωλήσεις δίσκων.
• Καταλαβαίνει μόνον όποιος θέλει να καταλάβει. Παίζει ρόλο η βιολογική ικανότητα. Παίζει ρόλο η εμπειρία. Παίζει ρόλο η ψυχοσύνθεση.
• Άκουσα τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη στο ραδιόφωνο. Πρώτη φορά ήταν τόσο εξοργισμένος. Και τόσο ειλικρινής έναντι της ίδιας του της παράταξης. Λόγω της μεγάλης βιολογικής του ικανότητας και της μακράς εμπειρίας. Μερικοί άνθρωποι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, εξελίσσονται μέσα στη ζωή τους – άλλοι καθηλώνονται° οι περισσότεροι καθηλώνονται. Συχνά, η καθήλωση παίρνει τη μορφή της τρέλας του μεγαλείου.
• Το κανάλι της Βουλής προβάλλει σοβιετικές ταινίες. Έτσι χτυπάμε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και απορρίπτουμε τα πολιτιστικά του υποπροϊόντα.
• Και παρ’ όλ’ αυτά, το «ναι» εκφράζει τον ρεαλιστή ενήλικο πολίτη. Το «όχι» εκφράζει τον αυτόχειρα νάρκισσο. Πεθαίνουμε αυτοθαυμαζόμενοι.
• Compañero Madurο, vamos a ganar. Juntos comeremos alimentos para animales.
• Δεν με ενδιαφέρει αν, με όλα τούτα, γίνομαι ακόμα πιο αντιπαθητική στο σοφό λαό και στις εξουσίες του. Frankly, dear, I don’t give a damn.
ΣΗΜ: Η αναδημοσίευση δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα τα γραφόμενα. Αλλά ότι θεωρώ χρήσιμο να την ακούσουμε.
Τρίτη 7 Ιουλίου 2015
Ευχή
Αυτό που αισθάνομαι την ανάγκη να ευχηθώ τούτη τη ώρα είναι να βρούμε εμείς οι Έλληνες τη σύνεση και τη δύναμη, που θα χρειαστεί, για να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας και να αποδεχτούμε με ομοψυχία και κουράγιο τις συνέπειές τους στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015
Κυριακή 5 Ιουλίου 2015
Η νίκη του ΟΧΙ των νέων
Βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, που κατά πάσα πιθανότητα θα επιβεβαιωθούν και από τα επίσημα αποτελέσματα, και παρατηρώντας την ηλικιακή κατανομή της ψήφου, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι το εξής.
Οι νέοι της Ελλάδας έδωσαν τη νίκη στο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Βροντοφώνσξαν δηλαδή στους πιο ηλικιωμένους:
Σταματήστε επιτέλους να καταστρέφετε την πατρίδα μας. Μπορούμε και εμείς να το κάνουμε!
Σάββατο 4 Ιουλίου 2015
Ρήσεις και ρητορείες…
Παρακολουθούσα χθες τη συγκέντρωση για το ΟΧΙ στο Σύνταγμα, με τη συναυλία και την ομιλία του πρωθυπουργού.
Πολύς κόσμος, πάθος και συγκίνηση. Πολλά όμορφα και αγαπημένα τραγούδια, από εξαιρετικούς καλλιτέχνες, που τα τραγούδησαν όλοι μαζί….
Μάλιστα ο πρωθυπουργός, όπως το συνηθίζει, χρησιμοποίησε και αρκετές γνωστές ρήσεις σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος….
Ήταν πραγματικά μια αλλιώτικη νότα, γεμάτη εθνική ανάταση και αξιοπρέπεια, μετά τον καταιγισμό εικόνων δυστυχίας με τους γέροντες που περιμένουν έξω από τις τράπεζες και τα ΑΤΜ και που παραπονούνται για τα λιγοστά χρήματα που τους δίνουν έναντι της σύνταξής τους, τους επαγγελματίες που θρηνούν για τις επιχειρήσεις τους και εκείνους, που ανησυχούν για την απομόνωση της χώρας και την αποπομπή της από την Ευρώπη.
Μετά είπα να κλείσω την τηλεόραση και να πάω να κοιμηθώ γεμάτος ελπίδες και αισιοδοξία για το μέλλον αυτής της χώρας.
Κάποιος όμως μου τη χάλασε!! Κάποιος που παρέλειψε να αναφέρει ο πρωθυπουργός!
Εκείνος ο Θουκυδίδης, που συνόψισε την πορεία της Αθηναϊκής Πολιτείας προς την καταστροφή, με την παρακάτω φράση:
“Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν.”
Όσοι χρειάζονται μετάφραση για να το καταλάβουν, ας πάνε να ψηφίσουν το ΟΧΙ τους και τα λέμε μετά.
Έτσι κι αλλιώς η ζημία έχει γίνει καιρό, γενιές τώρα…
Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015
Διλήμματα του δημοψηφίσματος!
Θέλω επειγόντως τη βοήθειά σας!

-Αχ κυρ-Νίκο μου λέει, εσύ που είσαι σπουδαγμένος θα ξέρεις να βοηθήσεις τον άντρα μου κι εμένα. Βλέπεις εμείς συμφωνούμε με το πρώτο έγγραφο, που λέει «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού), αλλά διαφωνούμε με το δεύτερο που λέει «Preliminary Debt sustainability analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).
Τι πρέπει να ψηφίσουμε Ναι ή Όχι;
Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι να της απαντήσω. Ποιος μπορεί να βοηθήσει;
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015
Ο απόλυτος παραλογισμός ή το αποκορύφωμα του πανικού και της σύγχυσης;
Ο πρωθυπουργός έστειλε επιστολή με την οποία ανακοινώνει στους θεσμούς ότι ουσιαστικά αποδέχεται την πρόταση, που του έχουν κάνει, ενώ παράλληλα ζητά από τους Έλληνες πολίτες να την απορρίψουν στο δημοψήφισμα της Κυριακής, ώστε να πάει, λέει, ισχυρότερος στη διαπραγμάτευση και να τη δεχτεί!!!!!
Τρίτη 30 Ιουνίου 2015
Βαθιά και αθεράπευτη απογοήτευση...
Ναι δεν νομίζω ότι μπορεί να νοιώθει διαφορετικά ο Έλληνας προοδευτικός πολίτης σήμερα!
Όχι κυρίως επειδή έκλεισαν οι τράπεζες και η οικονομία βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση.
Όχι μονάχα επειδή η κυβέρνηση απευθύνεται στο θυμικό των Ελλήνων και με μεγαλοστομίες για εθνική περηφάνια και αξιοπρέπεια θολώνει τα νερά σε ότι αφορά το χάος που θα επακολουθήσει μετά ένα πιθανό ΟΧΙ και δεν λέει κουβέντα για το σχέδιο που φαντάζομαι ότι έχει.
Περισσότερο η απογοήτευση προκαλείται από το ότι αντιλαμβάνονται άνθρωποι που πάντοτε πάλευαν για τα ιδανικά της Αριστεράς, ότι σήμερα συμμαχούν με τα πιο αντιδραστικά κόμματα στη χώρα, τους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή. Και όχι απλά συμμαχούν, αλλά τους αναγκάζουν να επαίρονται κιόλας γι’ αυτό, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός στην επιστολή του προς τους Ευρωπαίους αναφέρει (αν είναι δυνατόν) ότι την πρόταση για δημοψήφισμα την ενέκρινε η Βουλή με διευρυμένη πλειοψηφία πέραν της κυβερνητικής (βλέπε Χρυσή Αυγή)!!!!
Όταν ακούει τον πρωθυπουργό στη χθεσινή τραγική του συνέντευξη στην ΕΡΤ να αναφέρει με έντονο και επιδεικτικό τρόπο “εγώ δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού” και “αν θέλουν υποταγμένους πρωθυπουργούς ας βρουν άλλους, αυτός δεν είμαι εγώ”. ωσάν αυτό που διακυβεύεται δεν είναι το μέλλον της χώρας, αλλά η δική του πολιτική υπόσταση!!!!!
Θα μου πείτε αυτούς εκλέγουμε και γι’ αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.
Γι’ αυτό και η απογοήτευση είναι βαθιά και αθεράπευτη.
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015
Yanis Bank Holiday
Αυτό το σκίτσο του Αρκά εκφράζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα και την αντίδραση στα λόγια και τα έργα των τριών πρωταγωνιστών του δράματος που ζούμε.
Δηλαδή των κ.κ. Τσίπρα, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου.
Τα άλλα νέα της ημέρας:
Το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι στο εξής αυτός που δικαιούται να δημοσιεύει ευθυμογραφήματα, σκίτσα και γενικά να μας ψυχαγωγεί -εκτός των τριών παραπάνω- είναι ο κύριος Λάκης Λαζόπουλος. ‘Αντε και ο κυρ Αλέκος Φλαμπουράρης.
Η κυρία Πρόεδρος της Βουλής εξετάζει τη σύσταση Επιτροπής της Βουλής, η οποία θα αποφασίσει να χαρακτηριστούν οι Γιούνκερ, Ντάισεμπλουμ, Μέρκελ, Σούλτς και Σόιμπλε, παράνομοι και επαχθείς. Το κυριότερο πρόβλημα είναι βέβαια να βρεθεί ημερομηνία και ώρα (κατά προτίμηση 2-4 τη νύχτα) για να καταθέσει ο κ. Στουρνάρας.
Ο κύριος Γιάνης Βαρουφάκης στην ημερήσια συνέντευξή του στο CNN χαρακτήρισε εντελώς παραπλανητικές τις φήμες ότι το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών για μία εβδομάδα οφείλεται σε έλλειψη ρευστότητας. Ο πραγματικός λόγος είπε είναι ότι γιορτάζουμε τη γνωστή σε όλο το δυτικό κόσμο “Bank Holiday”. Και ακριβώς για να τονίσουμε την προσήλωσή μας στη Δύση αποφασίσαμε να τη γιορτάσουμε για μία ολόκληρη εβδομάδα.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου του CNN εάν είναι αλήθεια ότι ο τίτλος του επόμενου βιβλίου του θα είναι “Πως να χρεοκοπήσετε μια χώρα σε πέντε μήνες” περιορίστηκε στο γνωστό του ελκυστικό χαμόγελο.
Σάββατο 27 Ιουνίου 2015
Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!
Δημοψήφισμα!
Όταν το 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε ανάλογο δημοψήφισμα, επειδή δεν συμφωνούσε με αυτά που πρότειναν οι εταίροι, ο Αλέξης Τσίπρας τον κατηγόρησε ότι δραπετεύει!
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015
Ευρώπη οι πρώην πολίτες σου σε χαιρετούν!
Ο γνωστός μνημονιακός μερκελιστής σκιτσογράφος Αρκάς τόλμησε να κάνει σάτιρα με τον ΜΕΓΑΛΟ! Κριτική στο Καθεστώς! Απαράδεκτα πράγματα.
Αμέσως τον περιέλαβαν με ύβρεις και προσβολές οι μουτζαχεντίν και τον έβαλαν στη θέση του!
Μετά τον Πετρουλάκη και τον Πορτοκάλογλου ήρθε και η ώρα του Αρκά!
Σας μυρίζει κάτι από Σοβιετία ή Ιράν ή απλά έτσι θάναι τώρα που βγαίνουμε από την Ευρώπη;
Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να το συνηθίζουμε;
Το τελευταίο από τα σκίτσα του είναι η απάντηση στις ύβρεις.
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015
Ομαδική Κυβίστηση

Με άλλα λόγια μας λέει ότι το ολυμπιακό άθλημα στο οποίο θα διαγωνισθούν δεν λέγεται ατομική κυβίστηση του κ. Τσίπρα (στο οποίο αν θυμάστε είχε διακριθεί η εικονιζόμενη Κομανέτσι), αλλά ομαδική συγχρονισμένη κυβίστηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, (κάτι που όπως αντιλαμβανόμαστε είναι απείρως δυσκολότερο).
κυβίστηση= κωλοτούμπα
Κυριακή 21 Ιουνίου 2015
Πολυ-φονική κυβέρνηση!
Ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ότι επιθυμεί λύση εντός Ευρώπης, αλλά μας αρέσουν και οι καινούργιες οι θάλασσες και τα λιμάνια.
Οι υπουργοί Στρατουλοσκουρλέτηδες λένε ότι δεν τρέχει και τίποτα αν δυσκολευτούμε για μερικούς μήνες εκτός ευρώ.
Οι υπουργοί Βαρουφάκης, Σταθάκης και Πανούσης δεν διανοούνται λύση εκτός ευρώ, αν και ο πρώτος συχνά λέει και τα εντελώς αντίθετα.
Ο υπουργός Ξυδάκης λέει ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε με τη δραχμή. Εδώ που τα λέμε έχει δίκιο! Είχαν ευρώ οι αρχαίοι Έλληνες ρε αγράμματοι;
Ο υπουργός κυρ-Αλέκος κάνει δηλώσεις για τη συμφωνία και σε κάθε του φράση ακολουθούν τρεις διαψεύσεις και επτά επανορθώσεις.
Αυτά βέβαια είναι απλά ένα μικρό δείγμα.
Κυριολεκτικά πολυ-φονική κυβέρνηση!!
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015
Διαπραγματεύσεις…
Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του τους χαρακτήρισαν δημόσια εγκληματίες, εκβιαστές, αδίστακτους, στυγνούς τραπεζίτες και εχθρούς της δημοκρατίας.

Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται σε πολύ καλό κλίμα, όπως άλλωστε ταιριάζει ανάμεσα σε πολιτισμένους Ευρωπαίους εταίρους.
Και βέβαια με τον τρόπο αυτό σφυρηλατείται η απαραίτητη για τη συνέχεια εμπιστοσύνη!
O tempora, o mores!
Κικέρων ζεις, εσύ μας οδηγείς!
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015
Διαδήλωση
Φορτώσαμε τις τύψεις μας στη διαδήλωση
Γεμίσαμε τα πνευμόνια μας διαμαρτυρία
Φορέσαμε τα παλιά μας άσπιλα ρούχα
Βγάλαμε τα γυαλιά μας
Και τυφλοί αγναντέψαμε τον εχθρό μας.
Θα χυθεί και πάλι κόκκινο μελάνι
Τα εμβατήρια γράφονται τούτη την ώρα
Σε υπερωρίες…
Και τα θύματα; Οι νεκροί του αγώνα;
Κάποιοι θάναι, δεν μπορεί…
Αύριο θα το ξέρουμε στα σίγουρα.
Οι δικοί μας είναι όλοι καλά
Και σας χαιρετούν.
(Γραμμένο πριν 30 χρόνια....)
Κυριακή 14 Ιουνίου 2015
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015
Οι αφελείς, οι πονηροί, οι συνεπείς
Παραθέτω πιο κάτω ένα άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr
Ένα άρθρο που λέει απλά τα αυτονόητα. Μόνο που στη χώρα μας ο όρος “αυτονόητο” έχει χάσει τη σημασία του.
Οχυρωμένοι στις εμμονές μας, στις ιδεοληψίες μας προτιμούμε να τιμωρούμε με την ψήφο μας όσους μας θυμίζουν πόσο ανεπαρκείς και κακομαθημένοι είμαστε, ενώ επιβραβεύουμε αυτούς που καλλιεργούν τη ματαιοδοξία μας. Δεν μπορούμε άλλωστε να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στην “αξιοπρέπεια” και την κουτσομαγκιά, ενώ η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης για πολλούς από μας σημαίνει “καθάρισε για πάρτη μου”.
Ναι είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατρακύλα μας!
Το άρθρο:
Αυτήν τη βδομάδα συνέβη κάτι πολύ ελπιδοφόρο. Ο φαντασιακός κόσμος μέσα στον οποίο ζούσε ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τον πραγματικό. Στη χώρα του Ποτέ-Ποτέ ξαφνικά τα παιδιά άρχισαν να μεγαλώνουν απότομα και να συνειδητοποιούν αυτό που γνώριζαν όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Σε αυτήν τη ζωή δεν υπάρχει κανένα σενάριο στο οποίο ένα μικρό κόμμα μιας μικρής χώρας θα γιγαντώσει, θα ξεσηκώσει τον λαό της να βγει στους δρόμους, αυτός ο πυρετός θα μεταδοθεί και στις γειτονικές χώρες, και όλοι οι λαοί του Νότου και μετά όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Και θα οδηγήσουν την Ένωση σε μία νέα πραγματικότητα, στην οποία η Ελλάδα θα αρχίσει να παίρνει χρήματα χωρίς καμία προϋπόθεση.
Ήσαν όλοι αφελείς; Όχι βέβαια. Πολλοί, οι περισσότεροι, ανάμεσά τους ήσαν πονηροί. Γνώριζαν, αλλά παρ’ όλα αυτά υπόσχονταν προγράμματα Θεσσαλονίκης, διαγραφές χρέους, καταργήσεις Μνημονίων, με το αστείο επιχείρημα ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να μην εισακούσει την εντολή του ελληνικού λαού. To αυτονόητο, ότι η εντολή του ελληνικού λαού απευθύνεται μόνο σε αυτόν που πήρε την ψήφο και σε κανέναν άλλον, ακόμα και τώρα το παραβλέπουν- βολεύει γιατί διαφορετικά οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα και να φανούν συνεπείς στην προτίμηση του λαού. Κανένα Σύνταγμα όμως δεν προβλέπει ότι η εντολή είναι συνεταιρική και δεσμεύει και τρίτους, άρα υπόσχεσαι μόνο αυτά που μπορεί να εφαρμόσεις βασιζόμενος στις δικές σου δυνάμεις, διαφορετικά έχεις εξαπατήσει τον λαό.
Τώρα ανοίγουν διάπλατα τα μάτια και διαπιστώνουν κατάπληκτοι αυτό που είχε γραφεί και ειπωθεί χιλιάδες φορές από όσους κατηγορούσαν ως γερμανοτσολιάδες. Ότι κανείς δεν είναι αξιωματικά υποχρεωμένος να σε δανείζει και μάλιστα να τον βρίζεις κι από πάνω. Οι δανειστές είναι σκληροί, λέει, ευχαριστώ πολύ, τους ήξερες και από πριν για αυτό τους έλεγες και τοκογλύφους. Οι δανειστές δεν ήσαν διαφορετικοί, πιο διαλλακτικοί, όταν διαπραγματεύονταν με τον Σαμαρά. Εσύ ο ίδιος κατήγγειλλες την αναλγησία τους απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά διαφήμιζες και τη διαπραγματευτική σου δεινότητα που θα τους κάμψει. Τι έχει αλλάξει τώρα μπροστά στα έκπληκτα, αθώα μάτια σου; Τίποτα. Δεν υπάρχουν αθώοι σε αυτήν την ιστορία, μόνο υποκριτές, που έκρυβαν την αλήθεια για να κατακτήσουν μία ώρα αρχύτερα την εξουσία, και αφελείς, που ήθελαν να ακούνε μόνο τις καλές ειδήσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι συνεπείς, οι εχθροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απλώς αναρωτιέσαι γιατί δεν βρίσκονται στο ΚΚΕ.
Τέσσερις μήνες σπατάλησαν οι πονηροί για να πείσουν τους αφελείς ότι γίνεται σκληρή, υπερήφανη διαπραγμάτευση, για πρώτη φορά. Τέσσερις μήνες διαφήμιζαν τις κόκκινες γραμμές τους που κανείς δεν συνειδητοποιούσε ότι άλλαζαν διαρκώς θέση. Προχτές ήρθε ο λογαριασμός αυτής της κούφιας περηφάνιας και ήταν ασήκωτος. Οι ίδιοι ομολογούν πια επισήμως ότι βρίσκονται ακόμα στην αφετηρία της διαπραγμάτευσης, αλλά μία αφετηρία πολύ χειρότερη από εκείνη των προκατόχων τους, έχοντας ταυτοχρόνως απεμπολήσει τη μόνη πραγματικά ευεργετική αλλαγή που έγινε στην Ευρώπη, δηλαδή την ποσοτική χαλάρωση. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι κανόνες είναι οι ίδιοι, οι εταίροι επίσης, οι συνθήκες πιο ευνοϊκές, ο μόνος παίκτης που άλλαξε και πέτυχε θεαματικά χειρότερο αποτέλεσμα είσαι εσύ. Το ‘χω ξαναγράψει, και τα γραπτά δεσμεύουν, ότι είμαι απολύτως σίγουρος ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογράψει συμφωνία στο τέλος. Είναι αρκετά έξυπνος για να μη συνδέσει το όνομά του με την καταστροφή της χώρας αλλά δυστυχώς αρκετά πονηρός ώστε αυτές τις λαστιχένιες κόκκινες γραμμές να τις τραβήξει μέχρι το χείλος του γκρεμού
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015
Εκλογές γιατί;
Μου είναι εντελώς ακατανόητο. Τι σημαίνει εάν οι εταίροι επιμείνουν σε αυτά τα μέτρα πάμε για εκλογές; Αυτό δηλαδή που λένε σήμερα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ποιο θα είναι το σύνθημα πχ του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές αυτές; Ψηφίστε μας για να εφαρμόσουμε τα μέτρα; Ψηφίστε μας για να πάμε περισσότερο ενισχυμένοι στις διαπραγματεύσεις και να ξαναπούμε όχι στα μέτρα; Ή ψηφίστε μας για να πάμε σε ρήξη, έξοδο από την ευροζώνη, επιστροφή στη δραχμή κλπ; Επειδή φαντάζομαι πρέπει κάτι να προτείνει ένα υπεύθυνο κόμμα και όχι να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Και τι θα πουν τα άλλα κόμματα άραγε;
Και αν επικρατήσει αυτός ο συνασπισμός κομμάτων που θα λέει όχι στα μέτρα χωρίς οριστική ρήξη, που είναι πολύ πιθανό, αυτό σημαίνει ότι αυτόματα οι δανειστές θα αλλάξουν άποψη και δεν θα μας τα ζητάνε πλέον; Που στηρίζεται αυτό το επιχείρημα που οι Ευρωπαίοι έχουν επανειλημμένα απορρίψει;
Δεν είναι προτιμότερο σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις όντως οδηγηθούν σε αδιέξοδο για τον Τσίπρα να συγκαλέσει ένα συμβούλιο αρχηγών κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εκεί να υπάρξει μια απόφαση με τη μέγιστη πολιτική συναίνεση; Που πιθανόν θα πρέπει να συνδυαστεί και με ανασχηματισμό της Κυβέρνησης με τη συμμετοχή και άλλων κομμάτων;
Κάποια απάντηση στα ερωτήματα αυτά; Κάποιος ψύχραιμος βρε παιδιά; Κάποιος με κοινή λογική;
ΥΓ: Το άρθρο του Τσίπρα στην Monde θα μνημονεύεται κάποτε ως τεράστιο ιστορικό λάθος.
Εντατικό Σεμινάριο Καπιταλισμού
Πάνω από τέσσερις μήνες τώρα συζητάμε για έντονες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους “θεσμούς”, σκληρές και παράλογες απαιτήσεις των δανειστών και σθεναρή αντίσταση και κόκκινες γραμμές από την ελληνική πλευρά.
Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει!
Αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα όλο αυτό τον καιρό είναι ένα εντατικό σεμινάριο “εισαγωγής στον σύγχρονο καπιταλισμό”, που παρακολουθούν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Και που μέχρι στιγμής έχουν αποδειχτεί ανεπίδεκτοι μαθήσεως,
Κυριακή 31 Μαΐου 2015
Proverb του Steve Reich ή "πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή"

Αυτό το σύντομο κείμενο του Ludwig Wittgenstein στάθηκε η αιτία της έμπνευσης του συνθέτη Steve Reich (γεν. 1936), που πρόσφατα χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως ο μεγαλύτερος εν ζωή συνθέτης.

Το κομμάτι του Proverb εκτελείται από τρεις σοπράνο, δύο τενόρους και ένα μικρό μουσικό σύνολο. Οι φωνές επαναλαμβάνουν αυτή τη μοναδική φράση του Wittgenstein ξανά και ξανά σε επάλληλους μουσικούς συνδυασμούς.
Ο ακροατής συλλαμβάνει με βαθμιαίο τρόπο τη βασική ιδέα: “πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή, ή πόσο μια μικρή γραμμή μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη σύνθεση".
Νομίζω ότι πρόκειται πραγματικά για ένα αριστούργημα!
Δημοκρατία και Δικαιοσύνη
Η δημοκρατία πρέπει να κρίνεται όχι μονάχα από τους θεσμούς που υπάρχουν επίσημα, αλλά από το βαθμό στον οποίο διαφορετικές φωνές από διαφορετικά στρώματα πολιτών μπορούν πραγματικά να ακουστούν.
Από το βιβλίο του Amartya Sen “The Idea of Justice”
Παρασκευή 29 Μαΐου 2015
Πορτοκάλογλου και αριστερός φασισμός
Οι παρθενογενημένοι και άμωμοι εκ των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ παρεξηγήθηκαν με αυτό το τραγούδι του Πορτοκάλογλου!
Ένα τραγούδι που μιλά για την κρίση, που περνά η χώρα μας.
Έχουν ξεσηκωθεί στα social media και μιλούν για ότι πιο προσβλητικό και αισχρό έχουν ακούσει τα τελευταία χρόνια και τον παρομοιάζουν με τον Πάγκαλο!!!
Τους πείραξε ιδιαίτερα ο στίχος: "νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί"
Μέχρι που μπορεί αν φτάσει άραγε ο αριστερός φασισμός;
Εγώ προσωπικά τον συγχαίρω τον Πορτοκάλογλου. Μακάρι να βρει μιμητές!
Και να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει να μπει τέλος στον τεχνητό διχασμό, που επιδιώκουν οι φανατικοί και των δύο άκρων.
Πέμπτη 28 Μαΐου 2015
Τίτος Πατρίκιος
Από συνέντευξη του Τίτου Πατρίκιου
" Σκέφτομαι τη γνωστή φράση του Καζαντζάκη, που είχε συνεπάρει και εμένα. 'Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος'. Από καιρό λέω το αντίθετο. 'Πάντα ελπίζω σε κάτι. Πάντα φοβάμαι για κάτι. Πάντα προσπαθώ να γίνω ελεύθερος'. Έτσι προσπαθώ να συμπεριφέρομαι, αλλά δεν σημαίνει ότι το πετυχαίνω πάντα".
Σάββατο 23 Μαΐου 2015
Απογοήτευση…
Ομολογώ ότι δεν έχω διάθεση να γράψω τελευταία. Είναι τέτοια η κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα τούτη, ώστε κάθε σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νοιώθει τεράστια απογοήτευση.
Ένας λαός κακομαθημένος από τους πολιτικούς που τον κυβερνούν τόσα χρόνια έφερε στην εξουσία ένα νέο πολιτικό και μια παράταξη, που τον έπεισε πρώτον ότι δεν συμμετείχε στη διαφθορά και δεύτερον ότι θα βελτίωνε την κατάστασή του. Με ένα κρεσέντο άκρατου λαϊκισμού και απίθανων ψεμάτων. Επειδή και στη διαφθορά συμμετείχαν, αν δει κανείς πόσα από τα στελέχη τους είχαν πόστα και στις προηγούμενες κυβερνήσεις ή εκμεταλλεύθηκαν την κατάσταση για να πλουτίσουν, αλλά και κανένας τους τόσα χρόνια δεν έλεγε κουβέντα για τις υπερβολές που γίνονταν στη χώρα με τον συνεχή δανεισμό και τον υπερτροφικό και κυρίως αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, που η αυτή η αριστερά ήθελε πάντοτε να τον κάνει ακόμη μεγαλύτερο.
Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο λαϊκισμός και η προσπάθεια να μοιραστεί η Ελλάδα σε “εμάς” και τους άλλους”. Όποιος τους κάνει κριτική ανήκει στην πέμπτη φάλαγγα και είναι έμμισθο όργανο κάποιων συμφερόντων. Καταστρέφουν την παιδεία, μάχονται την τεχνολογική εξέλιξη και υπάρχει μεγάλος φόβος να κάνουν την Ελλάδα απόβλητη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Είναι ένας συρφετός μετρίων ανθρώπων, με ιδεοληψίες και εμμονές, που δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν πέρα από το στενό κομματικό και συντεχνιακό τους συμφέρον.
Και το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καμιά υγιής πολιτική δύναμη να αντιπαρατεθεί σε αυτή τη λαίλαπα του λαϊκισμού και της μετριότητας.
Γιατί τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα όχι μόνο πλήρωσαν τα σφάλματα τριάντα ετών, αλλά και δεν διαθέτουν ηγέτες με ανάστημα, που θα μπορούσαν να αντιταχθούν στο λαϊκισμό και να εμπνεύσουν ένα λαό που δεν έχει μάθει να επιδιώκει την αριστεία και την αξιοπρέπεια, που τόσο υποκριτικά επικαλούνται οι λαϊκιστές.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Λύση αντί συμφωνίας!
Αυτή η κυβέρνηση (τρόπος του λέγειν) ασχολείται κυρίως με τους ορισμούς και τις λέξεις. Έχει κάτι σαν φετίχ, ας πούμε με το πως ονομάζει τα πράγματα, που μας σερβίρει.
Μετά την τρόικα που έγιναν θεσμοί, την αλλαγή του ονόματος της διαπραγματευτικής ομάδας και όλα τα άλλα παρεμφερή, τώρα βρήκε και τον πρωτότυπο τρόπο που θα μας πασάρει το νέο μνημόνιο.
Θα μας πει ότι συμφωνία με τους εταίρους δεν υπάρχει, επειδή υπάρχουν οι γνωστές κόκκινες γραμμές, αλλά επειδή ο λαός μας δεν θέλει τη ρήξη, θα βρούμε με τους εταίρους, μια “λύση”. Η οποία δεν θα απηχεί μεν τις απόψεις της κυβέρνησης, αφού θα περιέχει έντονα αντιεργατικά και υφεσιακά μέτρα (αν δεν είναι υφεσιακά μέτρα η φορολογική καταιγίδα που έρχεται, τότε τι είναι), αλλά τι να κάνουμε είναι μια κάποια “λύση” στο αδιέξοδο.
Δεν συμφωνούμε λοιπόν, αλλά θα βρούμε μια “λύση”.
Έ, ρε δέσιμο που θέλουν!
Τρίτη 12 Μαΐου 2015
Μεσαιωνικό ΣΥΡΑΝΕΛΑ !!
Τι άλλο θα δούμε από την κυβέρνηση ΣΥΡΑΝΕΛ!
Αφού προηγουμένως έγιναν δεκτά με τιμές αρχηγού κράτους! Μέσα σε κοσμοσυρροή (=ψηφαλάκια ).
Και όπως εύστοχα ειπώθηκε: επί ΣΥΡΑΝΕΛ δύο αρχηγοί κράτους μας επισκέφθηκαν. Το Άγιο Φως και τα οστά της Αγίας Βαρβάρας!
Ο Μεσαίωνας της πρώτης φοράς αριστεράς. Αν κανείς υπολογίσει και τα μέτρα για την Παιδεία πρόκειται για εξαιρετικά συνεπή πολιτική.
Κυριακή 10 Μαΐου 2015
Όταν μας κόψαν τα φτερά
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου.
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος.
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & παιδική χορωδία «Εύγηρος» Κεφαλλονιάς, «ΞΕΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ», 1985.
Όταν μας κόψαν τα φτερά
είπες «αυτά είναι τυχερά
και κάποιος θα μας νιώσει»
μα έχει περάσει ο καιρός
κι ούτε καημός ούτε θεός
μας τα 'χει ξαναδώσει.
Με τα δικά μας τα φτερά
όλοι πετάξαν στη χαρά
κι ας ήταν κολασμένοι
κι εμείς με τόσα ιδανικά
βρεθήκαμε στα ξαφνικά
να 'μαστε προδομένοι.
«Κάποτε κάποιοι ουρανοί
θα 'ναι δικοί μας», είχες πει
«και θα τους μοιραστούμε»
μα χρόνια πέρασαν πικρά
κι ούτε γι' αστείο μια φορά
δεν ήταν να τους δούμε.
Με τα δικά μας τα φτερά
όλοι πετάξαν στη χαρά
κι ας ήταν κολασμένοι
κι εμείς με τόσα ιδανικά
βρεθήκαμε στα ξαφνικά
να 'μαστε προδομένοι.
Κυριακή 3 Μαΐου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)