Περιμένοντας…

Θα ακούσουμε αυτές τις μέρες για την ωριμότητα και τη σοφία του λαού, τη νίκη της αλήθειας ενάντια στο ψέμα και την επικράτηση του ενωτικού λόγου ενάντια στο διχαστικό.

Ναι θα ακούσουμε τέτοια και άλλα ηχηρά παρόμοια… Και θα τα πούμε κι εμείς…

Περιμένοντας στο μεταξύ τον επόμενο Τσίπρα…

Ευρωεκλογές 2019

Κρίμα! Ούτε “τόσος” δεν ήτανε!

Ένα υποθετικό σενάριο…

Αγαπητοί βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ,

ας υποθέσουμε ότι ήταν πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης (λέμε τώρα…) και ότι μερικές εβδομάδες μετά μια εθνική τραγωδία πήγαινε διακοπές στο Ιόνια με τη θαλαμηγό ενός φίλου του- δεν αμφιβάλλω ότι θα υπάρχουν μπόλικοι τέτοιοι.

Φαντασθείτε για μια στιγμή τι χαμό θα είχατε κάνει… και μάλιστα με …κρατερά… ντοκουμέντα!

Εάν αυτό συνέβαινε όμως με τον Τσίπρα;

Τι θα συνέβαινε τότε;

Για τον Τσίπρα…

Κότερον…εκάτερον!

Δεν αποκλείω μάλιστα να σας άκουγα να κραυγάζετε ομοθυμαδόν το σύνθημα:

Έτσι  /    Σκίζουμε   /  Τα Ιόνια  !

Ρόδα του Μάη...

Χιούμορ...

Η μαγεία των προφορικών εξετάσεων την εποχή των Καθηγητάδων…

Δεκαετία του 1960, εξέταση στο μάθημα της Ιστολογίας.

Οι φοιτητές μπαίνουν στο γραφείο του Καθηγητή σε πεντάδες, άπαντες με μαύρο κουστούμι και γραβάτα, ως επί το πλείστον δανεικά για την περίσταση…

Μπαίνει λοιπόν η πεντάδα και ο Καθηγητής, αφού πρώτα βεβαιώθηκε από τον βοηθό του ότι και οι πέντε ήταν “εντάξει”, είχαν δηλαδή αγοράσει το σύγγραμμα του Καθηγητού, ζητά από τον πρώτο φοιτητή να δει ένα παρασκεύασμα στο μικροσκόπιο.

Τι είναι αυτό που είδες παιδί μου;

Ήπαρ κύριε Καθηγητά, λέει με κάποιο δισταγμό ο φοιτητής.

Ο Καθηγητής ζητά από τον δεύτερο φοιτητή να δει το παρασκεύασμα και να του πει τι είναι.

Είναι σπλήν κύριε Καθηγητά, λέει εκείνος.

Εσύ τι λες; ρωτάει τον τρίτο.

Νομίζω ότι είναι σπλήν κύριε Καθηγητά.

Είσαι βέβαιος;

Όχι μάλλον είναι ήπαρ.

Δηλαδή αλλάζεις γνώμη.

Μάλιστα κύριε Καθηγητά.

Είσαι λοιπόν αλαζών, λέει ο Καθηγητής και ρωτάει τον τέταρτο:

Έχει σχέση το αλλάζω με το αλαζών, παιδί μου;

Ναι, κύριε Καθηγητά.

Εσύ τι λες παιδί μου; ρωτάει τον πέμπτο.

Όχι δεν έχει σχέση κύριε Καθηγητά.

Εντάξει περάστε έξω του λέει και τους δείχνει την πόρτα.

Αποτέλεσμα: Και οι πέντε πέρασαν το μάθημα!

Ποίηση

ΡΟΖ ΦΕΓΓΑΡΙ 

Θα μείνω πάντα μοναχός και απερίσπαστος

Των μπήτλς ακροατής και του φλαμέγκο

Θα τριγυρνώ στους δρόμους τα χαράματα

Μ’  ένα σκυλί που το φωνάζουν Βέμπο.

Όταν στο διάβα μου βρεθείς μη κοντοστέκεσαι

Και μην αναρωτιέσαι που πηγαίνω

Τα βήματά μου ακολουθώ και παραδίνομαι

Σ αυτό που ο κόσμος λέει πεπρωμένο.

Κι αν κάποιοι θα με πουν αλαφροίσκιωτο

Και στα μελτέμια του μυαλού παρασυρμένο

Τίτλος τιμής είναι αυτά για μένανε

Και στην αχλύ της μνήμης τους προσμένω.

Μ ένα φεγγάρι ροζ για κλεφτοφάναρο

Στα άβατα της σκέψης ταξιδεύω

Και στις σκηνές της μόριας για προσάναμμα

Το στέφανο της δάφνης σας, προσφέρω.

Τόσος ήτανε!

Ο κ. Τσίπρας έκλεισε την απαράδεκτη από κάθε άποψη αντιπαράθεσή του με τον κ. Μητσοτάκη στη Βουλή με μια φράση από ποίημα του Μανώλη Αναγωστάκη:

Δεν φταίει αυτός! Τόσος ήτανε!

Άραγε καταλαβαίνει πόσο αυτός ο χαρακτηρισμός αντιπροσωπεύει και τον ίδιον;

Έγινε καφενές η Βουλή

Του Κώστα Γιαννακίδη, από το Protagon.gr

Αν η αντιπαράθεση Τσίπρα-Μητσοτάκη είχε λίγο μεγαλύτερη διάρκεια, ως τηλεθεατές θα βρισκόμασταν μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο: μία κοινοβουλευτική συζήτηση θα είχε περισσότερο θέαμα από τον ημιτελικό του Champions League που άρχισε λίγο αργότερα. Αλλά για άλλη μία φορά ήταν η Φώφη Γεννηματά που έπεσε θύμα του ζάπινγκ. Την προηγούμενη φορά πάνω σε κρίσιμη συνεδρίαση ήταν το Survivor, τώρα το ματς. Κρίμα, γιατί η απελπισία με την οποία επένδυσε την εκκίνηση της ομιλίας της, εκείνη τη στιγμή μας εξέφραζε όλους. Μητσοτάκης προς Τσίπρα: «Προκηρύξτε εθνικές εκλογές αν θέλετε ντιμπέιτ» Πατήστε εδώ Δεν έχει καμία σημασία και θα ήταν λάθος να μετρήσουμε το μέγεθος της έκπτωσης που αντιστοιχεί στον Τσίπρα και στον Μητσοτάκη, ωστόσο ο Πρωθυπουργός είναι αυτός που εισήγαγε αντίστοιχο ύφος στη Βουλή, από τα χρόνια της αντιπολίτευσης. Ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι του μίλησε σε ύφος που αντιστοιχεί στο δικό του αν και το «περιφέρετε τον Κυμπουρόπουλο σαν γλάστρα», που είπε ο Τσίπρας, είναι δύσκολο να το φτάσει κάποιος, πρέπει να σκύψει πολύ χαμηλά. Θα ήταν επίσης άστοχο να αναζητήσουμε νικητή ή ηττημένο σε μία μονομαχία που, όπως θα αποδειχθεί και από τους δείκτες τηλεθέασης, ελάχιστα απασχόλησε τους απλούς, κανονικούς ανθρώπους. Όσον αφορά την ποιότητα του πολιτικού διαλόγου, ηττήθηκαν και οι δύο. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Σε μία χώρα που δεν μπορεί να έχει ούτε ένα κανονικό πρωτάθλημα μπάσκετ, κάνει τελικό κυπέλλου χωρίς κόσμο, τα πανεπιστήμια της μετατρέπονται σε εστίες ανομίας, ενώ συμμορίες μπάχαλων και χουλιγκάνων δρουν ανεξέλεγκτα, η εικόνα της Βουλής είναι λογικό να αντανακλά την κατάσταση της κοινωνίας. Και είναι, πράγματι, να απορείς πώς δεν είχαμε αντίστοιχες εκτροπές ύφους στα πιο δύσκολα χρόνια, όταν εκεί μέσα ψήφιζαν μέτρα άγριας λιτότητας και η Αστυνομία έστηνε φράχτες για να αποτρέψει απόπειρες εισβολής στο Κοινοβούλιο. Ναι, Τσίπρας και Μητσοτάκης χάνουν και οι δύο στα σημεία του ύφους. Κερδίζουν βέβαια σε όλα τα άλλα που σήμερα έχουν μεγαλύτερη σημασία. Η ένταση λειτουργεί συσπειρωτικά προς το ακροατήριο τους και επιτρέπει προς τον καθένα να μαντρώσει καλύτερα το κοινό του. Δεν υπάρχει, δηλαδή, κάποιος πολίτης που να παρακολούθησε αυτό το θέαμα και να αποφάσισε να μετακινηθεί από τον έναν στον άλλον. Η Φώφη είπε ότι αυτή η συμπεριφορά δίνει τροφή στη Χρυσή Αυγή. Μπα, όχι. Αλλά η ίδια και ο Σταύρος μπορούν να πάρουν κάτι από πολίτες που τρόμαξαν με αυτά που άκουσαν. Και η Παρασκευή είναι μπροστά μας.

Ποίηση

Η συνάντηση 

Παλιές ιστορίες, 

το χθες⋅

η άνοιξη που φουντώνει⋅

το πέταγμα των χελιδονιών⋅

η θάλασσα.

Βρεθήκαμε ξανά,

βεβαιώνοντας το σήμερα

στην ανθρώπινη ύπαρξή μας.

***

και ότι είπαμε 

άφησε ξανά το αποτύπωμα 

στην άμμο που παίζαμε⋅

στα όνειρα, που αφήσαμε 

να μας παρασύρουν

***

ο χρόνος⋅

εικόνες στα μάτια μας,

που αρνούνται να σβήσουν

στη φύση, που χάνεται,

για να ξαναγεννηθεί.

Το έγραψε ένας ξάδερφος, ο Β.Π. μετά τη συνάντησή μας σε ένα παραλιακό κέντρο, όπου πηγαίναμε παιδιά, στην Αύρα του Αναύρου.

Σάββατο κι απόγιομα...

Χαρούμενη Πρωτομαγιά!